[1]
پشت خط انتخابات ۳
حشمت اله آزادبخت :
همتی برتر،مدرسه ای بهتربا رای دادن به برادر…رای مافقط…شایسته ی شورای دانش آموزی برادر…کاندیدماحاجیه آقای…هرروزبرای مدرسه اردوبرگزارمی کنم…برای همه نمره ی قبولی می گیرم…نرخ اجناس بوفه ی مدرسه راپایین می آورم…نوروزی زلزله،کاندیدهرچی دله…
این بریده هایی بودازتبلیغات انتخابات شورای دانش آموزی مدرسه ی راهنمایی…که چندی پیش مقابل چشم ریزدوربین موبایل من اتفاق افتاد تا امروزشماومن آن اراباشعارهای تبلیغاتی بزرگ ترهامقایسه کنیم وبه تحلیل بنشینیم.
حالامااگردست همت به دست مهردهیم می توانیم شهری آبادداشته باشیم.البته فقط وفقط باانتخاب برادرحاج…واگرفقط وفقط برای برادر..همت نکنیم بعدازعید۹۱شهر،بالبه ی سردکوه هایش همان کاسه ی خشک خالی ست که هست وهم چنان درگودال فقربه سرخواهدبرد.بازوم شدن میکروسکوپ توجه روی این شعارمی توان پس ازسال هااین میکروب بزرگ راکشف کردکه شهرما واستان شمادرحال حاضرپایین ترووخیم ترازدیگران است ولی باانتخاب برادر..خدای نکرده برتروبهترازمثلااصفهان وقم وشیرازو…خواهدشد.
حالادوپای جفت تحلیل راآماده کنیدتادراین خانه بازی مدرن داخل خانه ی دوم بپریم.مافقط به برادر..رای می دهیم…توجه بفرماییدکه این گلوله ی کشنده ی توپ”فقط”ازکجای تاریخ زورگویی هاوخودخواهی هابه این سمت شلیک شده است وصدای ناهنجارش کاسه ی سرامروزراسوت می کشد؟!فقط من،فقط برادرم،فقط پدرم.
واماخانه ی سوم راعمری ست پریده ایم وباآن خاطرات درازی داریم.برادر…اتنخاب شایسته ی جناعالی را به سِمّت…خیابان اصلی شهربااین پلاکاردها چروک پیشانی بزرگ کرده است.اینجا یک سوال کزکرده باقی می ماندکه اگرهرروزه این همه رییس شایسته منصوب می گرددچراپلک پیشرفت این استان تکان نمی خورد؟!
خانه ی چهارم پارادوکس زیبایی آفریده که درتاریخ ادبیات این سرزمین بی نظیراست.باپریدن به خانه ی پنج شاخ ها،ببخشید،کمربندهای تعجب رامحکم ببندید که هواپیمای اف شعاردَه تبلیغاتی ماسرعتی سرسام آوربه خودمی گیرد.این هم نمونه ی حرف هایی ست که چشم بسته بافوران شدیداسیدمعده بردهانه ی دهان شعار جاری می شوندوگدازه های یخ زده ی دوران گذشته اش هنوزازشانه ی درودیواراستان ماپاک نشده است.دانش آموزی که تنهابه عزم شکارلاغررای،تیرداغ این شعار راشلیک نموده است،نمی دانسته که این کارازعهده ی کشور،ببخشید،مدرسه هم خارج است واگرهرروزبه تفریح ولبخندوشادی برویم ودنیارالذت ببریم،پس باکدام وقت زندگی کنیم؟! دیته؟!!
