[1]
دل شَکَت بی‌و غزل سی تو پریشو می‌گُت
آه سردم مَتَلی تازه دِ زِمسو می‌گُت
میل می‌وَست اَسِر ور چش و سیلم گُم بی
چَق چَقِ رقصِ دِنُونم دِ لِره جو می‌گُت
می‌رِکِس چُی بی لو جو غزلم غُژ کردی
رِی زمی وا چنگِ پُر خی دِ تو سی مو می‌گُت
می‌که تِمو دِلِ لیوه‌م همه شو جا پاتِن
تِ خدا عشقِ تُنِن وا چَش گریو می‌گُت
می‌گریوس کِ خدایا وِ امیدم وارَس
دونه دونه غصه‌یاشِن مِث بارو می‌گُت
چی پرندهِ کِ رها بو دِ قفس پَر بیره
دورِ سر می‌زه دِ مین اوج و دِ زندون می‌گُت
وا رَمس خاو و هناسم مِث اوری دلگیر
داغِ ای عشقِ جگر سوزِن آسو می‌گُت
عابد میرزاییان چگنی
توضیحات:
شَکَت: خسته/ میل: یخ بستن/می‌وست:می‌بست/اسر: اشک/ ور: جلو، مقابل/ لره: لرزه/ جو: جان/ می‌رکس: می‌لرزید/ بی لو جو: بید لب جوی آب/غژ: بیس کردن، قژ/ ری: روی/ زمی: زمین/ خی: خون/ تمو: تیمم/ دل لیوه: دل دیوانه/ جاپاتن: جای پاهایت/ تِ خدا: نزد خدا/ تنن: تو را/ چش گریو: چشم گریان/ وارس: برس، برآورده کن./ وارمس خاو: خواب از چشمم پرید/ آسو: آسان.
منبع : سیمره