(( سی آ و ))
از تاریکی موهایت که رد شدم
باریکه راه ابروانت را طی کردم
در تلالو مهتاب
تا دهان تاریکم را پرکنم
از یاقوت های انارستان حوالی چشمانت
که دیدم
از گردنه های ( طرهان )
مادیان هائی سپید
سبد سبد انار
به کهکشان می برند
از طعم انار گونه هایت پی بردم
که مو سم انار رسان
( سی آ و )
از ( سر آ و ) چشمان سیاه تو آب می برد
استاد هوشنگ رئوف
درود بر استاد بی ادعا هوشنگ رئوف . زیبا ست همچون دانه های انار!
جناب آزاد بخت شما همیشه به حقیر لطف دارید
آفرین بیچاره شدیم با این شعرتون
سلام عزیز جان قصدم این بود که دهانتان شیرین شود نه بیچاره ….
عالی بود
ممنون از حضورتان
از گردنه های گراب
و گردن باریک انار برایم بگو!
ممنون آقای رئوف واقعا خوب بود الان رشتم دلم واسه سرزمینم کوهدشت تنک شده بود بازم ممنون