تاریخ : جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
9

مصاحبه ی میرملاس نیوز با مدیر مسؤول ماهنامه ی کودک و نوجوان غرب کشور “پیشوک” به مناسبت منطقه ای شدن آن

  • کد خبر : 16076
  • 12 دی 1391 - 14:00

اشاره: پیشوک منطقه ای شد. چرا ؟ چگونه؟ و به خاطر چه امتیاز یا امتیازاتی؟ ماهنامه ی کودکان استان لرستان –پیشوک- خیلی زودتر از آنچه تصور می شد، به ماهنامه ی کودک و نوجوان  غرب کشور – پیشوک – تبدیل شد. و این بهانه ای ست که با مدیر مسؤول و صاحب امتیاز آن گفت […]

اشاره: پیشوک منطقه ای شد. چرا ؟ چگونه؟ و به خاطر چه امتیاز یا امتیازاتی؟

ماهنامه ی کودکان استان لرستان –پیشوک- خیلی زودتر از آنچه تصور می شد، به ماهنامه ی کودک و نوجوان  غرب کشور – پیشوک – تبدیل شد. و این بهانه ای ست که با مدیر مسؤول و صاحب امتیاز آن گفت و گویی داشته باشیم.

داریوش جعفری، هنرآموز رسمی آموزش و پرورش در رشته ی گرافیک و مدرس دانشگاه در رشته های گرافیک، مربی پیش دبستان و مدیریت خانواده است. او تلاش می کند با وقف خود و زندگی اش برای کودکان و نوجوانان در راستای پیشرفت فرهنگی آنان، حرکتی مثبت انجام دهد.

عشق به کودک و غرق شدن در افکار و رفتار کودکانه را می توان در هم نشینی با او حس کرد. داریوش با دست خالی قصد انجام کارهای بزرگ دارد و مانند کودکان غیر ممکن نمی شناسد.(دست کم تصور ما از او این است) خوشحال می شویم دقایقی را در کنار او باشیم.

 

IMG_7698-edit

 

پرسش : آقای جعفری! چرا نشریه؟ چرا کودکانه و چرا در استان لرستان؟

پاسخ : به نام خداوند بسیار بخشنده و بسیار مهربان. «کودکان پادشاهان زمینند». به نظر من انسان برای آدم شدن نیاز به حرف زدن داره و برای بزرگ شدن نیاز به کتابت. خدا هم وقتی خواست مراحل کمال رو به انسان یاد بده، دست به کتابت برد و آخرین “ورژن” اون بزرگ ترین نسخه ی کمال یعنی قرآن مجید هستش. هر چی فکر می کنم، جوامعی که از تمدن و پیشرفت عقب موندن، نتیجه ی عدم ارتباط با کتاب و مطالعه است و متأسفانه در جامعه ی ما سرانه ی مطالعه پایینه و خونواده هایی هم که از این نظر ضعیف ترن، از جنبه های مختلف زندگی هم عقب مونده ترن. اگه نگاه کنیم، استان هایی مثل لرستان، ایلام، کهکیلویه و بویر احمد و … از نظر اقتصادی و رفاه یک پله از استان های دیگه متأسفانه عقب ترن. نکته اینجاست که این استان ها نخبه های بزرگ و تک ستاره هایی هم دارن که به خاطر نبودن فضای کار به استان های دیگه مهاجرت می کنن و توان و انرژیشون رو اونجا مصرف می کنن. فکر کنم اگه بتوینم فضای مطالعه و فرهنگ نشریه رو توی ذهن آدما بازتر کنیم، خیلی چیزها خود به خود تغییرات اساسی می کنن. به نظرم اومد کودکان و نوجوانان با توجه به داشتن ذهن و فکر بکر تر و توان و انرژی بیشتر، بهترین گروهی بودن که می شد روشون کار کرد. بنابراین با این تفکر من و گروه همکارم، پیش اومدیم و تصمیم گرفتیم ریشه ای روی اونا کار کنیم که ان شاءالله بتونیم نتیجه ی مثبت بگیریم. یه نکته هم اضافه کنم که کار روی کودک و نوجوان پروسه ش طولانیه و نیاز به تلاش و کار خیلی زیاد و سوخت و سوز بالایی داره.

پرسش: اصولاً هدفتون ازکار با کودک چیه ؟

پاسخ : هدف پیشوک و مهمترین هدف اون، ارتقاء میزان مطالعه و سوق دادن کودکان و نوجوانان به سمت مطالعه ی آگاهانه ست. حالا در کنارش باید فضایی شاد و شیرین و در عین حال محرک هم به وجود بیاریم. ارتقاء سطح علمی، ادبی و فرهنگی جامعه ی کودک و نوجوان هم از اهداف مهم پیشوک هستش.

