شین مثل شرم، مثل شین آباد

کریم دوستی/ میرملاس نیوز :

شین مثل شرم، مثل شین آباد

اگر داغ دل بود ما دیده ایم                        اگر خون دل بود ما خورده ایم

گواهی بخواهید اینک گواه                        همین زخم هایی که نشمرده ایم

پائیز و مدرسه سالهاست که پیوندی ناگسستنی با هم دارند و نام هرکدام که برده می شود نیمه دیگر آن به دنبالش می آید و به نوعی پائیز آغاز مدرسه و مدرسه شروع پائیز است و این دو کلمه سالهاست که در کنار هم بخش عظیمی از خاطرات کودکی ونوجوانی ما را تشکیل داده اند و برای هرکسی روزهای اول ماه مهر و شروع مدرسه خاطراتی فراموش ناشدنی را به گوش پائیز آویزان کرده و تصویرهای ناب و زلالی را در ذهنمان رقم زده است. پائیز فصل رنگهای سرخ و زرد و موسم رسیدن میوه ها وچیدن آنها وخلاصه” پائیز پادشاه فصل هاست”.

اما این قصه همیشگی زرد و سرخ و ترش وشیرین امسال تلخ تلخ شد و رنگارنگی و زیبایی جایش را به سیاهی وکبودی و بی رنگی داد و موسیقی دل نواز باد و برگ و منظره های قشنگ باغ و رنگ با صدای دلخراش درد و داغ و آه و شیون مادران و اشک و حسرت پدران و غم و اندوه معلمان همراه شد و آموزش وپرورش کشور را داغدار کرد چرا که دو حادثه دردناک و غمبار در دو نقطه کشور و در دو مدرسه مختلف بهار علم و دانش را به خزان و ریزش تبدیل کرد و خانواده هایی را در غم از دست دادن فرزند داغدار کرد و کلاس و مدرسه هایی را از وجود نازنین دانش آموز محروم کرد و معلمی را از شاگرد و همکلاس هایی را از هم جدا کرد و دلهایی را به درد آورد چرا که قربانیان پائیزی ما هنوز کتابهایشان کامل باز نشده بود ودفترها چند صفحه ای از مشق پرشده بود و معلم تازه از راه رسیده بود و الفبا به آخر نرسیده بود .سانحه دلخراش اولی واژگونی اتوبوس حامل دانش آموزان بروجنی بود که از اردوهای راهیان نور برمی گشتند و در جریان آن متاسفانه ۲۶ دانش آموز دختر دبیرستانی با هزاران امید و آرزو جانشان را از دست دادند و نه تنها بروجن و چهارمحال بختیاری بلکه جامعه دانش آموزی کشور را در غمی بزرگ فرو برد. پرواز ۲۶ فرشته معصوم در یک حادثه فاجعه بارترین اتفاقی است که در سالهای اخیر برای مدارس ما به وقوع پیوسته است و حادثه دوم آتش سوزی در مدرسه انقلاب اسلامی روستای شین آباد پیران شهر بود که در این آتش سوزی بال و پر پروانه های زیبای این مدرسه در میان شعله های سوزان و زبانه های آتش سوختند و بدن های آنان مجروح و سوخته از میان شعله های بی رحم بیرون کشیده شدند و به بیمارستان منتقل شدند .حادثه ی غم انگیزی که در جریان آن ۲۸ دانش آموز معصوم روستایی با چهره هایی سوخته و پوست ها و لباسهایی ذوب شده باید به فرداهایی بیندیشند که با دست ها و صورت هایی سوخته و جراحی شده در پشت میز و نیمکت های ناامیدی ، خود را پنهان کنند و غم انگیزتر اینکه این دانش آموزان ده ساله همکلاسی عزیزشان (سیران یگانه) را از دست دادند تا آثار این سوختگی ویرانگر برای همیشه با آن ها باشد و در ذهن و یادشان بماند و نتوانند آن را فراموش کنند.

 سیران که بیشتر از بقیه بچه ها سوخته بود نفسش به شماره افتاد و ریه هایش تاب نیاوردند و زور قلبش به تنگی نفسش نرسید وخلاصه سوختگی امانش را برید و از جمع سوخته و زخمی کلاس پرکشید و رفت و این بود که قصه پائیز امسال ما متفاوت شد و از آن همه زیبایی و رنگارنگی و رقص و موسیقی هر ساله ی پائیز، برگ ریزان دانش آموزی به جا ماند و دست بی توجهی، برگ های رنگارنگ و زیبا و میوه های شیرین و قشنگ کلاس و مدرسه را به باد خزان سپرد و بر زمین انداخت و رفت. هرچند این اولین پاییز سوزناک آموزش و پرورش نبوده و در مدارس دیگر از کشور سوختگی هایی ناشی از اتصال برق یا خرابی بخاری بر پیکر کلاس و دانش آموز افتاده، اما امید است این آخرین پاییز مرگ بار دانش آموزی باشد. نام و یادشان بر تخته سیاه کلاس سبز و ماندگار باد.