متاسفانه هواپیمای گازی ماکه بایک کپسول بوتان می تواند دنیارادورسرش بچرخاند،سرازخانه ی ابرها درآورده ودیگرازکنترل برج مراقبت شرم خارج شده است.برای همه ی شماکارفراهم می کنم وباآوردن کارخانه و…زندگی همه اتان بیست می شود.به به!اازاین بهترنمی شود.بی کوچک ترین فشردن دندان زحمتی همه ۲۰می یریم.خداراشکرکه دیگردانش آموزتنبل وجودندارد.ازطرفی،دیگرتبعیض بین همه ی مردم،بازهم ببخشید،دانش آموزان وجودنخواهدداشت وهمه بدون بازکردن لای کتاب، رییس،ببخشید قبول می شوند.ازطرف دیگر،دیگرآقای رییس نمی تواندفقط وفقط به پسرو برادروخواهرزاده های خودش نمره بدهدوهمه وهمه استخدام ،شرمنده،لیسانس می گیرند.این ازغول بی رحم بی کاری که باسه سوت مثل … خفه اش کردیم.امابزرگ ترین ایراداین طرح بزرگ اشتغال،ببخشید،این شعاربزرگ دراین است که همه بااخذ نمره ی قبولی دکترومهندس وکارمندو…می شوندواین مملکت فردا پس فردا این همه کارگر ومغازه دارودزد وبی کار وموادفروش و…ازکجابیاورد؟
خان هفتم مثل نرخ خواروباراین روزهاسربه لایه ی اوزون ساییده ودرهیچ خانه ی زمینی دیده نمی شود.بسیارخوشحالیم اما که نامزدهای عزیز مامی توانند بایک چشم به هم نزدن انشاالله بعدازورودآقای فقط به مجلس،نرخ چیپس ویخمک،ببخشید،برنج وروغن و…رابه اندازه ی قامت یک” بلِس” پایین بیاورند که خداکندتاآن موقع نرخ یک بلس مثل موشک به فضای گرانی پرتاب نشود.واما رستم شعارنامه ی ما به به هیچ هفتی بندنمی شودوماباخواندن خانه ی هشتم لرزه برارگ انداممان می افتد.که مامردم ایران ازواژه ی زلزله خاطره ی سیاهی داریم ودوست نداریم بم دل خوشی وآرامشمان هرلحظه فروریزد.اگربرادر…کاندیدهرچه دل است ،چگونه می تواندباچندهزارریشترویران گری،دست مرمت بردیواردل هابکشد؟حالامن اعتقاددارم سیردرفضا وگشت درآفاق را به نامزدهای عزیز سپرده وخودمان همین پایین دست درگردن،به خانه بازی معمولی بپردازیم.
درپایان بی مناسبت نیست شما انگشت شست راروی وسطی قراردهید تامن گزیده ی شعری ازآقای مصطفی امرایی هنرمندخوب شبکه ی افلاک رابخوانم که چندشب پیش درجنگ شادی سالن ارشادکوهدشت درقالب یک موزیکال طنز زیبا اجرانمود:
انتخابات بی وهایمومین لیست انتظار/دست ازآستین درآر/چون سی بنده رای تودِنون شوواجب تره/رای من یادت نره/لیله ی گازمیارم تاتیک دراغلت/حل کنم ای مشکلت/غول اگربووه گرونی شاخشِ سیت می شکنم/مین مزگش می زنم/مطمین بو ای حقیرقولم دِ کوه محکم تره/رای من یادت نره/مَپلِ وصل می کنم وِ سوردُم
اندرخیال/هیچ کاری نی محال/رودودریاچه که سهله اقیانوس درس می کم/فعلاایطورحس می کم/آوباریکین بارمی کم مورم وِاولا بیسره/رای من یادت
نره/صندوق هربازنشسته پرکنم دِاسکناس/خُم محورم نون وماس/هرجوونی آرزوی ازدواج هادِ دلش/حل کنم ای مشکلش/وام ازدواجِ مورم سقفشِ ری وِبالا/ریش
حساوکو دِحالا/پای صندوق واعیال یا واعموی دختره/رای من یادت نره/هتل ومیمون سرا مونم دِشیرزسی توریست/وم بءیتونمره بیست/ای کویه شت مترومیحا،مترومیارم مِ سیتو/ار پای صندوق بیتو/….ایسِ روزرای گیری وجدان دِکُل چی بهتره/رای من یادت نره/وزیرکارِمیارم دش می پرسم ای سوال/دِ زمینه اشتغال/سی کویه شت چی کردیه،کویه شت دِکی مَرکمتره؟/رای من یادت نره/رای همرا واکمی لبخندقطعابهتره/رای من یاهاهاهاهادت نره ه ه ه.