پرسش : حالا برای رسیدن به این اهدافتون چه برنامه هایی دارید؟

پاسخ : ما کارمون رو فاز بندی کردیم. یکی از لحاظ محتوایی و یکی از لحاظ گستردگی مخاطب. از لحاظ محتوایی فاز اول که ملاحظه کردید، مجله ی پیشوک کودکان هستش و بعد به امید خدا مجله ی پیشوک خردسال رو پی می گیریم و بعد از اون مجله ی پیشوک نوجوان که جدا میشه و بعد مجله ی پیشوک بزرگسال که در آینده همه مستقل چاپ خواهند شد. از لحاظ فراوانی مخاطب فاز اول گستردگی استانی، فاز دوم منطقه ای و فاز سوم گستردگی ملی هستش. اهداف دیگه مون انجام امور انتشاراتی و فرهنگیه. یعنی به امید خدا، انتشارات پیشوک در آینده راه اندازی میشه که بیشتر در حوزه ی کودک و نوجوان و روان شناسی و کودک یاری کار می کنه. علاوه بر اینا پیشوک برنامه های جانبی زیادی داشته و باز هم به مناسبت های مختلف خواهد داشت که نمونه هایی از این برنامه ها رو توی گالری پیشوک و اخبار سایت خودتون و رسانه های دیگه دیدید.

 

IMG_7703-edit

 

پرسش: پیشرفتتون چطور بوده؟ فکر می کنید تا حالا چقدر به اهدافتون نزدیک شدید؟

پاسخ: خب شما ملاحظه می کنید، با توجه به مشکلات اقتصادی که وجود داره ما هم حرکتمون کمی سخت شده. البته ما قبل از تصورمون منطقه ای شدیم که خدا رو شکر می کنیم و از مسؤولین محترم اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان، اداره کل استان لرستان تا وزارت محترم فرهنگ و ارشاد که کار ما رو جدی و قابل توجه دیدن تشکر می کنیم. گرچه حمایت های مالی اونا ناچیز بوده اما ما انتظارمون از مخاطبامون که مردم هستن بیشتر از مسؤولینه چون می دونیم وضعیت اقتصادی کشور و بحث تحریم ها بهشون اجازه ی کمک نمیده، پس ما دنبال پشتوانه ای محکم مثل خود کودکان و نوجوانان می گردیم. راستش چرخ اقتصادی نشریات با آگهی می چرخه که مجله ی ما توی این زمینه زیاد موفق نبوده. چرا که ما هر آگهی‌ ای رو نمی تونیم چاپ کنیم و حتما باید مرتبط باشه. مثلا توی شماره ی اخیر ما فقط یه آگهی داریم و اونم به صورت رایگان برای موسسه ی حمایت از کودکان سرطانی(محک) زدیم و تمام مخارج چاپ مجله و تکثیر سی دی به عهده ی شخص خودم بوده. تا حالا هم از هر جایی که امکان داشته و قبولم داشتن، وام و قرض گرفتم. مهمترین سرمایه ی شخصی من، امیدی هست که به خدا دارم و مطمئنم با کمک تمام دوستای عزیز و همکاران پیشوکی ام که بدون هیچ چشم داشتی با تمام وجود خودشونو وقف پیشوک کردن، به تمام اهداف پیشوکی مون خواهیم رسید. یک نکته هم بگم؛ پیشوک توی نوزدهمین نمایشگاه بین المللی مطبوعات و خبرگزاری ها خوش درخشید و کارشناسان محترم مطبوعات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بازدیدکنندگان و همکاران متخصص مطبوعاتی معتقد بودند مجله ی پیشوک یکی از موفق ترین نشریات کودک کشوره و از وزارت هم مورد تقدیر قرار گرفتیم.

پرسش: به مشکلات اقتصادی اشاره کردید که فکر کنم توی زندگی مردم تاثیر زیادی داشته؛ حالا سوال اینه؛ توی این برهه، واقعا وجود این مجله لزومی داره ؟

