شهرام شرفی/ میرملاس نیوز :
آسیبشناسی مطبوعات محلی؛ رویدادمدار بودن، غیرتولیدی و عدم توجه کافی به چگونگی و چرایی مشکلات!
همیشه در ادبیات روزنامهنگاری میگویند سوژهها را براساس عامل مجاورت حرفهای با نشریهتان انتخاب کنید؛ یعنی نوع نشریهتان، محلی است یا سراسری؟ هنوز راه درازی در پیش است تا بتوانیم به استانداردهای روزنامهنگاری دنیا برسیم. اما بالاخره باید حرفهای شویم و اولین گام حرفهایشدن، «آموزش» است. در همین رابطه، نوشتهای میخواندم از دکتر محمدمهدی فرقانی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
آسیبهای مطبوعات محلی را تیتروار یادداشتبرداری کردم. چکیدهای از آنرا با هم میخوانیم:۱ـ«بسیاری از محتوای مطبوعات محلی، محلی نیست و سراسری یا فراملی است!». ۲ـ «عمدهی مطبوعات محلی، نظام مالی مشخص و منظم ندارند.» ۳ـ «بیش از ۸۰ درصد از محتوای این مطبوعات، به سبک خبر نوشته میشود و غیرتولیدی است.» ۴ـ «عمدهی خبرها به نقل از روابط عمومیها نگارش میشود.» ۵ـ «بخش عمدهی خبرها و تیترها براساس ارزش خبری “شهرت” است.» ۶ـ «هر چند عنوان این مطبوعات، محلی است اما غالب خبرهایشان دربارهی مرکز استان است و توجه به دیگر شهرستانها و مناطق روستایی، اندک است.» ۷ـ «رسالت اصلی این مطبوعات، بیان مشکلات و نیازهای توسعهای محلی است.جالب است که فقط بخشی بسیار اندک در این حوزه (۵/۲ درصد)، مطلب تحلیلی دارند و غالب مطالب همان سخنان مقامات محلی است!». ۸ـ «بیتوجهی به چرایی و چگونگی رویدادهای محلی و عدم توجه به فرهنگ، رسوم و آداب محلی از مشکلات عمدهی این مطبوعات است.» ۹ـ «تقلید غیرخلاقانه از روزنامههای سراسری.» ۱۰ـ «ضعیفبودن ساختار حرفهای نهادی، مالی و انسانی.»
دکتر محمد مهدی فرقانی معتقد است پرداخت یارانه به مطبوعات محلی باید براساس شاخصهای حرفهای روزنامهنگاری باشد؛ یعنی هر نشریهای که شاخصهای حرفهای را بیشتر رعایت میکند در نظام ارزشیابی، نمرهی بالاتری به دست آورد. کار این ارزشیابی نیز بر عهدهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
با توجه به این آسیبها، نتیجه میگیریم: «چون نام نشریهتان محلی است سعی کنید محلی باشید و محلی بنویسید؛ آن هم با تمرکز روی چگونگی و چرایی رویدادهای محلی. از شهرتگرایی صرف در خبرها پرهیز کنید و بازتاب مشکلات و نیازهای توسعهای محلی باشید!».