نه دشمنی نه تملق

سعید مالکوچی / میرملاس نیوز :

نه دشمنی نه تملق

اگر در اجتماعی قاعده ‏بازی زندگی بر مدار هنجار و درستی بنا شده باشد بی‏شک آن اجتماع به سمت پیشرفت و تعالی می‏رود حتی اگر هزار دسیسه و دشمن در کمین باشند.
اما قاعده‏ بازی ارتباطی مردم ما این روزها، ناهنجاری هایی را به خود می‏ بینند که تا نزدیک مرز عادت رسیده‏اند از جمله ناهنجاری‏ های ذکر شده می‏توان به عادت چاپلوسی و تملق از یک طرف و دشمنی از آن طرف قضیه اشاره کرد.
چاپلوسی و تملق این روزها به همه‏ ی زوایای زندگی ما رسیده است تا آنجا که دیگر کمتر می‏توانی به آدم‏های اطرافت اعتماد داشته باشی. شخصیت حقیقی و هویت واقعی افراد را به آسانی نمی‏ توان تشخیص داد.
کاربردی‏ ترین بعد قضیه چاپلوسی و تملق این روزها در محیط‎‏‏های اداری و مکان‏ هایی که با مقام و و موقعیت شغلی رابطه دارند قابل مشاهده است آنجا که آدم‏ها با دیدن بالا‏ دستی از خودشان به قاعده آفتاب‏ پرست رنگ عوض می‏کنند و چیزی شبیه همان موقعیت می‏شوند. شاید شما هم دیده باشید آدم ‏هایی را که از رنگ رخساره و پوشش گرفته تا رفتار و الفاظ‎شان رنگ تظاهر و تملق دارد و با همین ترفند اهداف و پله‏ های ترقی را یکی پس از دیگری طی کرده‏ و می‏کنند.
جای تاسف دارد که آدم‏های بالا دستی هم تعریف و تمجید و تملق‏ ها را پذیرا می‏ شوند و آرام آرام شایستگی و عمل‏گرایی جای خود را به نماد، نمود، تملق، ریا و تظاهر می‏دهد. بحران آنجاست که این ابزار رسیدن به امیال نفسانی عادت شود و به نسل‏های بعد منتقل گردد و نتیجه این می‏شود که افراد جامعه ‏ی ما بازیگران قابلی می‏شوند که از واقعیت زندگی فاصله‏ ی بسیار می‏گیرند.
آن طرف قضیه دشمنی‏ هایی هستند که در بیشتر موارد استدلال منطقی و دلیل موجهی برای آنها وجود ندارد و روز به روز دامنه ‏ی آن را گسترده‏تر می‏کنیم اگر در سطح کلان کشور لحظه‏ای متمرکز شویم نمود عینی این مسئله به آسانی قابل مشاهده است در سطح استان هم این امر به وضوح قابل مشاهده بوده از مدیران استانی گرفته تا مردم کوچه و خیابان هر کس به طریقی بر طبل دشمنی‏ ها می‏کوبد و این هم یعنی بحران، بحران و بحران!
استعداد، انرژی و فرصت‏ های از دست رفته تحت ‏تاثیر دشمنی و چاپلوسی نتایج نامطلوبی برایمان در پی داشته و دارد. شاید بیهوده به نظر برسد امید داشتن به التیام این جراحات که محدوده‏ ی زمانی و دامنه‏ ی نفوذشان آنقدر طولانی شده که سال‏ها وقت، صبر، فکر و برنامه‏ ریزی برای اصلاح آن مورد نیاز است اما یادمان نرود کودکان ما رفتارها‏یمان را فرا می‏ گیرند. بیایید برای فرزندانمان کاری کنیم که محیط زندگی‏شان مرداب نشود، محیط زندگی‎شان میدان مبارزه و تقابل برای رسیدن به امیال نازیبای نفسانی نباشد، راستی و درستی را کیمیا نکنیم. نگذاریم نَفَس زندگی‏مان در تنگنای تملق و تظاهر و دشمنی بگیرد.
اگرچه می‏ دانیم سخت است اما بیایید نه دشمنی بورزیم و نه چاپلوسی را ارج نهیم.