پاسخ: والله چی بگم ؟! فکر کنم جواب این سوال رو توی حرفای قبلیم بتونید پیدا کنید. اما بذارید من یه ماجرایی که همیشه مرحوم پدرم برام تعریف می کرد و من اون موقع زیاد هم نمی فهمیدمش براتون تعریف کنم؛ خدا بیامرز می گفت :«بچه بودیم. چون همه کشاورز زاده و برزگر زاده بودیم، کنار رودخونه برا خودمون هر کدوم یه تکه زمین کوچولو شخم می زدیم و کشاورزی می کردیم. کلی هم کیف داشت. حالا بعضی از هم بازی هامون، میومدن و می گفتن: آقا سلام. خدا قوت. راستی کارگر نمی خواید؟ و ما می گفتیم: آره یا نه. بالاخره با خواهش و تمنا کسی رو پیدا می کردن که براش کارگری کنند و ساعت ها توی بازی برا صاحب کارشون عرق می ریختن و نوکری می کردن. روزی دایی یکی از این کارگرا اتفاقی داشت بازی ما رو تماشا می کرد که یهو شروع به کتک زدن و بد و بیراه گفتن به خواهر زاده ی کارگرش کرد. مردم با هزار بدبختی خواهر زاده رو از زیر چنگش در آوردن و علت کتک کاری رو پرسیدن. داییه جواب داد: ما چه قدر بدبختیم که حتا توی بازی هم باید بدبخت و نوکر باشیم.»

من فکر می کنم، اگه بخوایم ایران عزیز، سالاری کنه و اگه بخوایم مردم ما عزت نفس داشته باشن، باید اول فکرمون رو بزرگ کنیم. اول باید درجه ی عزت نفسمون رو بالا ببریم و احساس می کنم این کار رو ابتدا باید روی کودکانمون اجرا کنیم. من معتقدم اگه خانواده ی ما نون هم نداشته باشه باید فرش زیر پامونو بفروشیم و باهاش کالای فرهنگی برای بچه هامون تهیه کنیم چرا که اگه فرهنگ و منش کودکمون رو ارتقا بدیم و بهش عزت نفس بدیم اقتصاد خودش میاد. به مردم عزیز بگم بیاید خدا وکیل برای در اومدن از لیست استان های محروم و عقب افتاده اول فکرمون رو پیشرفته کنیم بعدش خواهیم دید چطور از محرومیت در میایم. من متاسف می شم نه از اینکه مجله ی پیشوک کم به فروش برسه، بلکه از این که چرا یک پکیج فرهنگی که حاصل تلاش بیش از ۵۰ نفر از فرهیختگان و نخبگان دیار خودمونه زیاد ازش استقبال نمیشه.

پرسش: ما از صحبتاتون متوجه شدیم، از پیشوک خوب استقبال نشده، میشه بیشتر توضیح بدید؟

پاسخ: خب ما هم کم کاری کردیم. شاید برای معرفی اون خیلی تلاش نکرده باشیم.اما به جاهایی هم که معرفی کردیم استقبال ضعیف بوده. راستش بیشترین انتظار ما از قشر فرهنگیه که نه تنها مخاطب پر و پا قرص مجله بشن بلکه معرف و مبلغ اون باشن ولی رک بگم؛ طبق بررسی که ما کردیم خیلی از فرهنگیان ما به ندرت اهل مطالعه هستن. در حالی که ما معتقدیم اگه توی خانواده ای مطالعه یک نیاز شناخته بشه کودکان و نوجوانان اون خانواده عاشق مطالعه میشن و پیشوک معتقده :« اگه کودکی کتاب خوان و اهل مطالعه شد از خیلی از انحرافات و خطرات دنیای امروز در امان می مونه». یه نکته ی تلخ هم بگم؛ که ۶ ماه، پیشوک پشت درهای بسته ی اداره کل آموزش و پرورش استان لرستان بود بلکه مجوز ورود به مدارس رو بگیره. هی گفتن کارشناسان فلان باید تایید کنن. حراست باید تایید کنه. چی بشه. چطور بشه و بالاخره مجوز ندادن. حالا هم مسؤولین که عوض شدن، مجددا ما مراحل رو داریم انجام و رایزنی می کنیم. امیدوارم با حسن نیتی که نشان داده اند موفق شویم. همین جا از مسؤولین محترم اداره کل آموزش و پرورش استان لرستان و سایر استان های غرب کشور خواهش می کنم برای معرفی پیشوک به دانش آموزان با ما همکاری کنن.

 

IMG_7709-edit

 

پرسش: مسؤولین و ادارات دیگه استقبالشون چطور بوده؟

پاسخ: چی بگم ؟ همه مشوق های خوب و به به و چه چه گویان و منتقدین بزرگی هستند. البته فقط در مرحله ی صحبت، اما عملا به خاطر مسایل اقتصادی حمایت ها صرفا زبانیه که ما کاملا اونا رو درک می کنیم. گرچه اداراتی هم همکاری کرده اند، مثل: اداره کل مخابرات استان لرستان و اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری که سپاسگزار اونا هستیم.

