[1]
مهدی دوست محمدی/ میرملاس نیوز:
آتش بخاری سوزناک تر است یا آتش بی توجهی؟!/ یادی دوباره از کودکان سرخه مهر
اواخر تابستان امسال بود که گزارشی از وضعیت تحصیلی کودکان روستای سرخه مهر در خبرگزاری مهر با قلم شیوای حشمت اله آزادبخت منتشر شد و در آن پرده از محرومیتی عمیق برداشته شد. کودکان این روستای دور افتاده در ۷۵ کیلومتری شهرستان کوهدشت مدرسه ی راهنمایی ندارند و به علت دوری مدارس راهنمایی روستاهای همجوار عملاً در مقطع ابتدایی متوقف شده و از تحصیل بازمی مانند. در آمارهای سازمان های جهانی و مباحث حقوق کودک هر وقت صحبت از کودکان بازمانده از تحصیل می شود منظور کودکانی ست که با وجود امکانات آموزشی به علت مشکلات مختلف به مدرسه نمی روند اما حکایت کودکان سرخه مهر حکایت دیگری ست. اینجا “جرمِ راه رفتن نیست، ره هموار نیست” شور و شوق تحصیل علی رغم فقر و فلاکت هست مدرسه نیست معلم نیست کتاب نیست.
در همان شهریور ماه بود که هنرمندان دیار زخم خورده ی کوهدشت در حرکتی خودجوش در حد بضاعت خود هدایایی را برای این کودکان ستم دیده تدارک دیدند. این اقدام بشر دوستانه اگر چه لبخندی کوتاه مدت و عمیق بر لبان آنان نشاند اما زخم های عمیقشان را التیام نداد و فریادشان هنوز به عمق چاه تاریک بی مسئولیتی مسئولان نرسیده است.
به دنبال این حرکت وعلی رغم توجه رسانه ها ، سایت ها و خبرگزاری های مختلف هیچ اقدامی در راستای رفع این محرومیت و تبعیض فاحش و بر خلاف قوانین بین المللی ، داخلی و قانون اساسی از ناحیه ی ارگان های ذی ربط تا کنون انجام نشده است. رئیس آموزش و پرورش عشایری لرستان در اظهار نظری عجیب گفته است: تعداد دانش آموزان این روستا در حدی نیست که برای آن ها مدرسه ی راهنمایی احداث شود، این در حالی ست که عکس ها و گزارش ها واقعیت دیگری را نشان می دهند.
از طرفی این روزها شاهد واکنش های داخلی و بین المللی و اعتراضات گسترده رسانه ها و مطبوعات نسبت به وزارت آموزش و پرورش به خاطر آتش سوزی مدرسه ی روستای شین آباد شهرستان پیرانشهر هستیم. حادثه ای که در آن یکی از کودکان معصوم آن دیار در اثر شدت صدمات جان داد و قلب تمام ایرانیان را به درد آورد.علی رغم فاجعه بار بودن این واقعه و وقایع مشابه همچون واقعه ی روستای درودزن مرودشت شیراز و…، نکته ای که در این جا باید به آن اشاره کرد این است که کودکان روستای سرخه مهر و روستاهای مشابه نیز، در حال سوختن در آتشی سوزناک تر و دردناک تر اما پنهان به نام “آتش بی توجهی” هستند. آتشی که بخت و امید و آرزوهایشان در آن می سوزد و ” کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار” آنها را.
از مسئولان سازمان نوسازی ، توسعه و تجهیز مدارس استان لرستان و آموزش و پرورش استان انتظار میرود به طور جدی وهرچه سریعتر مانع از ادامه ی گسترش این آتش سوزی جانکاه ، رقت بار و البته تأسف آور شوند.
عکس های حشمت اله آزادبخت(خبرگزاری مهر) ، مرتضا خدایگان و داریوش جعفری ( ماهنامه ی کودکان غرب کشور”پیشوک”) از کودکان سرخه مهر را در زیر می ببینید :
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]