نقد عکس هفته

ضمن تشکر از سایت میرملاس خصوصاً آقای امین آزادبخت
من ترجیح می‌دهم به جای نقد «مفهومی» بیشتر به نقد «شکلی» عکس بپردازم.
فضای رنگی حاکم بر این عکس گرم است‌ و این به خاطر حضور رنگ‌های نارنجی و قهوه‌ای مایل به نارنجی در سطح عکس است. قرار گرفتن یک عنصر سرد (گردنبندآبی) در زمینه‌ی لباس‌(به رنگ خنثی و مایل به سرد) تضاد زیبایی در عکس ایجاد کرده. و این تضاد سرد و گرم است که باعث بالا بردن قدرت بصری و جذابیت آن شده است.
ترکیب‌بندی عکس با کادر عمودی باعث سرزنده جلوه کردن عکس شده و رنگ، فضا، کادر و ترکیب بندی همه و همه دست به دست هم داده‌اند تا این‌که موضوع آن بچه‌ و گریه است فضایی شادتر از مفهوم پنهان در آن را تداعی کند. این اتفاق نوعی پارادوکس در خود دارد و به نظر من این هم از نقاط قوت عکس می‌باشد.
چشم‌هایی که مستقیم به دوربین (یعنی ما) خیره شده‌اند درست در مرکز خط طلایی یک‌سوم بالای تصویر قرار دارند و این محل قرارگیری چشم باعث تأثیر گزاری مضاعف آن‌ها شده‌است.
خط لنگه‌ی درب که کمی هم کج است (و این کج بودن از عمود بودن خیلی بهتر است) تقریبا روی خط طلایی عمودی سمت چپ کادر است. ساق دست بچه این خط را به‌صورت مورب قطع کرده که باعث تکمیل ترکیب‌بندی و پویایی آن شده است. محل قرارگیری ساق دست هم خط طلایی افقی پایین است که محل قرارگیری آن و مورب بودنش باعث بازگشت چشم هنگام چرخش در سطح عکس است و زاویه‌ی آن همانند فلشی توجه چشم را به صورت کودک جلب می‌کند. تضاد رنگی دست و لباسی که دست روی آن قرار گرفته باعث برجسته شدن نقش دست در کل اثر شده و این عامل با وجود ساعت نقاشی شده از لحاظ مفهومی کار را به اوج تأثیرگذاری می‌رساند. شاید بتوان حس نستالوژیک ساعت نقاشی شده (که یادآور کودکی بعضی از ماهاست) را هم به موضوع اضافه کرد.
در این عکس اتفاقات بصری دیگری هم افتاده که به خاطر طولانی نشدن مطلب از آنها صرفه‌نظر می‌کنم. کلا می‌توانم بگویم عکس فوق یکی از عکس‌های خوبی است که از آقای آزادبخت دیده‌ام.

قشنگ بود عکستون آقای آزادبخت ممنون
واینکه عجم جون فک کنم این نمایشنامه ای که تعریف کردی روزی بازیگرش خودت بودی

کودکی با آرزوی داشتن ساعت مچی
ترکیب بندی و زاویه دید درست عکس رو زیبا می کنه مثل این عکس
عکس جالبی بود مرسی از عکس قشنگتون

هیچ عکس خوبی نبود بیشتر دقت کنید!