پرسش: اگه اجازه بفرمایید باز هم به خود مجله بپردازیم. در مورد ویژه نامه ها و سایت هم صحبت کنید.

پاسخ: بله. www.pishook.ir  سایت مجله ست که تلاش کردیم پکیج خوبی برای پر کردن گوشه ای از سبد فرهنگی خانواده ها باشه. سایت دارای بخش هایی اضافه بر مجله ست. مخصوصن آثاری از خود کودکان که پیشنهاد می کنم مخاطبان حتما ملاحظه بکنن. مجله دو ویژه نامه هم داره که یکیش خردسال و یکی دیگه مخصوص بزرگسالان هست. ضمیمه ی خردسال برای گروه سنی زیر دبستان و ضمیمه ی گپی با بزرگ ترها مخصوص والدین و بزرگ تر هاست که کارشناسان، کارشناسان ارشد و دکترای روان شناسی، مشاوره، تعلیم و تربیت و … اونو به زبان ساده می نویسن و من خیلی تاکید می کنم این بخش رو بزرگترای محترم با دقت مطالعه کنن. به این ویژه نامه ها گاهی یک حلقه سی دی هم اضافه می کنیم که مجموعا رایگان هستن.

پرسش: در مورد اشتراک مجله هم توضیح بدید.

پاسخ: کسایی که تا حالا مجله رو دیدن، فرم اشتراک مجله توش هست. توی سایت هم منوی اشتراک قرار دادیم. اما اگه منظورتون مبلغ اشتراکه، برای ۱۲ جلد با تخفیف ویژه ۱۲۰۰۰ تومنه. که فعلن هزینه ی ارسال رو هم از کسایی که تا ۲۲ بهمن مشترک بشن نمی گیریم.

پرسش: خب، فکر می کنم خیلی وقتتون رو گرفتیم. حرفی اگه مونده و ما اشاره نکردیم بفرمایید.

پاسخ: ممنونم از اینکه من رو به عنوان خادم پیشوک و مخصوصا کودکان قابل دونستید و با من حرف زدید. خدا رو شکر می کنم که تا حالا به من و مجموعه ی همکارانم عنایت داشته و موفق بودیم. بازم از خدا می خوام مشکلات سر راهمون رو بر طرف کنه. اونم به کمک خود کودکان و نوجوانان.از سایت ارجمند و مردمی و پر مخاطب میرملاس نیوز که برای اعتلای سطح فرهنگی منطقه گام های موثر بسیاری برداشته و شما دوست فرهیخته هم کمال تشکر و قدردانی را دارم.

از تمام مردم فهیم و فرهنگ دوست به عنوان یک شهروند خواهش می کنم، مشترک پیشوک بشن و تلاش کنن که پیشوک رو به دیگران هم معرفی کنن و با حمایت همه جانبه از این نشریه، به امید خدا هممون بتونیم گامی برای بالا بردن سطح فرهنگ جامعه مون برداریم. «و من الله التوفیق»

 

 مصاحبه : مهدی دوست محمدی

عکاس: مرتضا خدایگان

 

لینک کوتاه : https://www.mirmalas.com/?p=16076

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 19در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۱۹
  1. ببخشید می تونید اسم خبرنگارتون نام ببرید و از چه شیوهای برای مصاحبه استفاده کرده؟

    • با سلام
      دوست گرانمایه مصاحبه کننده سردبیر سایت و اما بخش دوم سئوالتان بسیار کلی ست.در حالت کلی مصاحبه ی حاضر تلفیقی از مصاحبه ی خبری و شخصی ست و البته جنبه ی خبری آن بیشتر است.همانطور که در تصاویر نیز واضح است مصاحبه از نوع چهره به چهره است.سپاس از دقت نظر شما مخاطب فهیم.

      • بببخشید مهدی جان، دوست گرانمایه مصاحبه کننده سردبیر سایت اسمشون چیه!!!؟؟؟ خودت هستی؟

        • با سلام
          جهت احترام به نظر شما و سایر دوستان نام مصاحبه گر و عکاس علی رغم گویا بودن تصاویر در ذیل مصاحبه درج گردید.
          ممنون از دقت نظر دوستان

  2. درود بر دوست و هنرمند عزیز داریوش جعفری و همکاران پرتلاش پیشوکی اش…

  3. سپاس از همه ی زحمت کشان زمینه ی فرهنگ و هنر در این منطقه. سپاس از همکاران خوب و کوشای پیشوک و سپاس از مدیریت میرملاس و همکاران آن که آیینه ی انعکاس بسیاری از داشته های ارزشمند این منطقه شده اند.

