اسداله آزادبخت :
” چشیات “
سیقه اِ رنگ که کشینه خو دِ مینِ چشیات
اگه کور با چشی که نوفته دِ مینِ چشیات
اِ همه رنگ که خدا دَش وِ زمین وآسمو
همه نه یه جا کشیه قی ستینِ چشیات
مه که دونم بی رنگ آوی چشیات می میرم
خومه قنج کردمه بفتم دو گرینِ چشیات
شو میا مووه میاره سی دلم وا دل تنگ
تش دل سی تا کجا رَت؟ سی کمینِ چشیات
دو کتاو زخم دل لایه لایه سی مِ نحو
مه چَنی زخمی بشینم سی غمینِ چشیات
دل بی لیز چی قلندر هی میاره نومته
دَرِ اِ کعبنه وا کو هام دِ دینِ چشیات
نتونی یه مرغ عشقی مین مشتت جا بئی؟
گوتمه لشم بونن دو زِمینِ چشیات
باسلام و سپاس”قی ستین چشیات “یعنی چی؟
سلام وبرآزادبخت عزیز،خیلی قشنگ بود دست درد نکنه…..
سلام و سپاس
اشعار اسد آزادبخت چون بر گرفته از دل مهربان اوست ، خیلی ساده به دل می نشیند . پیچیدگی ندارد و دوست داشتنی است . چون خودش
سلام . نوجوان لر زبان مقیم تهران هستم .
با آنکه خواندن اشعار لری برایم سخت است . ولی همیشه با اشعار زیبای آقای آزادبخت به یاد مردم سرزمینم می افتم و دلتنگ سادگی مردم دیار می شوم . ممنون عمو جان
عالی بود.. بسیار زیبا و شیوا.. دستت درد نکنه شاعر! از خوندن این شعر بسیار لذت بردم. فضای شعر با پرداخت حرفه ای و مسلط آقای آزادبخت بسیار دلنشین شده است. تصاویر و توصیفات بکر و زیبا هستند.. ارتباط قافیه و ردیف هر بیت، با مصراع اول ِ همان بیت بسیار خوب شکل گرفته است.. سربلند باشید همیشه
درود بر عمو اسد
درود بر شما …
دست مریزاد استادآزادبخت بزرگوار…
شعرزیبایی است. غزلی با تم عاشقانه و فضایی کاملن متفاوت همراه با تصاویر بکر و تامل برانگیز… یکی از ویژگی های خوب این شعر جدا از ساختار خوب و قافیه بندی خاص اش،استقلال ابیات آن به لحاظ معنایی و غنای تغزلی آن است… ترکیب ها و تصاویرآن همه نشان از بافتی در هم تنیده از ذهن خلاق و توانای شاعر نسبت به شعر است که در ظرفی کلاسیک ترکیب هایی چنین تازه و مخاطب پسند ارائه داده است. این تغزل عاشقانه ی ناب که در آخرین بیت اش به اوج معنایی خود می رسد، برای هر مخاطب در هر گروه سنی تاثیر خاص خودش را برجای خواهد نهاد.
برای جناب آزادبخت شاعر عزیز و خوش ذوق هم استانی مان آرزوی فرداهای آفتابی را دارم….
مانا بمانید.
ازمحبت دوستانم، جناب کولیوند،استادصمدزالپور،دوست واندیشمندفرهیخته عبدالرضاقاسمی،امیررضای خوبم،شاعرونویسنده دیارم مصطفی خدایگان، جناب سوری مهربان،شاعرونویسنده گرانسنگ بانو آفرین پنهانی صمیمانه سپاسگزارم.
سلام. ظفر اقبال باشید استاد. به وبلاگ ما هم تشریف بیارید سپاسگزار میشم.
با سلام و. احترام :هرچند که اقای آزادبخت با لری و لکی اشنایی دارند اما چون زبان مادری ایشان لکی است هرگز نخواهد توانست به ریزه کاری ها و احساسات و عواطف پنهان در پشت واژه های لری دست پیدا کند و آنها را آنچنان در اسکلت شهر خود به کار بگیرد که برای یک لر آشنا به زبان شعر صیقل خورده و روان بنماید همچنانکه شاعر لر زبان در سرودن شعر لکی با این مشکل رو برو است ، لذا با توجه به تسلط ایشان به شعر و شاعری و سواد کلاسیک در این مورد به نظر این حقیر اشعار لری ایشان خوب است اما زیبا تر و بهتر از انها اشعار لکی نامبرده می باشد به کار بردن کلمه ستین(ستون) برای چشم مناسبت ندارد.در این مصراع تش دل سی تا کجا رَت؟ سی کمینِ چشیات ،دل سوخته سیاه با اتش همگونی و هم زمانی ندارد، حالا به این شعر کوتاه از خودم توجه کنید و سپس مقایسه نمایید.(قربان دوست خوبم اسد )
تقدیمی به استاد رحمانپور
چَش تو رنگ خدایه ،رنگ آســـــمون بازی
دل جمون بی کَسونی ده هین اذون بازی
پشت سیلت نم ونوله ،اوری و پر دِ پژاره
هَنی که کز می نشینی وِ پر میدون بازی
وا دنگ انو نشونت شوَخونی زی وِ جونم
پاوَ موری که آوردی دِ زیــــر بارون بــازی
تو سر ازگل نشین چو تر نیمه سوزی
هنی که اسر میواری وسر گِـرون بازی
چش وِ ره تو مینشینم سر ماز پشت هونه
کی میای سی مه بیاری دسمال کتون بازی
دار حوشک و پیر و پیکم مه کجانم تو کجانی
مه فقیری بی سوادم ژار سیل کِنون بازی
و……………………
جمشید رستمی نیا
سیل چمل کاوت هوش سرمان برد -خدامزونه هر هونه خوت کرد
به تو ننیشم شو تا شوکی-شوکی کوه شوت روژا کرد