کسی به فکر سمندرهای زاگرس نیست!

سپاسگزارم خانم خسروی، متاسفانه بی مسوولیتی و بی توجهی مسوولان هر روز یک یک درد است و عقب نشینی درختان بلوط و دردناک تر از همه!

آفرین بر خانم خسروی.کم کم داشتیم فکر می کردیم لرستان ومعضلاتش را فراموش کرده اید.
تک تک مابرای حفظ سمندر لرستانی و نجات آن از خطر انقراض مسئولیم.
باشد که همگی این رادریابند.

ببخشید ،امیدوارم!

با سلام
میشه بفرمایید کجا میخرند این سمندر‌ها را؟
فکر کنم کار و بار فروش سمندر بتونه تعدادی جوان بیکار لرستانی را به نان و نوایی برسونه!
برای سمندر های در حال انقراض هم بد نیست. چون در خارج خوب ازشون محافظت میشه و دیگه منقرض نمیشوند.
البته دونه‌ ای چند میخرند؟
و صد البته پولشون نقده؟
لاره؟ یورووه؟ چیه؟…

*****************************
از درد ســخــن گفتــن و از درد شنیـــدن
با مردم بی درد ندانی که چه دردی ست

*

*

*
درود به شما خانم خسروی

اولا باید تشکر کنم از خانم خسروی برای اطلاعرسانی خوبشان.. اما من سئوالاتی دارم: دوستانی که این همه دغدغه دارند و مطلب می نویسند و کامنتهای معترضانه می گذارند، چرا هیچکدام برای حتی یک بار، اقدام به نگارش یک بیانیه یا چیزی شبیه آن نکردند تا در جلسات مختلف بخوانند. چرا احدی از دوستان این نوشته ها را در قالب طومار و جمع کردن امضای مردم منتشر نکرد و به دست مسئولان رده بالا نرساند؟ چرا هیچکدام گرد هم جمع نشدند و در مقابل فرمانداری، شهرداری و … تجمع اعتراض آمیز نکردند. دوستان عزیز، حرف من این است؛ انتقاد اینترنتی از مسئولان دیگر به موضوعی تکراری بدل شده و حتی خود مسئولان هم دیگر به این قبیل نوشته ها اهمیتی نمی دهند! اینگونه کار کردن فقط و فقط داغ دل خودمان را تازه می کند و هیچ نتیجه ی مثبتی ندارد. ما آمدیم و نوشتیم “دریغا سمندرها را بردند”. تمام! همین چند روز است. دیگر در ادامه ی این متن و این چند کامنت اتفاقی نمی افتد. پیگیری ای نمی شود. حرکتی صورت نمی گیرد. کار ما این شده است: کسی مثل خانم خسروی حواسش به سمندرها باشد و با نگارش چنین متنی به دیگران هشدار داد که باید کاری کرد: دیگران نیز می آیند می گویند بله درست گفته اید، باید کاری کرد!
اما کدام کار؟ کدام شخص؟ خب چرا همین دوستان که می گویند باید کاری کرد، دست به کار نمی شوند و همین مطلب خانم خسروی را با کمی بیش و کم تبدیل به طوماری کرده و از مردم امضا بگیرند و آن را به مسئولان بالاتر برسانند؟ این ساده ترین اقدامی است که می توان برای تحرکات اعتراضی انجام داد. تا وقتی قشر روشنفکر و معترض ما، فعالیت خود را به این سایت و چند وبلاگ محدود می کنند، هیچ شکی نداشته باشید که هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
در پایان هم از تمام عزیزانی که احساس می کنند این صحبتهای من، نقد غیر اصولی بر نظرات و نوشته های ایشان بود رسماً عذرخواهی، و خواهش می کنم دلخور نشوید.

سلام و درود آقای خدایگان(مصطفی)یه سوال دارم میشه بگید چند در صد از مردم لرستان سمندر رو می شناسن؟و یا اینکه چند درصد میدونند که این پرنده در حال انقراضه!؟باور بفرمایید خود من هم قبل از این مطلب نمی دونستم پرنده ای به اسم سمندر در لرستان وجود داره. به نظر شما چه کسی باید طومار بنویسه و امضا بگیره ما توهمین لرستان خیلی چیزا داشتیم که از دست دادیم از لرستان و لرستانی فقط لر غیور ماننده و اهنگ دایه دایه مرحوم سقایی.حالا اومدیم طومار هم نوشتیم امضا هم گرفتیم به نظر شما چه اتفاقی می افته؟؟؟

راستش این قضیه ی راهکار را بعضی مواقع چماق میکنند به کرات دیده ام وقتی کسی مشکلی را به مسئولی گوش زد میکند فوری با این حمله مواجه میشود که راهکارت چیه انگار که مردم کارشناس در همه امور هستند یادم میآید اوائل دهه شصت در یکی از روستاههای محروم وبی آب که به سیمره بسیار نزدیک است معلم بودم یک روز نماینده محترم به آنجا تشریف آوردند درجریان درد دل مردم با ایشان فقط ازساختمان پاسگاه صحبت به میان آمد من به آرامی از کسی خواستم که مسئله مهم آب را مطرح کنند آن نماینده تیزبین با تحکم از من خواستند راهکار بدهم عرض کردم من معلمم اما اگر مشکل را می پذیرید و فصد مساعدت دارید کارشناسان امور آب بهتر میتوانند راهکار بدهند خوشبختانه اخیرا مسئله آب آن روستا حل شده است.ضمنا تا جاییکه بنده اطلاع دارم بسیاری از کسانی که در این سایت ها نظر میدهند در خارج ازکوهدشت ساکن هستند وشاید کاری بیشتر از بروز دغدغه خود در توانشان نباشد کاری نکنید کسی جرعت حرف زدن ودرد دل کردن نداشته باشد .موید باشید .