مظفر امیدی*/ میرملاس:
جناب حاج اسماعیل دوستی!
با سلام و ارادت
مدتهاست که می خواهیم مرقومه ای به حضرتعالی بنگاریم اما دوست داشتن و احترام خاص نسبت به جنابعالی و یاصادقانه بگویم که ملاحظاتی به ذهن خطور می کند و مانع از بیان واقعیت و حقیقت می شود اینک این بار ناچارم و باز باید صادقانه بگویم :”شما را دوست می دارم اما حقیقت را بیشتر” بی شک خدمات شما به مردم کوهدشت و یا استخدام جوانان این مرزو بوم در اقصی نقاط کشور ودر حد وسع و توان جنابعالی قابل کتمان و اغماض نیست و ناسپاسی است اگر شما را با دیگرانی که تنها حلقه انحصار خود را شکل دادند قیاس کنیم و این نوعی اجحاف در حق شما و بدور از داشتن وجدانی بیدار و انصاف و عدالت است.
جناب حاج اسماعیل دوستی!
سطح اختلافات و عمق انتقام گیری های شما و رقبای تان را و نیزنیات و اهداف دوگروه در این مبارزه و دوئل نه برای تقرب الهی بوده و نه برای خدمت به خلق خداست بلکه در راستای زورآزمایی محلی و نوعی مبارزه و جدال دربخشی از حوزه دارالغرور است.
از بازکردن زخم عمیق و دمل چرکین افتراق و انشقاق ،مخاصمه ،انتقام گیری ،قربانی کردن مردم ،جوانان ، زنان و مردان و کودکان این دیار می گذریم؛ زیرا تنها موجب حزن و اندوه و مکدر شدن خاطر انسان های آزاده می گردد و هرگز منفعتی را به همراه نخواهد داشت .
جناب دوستی!
برادر بزرگوارم
براستی که مردم کوهدشت قدر دان شما بودند و دربرابر خدمات حضرتعالی، همواره با ابراز محبت هایشان متقابلا پاسخ عاشقانه خود رامی دادند اما پس از انتخابات شبهه انگیز و موضع گیری غیر حزبی و اندیشه ای شما به یکباره ستون های اعتماد و اعتبار ساکنان این دیاربه حضرتعالی فرو ریخت و قلوب سرشار از محبت مردم نسبت به خود را تبدیل به کینه و نفرت کردید و این تاوان گناه شما در خطای محرز و آشکارانتخاب مردی از مخالفین اندیشه سیاسی تان بود و بحق باید گفت که در برابر مردم ناسپاسی فرمودید و درعین داشتن هوش سیاسی فوق العاده بزرگترین اشتباه تاریخ دوران فعالیت های فکری و عملی را در کارنامه خود رقم زدید ،کاش به رسم پیامبر آئین یکتا پرستی ،اگر قرار بر قربانی شدن بود اسماعیل قربانی مردم می شد نه اینکه مردم قربانی اسماعیل و آئین تمامیت خواهی و انحصار طلبی می شدند ! کاش همچون ابراهیم از امتحان الهی موفق و سربلند فارغ میشدید نه اینکه تابع بت نفس ، بت غرور ،بت انتقام قرار می گرفتید.
جناب حاج اسماعیل دوستی!
اکنون که تمام توان خویش را صرف ساختن نماینده ای کردید که هرگز نمی تواند اندیشه خردادیان و مردانی از این نحله فکری را بپذیرد در برابر تاخت و تازهایش به مدیران شهرستان ومرکز استان نیز حق مداخله را برای خویش قائل باشید و نگذارید که مرکز استان را به بیراهه کشانند و یا متاسفانه باید گفت این تصور وجود دارد که پشت اینگونه اقدامات قلع و قمع تمامیت خواهانه حضرتعالی حضور دارید.
جناب مهندس دوستی!
بنظر شما درد یک نماینده از عزل و نصب در آموزش و پرورش به چه معناست ؟ آیا آقایان از ماهیت و چیستی و مبانی و فلسفه تعلیم و تربیت اندک دانشی دارند؟ آیا جناب عادل النماینده می دانند که دغدغه های معلمین دردمند و مستمند چیست ؟ آیا ایشان سطح تفاوت کیفی و کمی آموزش در تهران و طرهان را متوجه می شوند ؟بعید می دانم که ایشان هرگز الفبای تعلیم و تربیت رابدانند و حق کودکان مناطق دور افتاده طرهان را در ذهن و افکارشان ملاحظه نمایند ؛آنچه که موجب نگرانی زود هنگام ، فشار و روان تنیدگی و یا فوبیای شیفتگان قدرت نه تشنگان خدمت می شود ترس و دلهره از شکست در آینده می باشد و لا غیر وگر نه جایی برای تاختن به وزیران نیست و من به شما و دیگر عزیران ذکر این نکته را یادآور می شوم :”معلم کشتن بی معناست “؛ زیرا در این مکتب پهناور آفاق گذر ،زندگی هیچ الفبایی بسته با هستی یک معلم نیست .
جناب حاج اسماعیل دوستی !
باز هم متذکر می شوم، نگذارید بیشتر از این فرزندان دیار محروم کوهدشت قربانی انتقام و نافرمانی از شماها و سایر اصلاح طلبان شوند، چگونه می پذیرید مدیرکل بهزیستی را صرفاً بخاطر عدم تبعیت از شماها کنار بزنید؛ اگر عدول از قانون و یا دخل و تصرفی در اموال دولتی داشته و یا اختلاسی به سبک دیگران دارند صاحبان قدرت و ناظران حق دارند که هر روز تا پشت درب اتاق وزیرکار و ریاست سازمان پیش روند؛ اما به جرم مخالف با شما ها و استقلال رای ، شرط انصاف نیست که قربانی شوند.
بیش از این خاطر مبارکتان را مکدر نمی کنم و درشتی معلمی، رسالت محور و آزادیخواه را عفو بفرمائید و تنها توصیه می کنم که همگی باید به دامان مردم برگردیم زیرا هر آنچه داریم از این مردم و مستضعفان است .
با پوزش و عذر خواهی از جنابعالی
*عضو شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان استان لرستان