  4. دست مریزاد
    با وجود گرانی سرسام آور کاغذ باز هم همت والای شماست که این نشریه را سازمان می دهید

  5. از همه بچه های پیشوکی سپاسگزارم.. موفق باشید… امیدوارم روزی پیشوک رو جهانی ببینم.

  6. باسلام خدمت شاعرگرانقدر جناب مهدوی دوست محمدی بخاطر انعکاس این گزارش و آرزوی توفیق برای داریوش گرانسنگ که همه شاهدیم با چه عشق وعلاقه ای دراین عرصه بدون هیاهو برای بچه ها قدم برمیدارد. سربلند باشند.

  7. با سلام و خسته نباشید صمیمیانه به دوستان و اساتید ارجمندم
    “آقای داریوش جعفری و مرتضا خدایگان” و تمامی عزیزانی که به نوعی در
    رشد پیشوک همکاری داشته اند
    واقعن بهتون باید خدا قوت گفت بی هیچ تعارفی
    امروزه کار نشریه انجام دادن آن هم در یک شهر کوچک مثل کوهدشت
    که با انواع عدم امکانات مواجه هستیم کاری بس دشوار می باشد،
    آن هم یک نشریه کودک که کار را چندین برابر سخت تر و پیچیده تر می کند،
    پیشوک در کمتر از ۶ شمار ه اثبات کرد که با توجه به مشکلات گوناگون
    می تواند یک نشریه منطقه ای باشد، که این اتفاق گواه این مسئله است، که توانمندی عزیزان
    پیشوک را چه در زمینه” ادبی و چه گرافیک ” در سطح مطلوبی قرار دارد.
    —————–
    قطعن پیشوک در آینده ی نه چندان دور توانمندی های واقعی خود
    را بیشتر مشخص خواهد کرد.
    که البته این مسیر با پشتیبانی دوستاران پیشوک میسر خواهد شد.
    —————
    دست مریزاد و خسته نباشید دوستان ارجمند

  8. با سلام و خسته نباشید خدمت استاد جعفری :
    انشااله که ماهنامه پیشوک از این که هست موفق تر و بهتر بشه . از همه دست اندرکاران این ماهنامه که زحمت کشیدن و تو موفقیت اون گام برداشتن ممنونم و خسته نباشید به همشون میگم .

  9. با تشکر از زحمات استاد محترم جناب آقای جعفری
    به یقین بازحمات اساتید ودوستان پیشوکی،شاهد پیشرفت این ماهنامه تابه الان هستیم
    با آرزوی روزهایی زیبا برای پیشوک وپیشوکیها…

  10. باتشکر ازبرادر ارجمند آقای جعفری
    شما تا اینجا که رسیده اید تمام تلاش خودتون رو کرده اید به امید خدا موفق خواهید شد شما هدفتون خدمت به خلق خداست پس ایمان دارم که خدا باشماست ودر این مسیر موفق هستید وبه زودی همه کارهای نشریه پیشوک درست خواهد شد .به لطف خدا…
    تنتون سالم زندگیتون پایدار

  11. درود بر دوستان.

  12. با سلام. پیشوک برای ادامه و حفظ موقعیت خود نیاز به همفکری تمام استعدادهای استان داره. پیشوک قبل از اینکه خود را یک نشریه ی کوهدشتی بداند باید خود را لرستانی معرفی کند. همیشه مواظب تعصب باشیم.

    • ضمن تشکر از همکار ارجمندم، هنرمند والامقام آقای فلاح‌کردی
      امیدوارم همین‌گونه که شما می فرمایید عمل کنیم. باور بفرمایید با تمام وجود تلاش کرده‌ایم تعصبی در کار نباشد. هر کسی به هر عنوان و در هر شهرستانی به پیشوک لطف داشته ما با تمام وجود استقبال کرده‌ایم. از حضرتعالی و همسر ارجمندتان با توجه به شناختی که از کارتان داریم هم خاضعانه برای همکاری طلب یاری می‌کنیم.

      ***باز هم از تمام دوستانی که به پیشوک توجه کرده‌اند و کامنت گذاشته‌اند سپاسگزاریم***
      از طرف همکاران پیشوک
      مدیر مسؤول پیشوک

  13. سلام بر پیشوک وپیشوکیان!!!همیشه به داریوش عزیز ازهمون آغازینی که پابه عرصه ی هنر گذاشتم افتخار کردم،یادمه وقتی اسمشو میاوردن با افتخار میگفتم فامیل نزدیکه منه!!!والان که دیگه هر کوهدشتی باید به داریوش وگروه پیشوکش افتخار کنن چون واقعاگل کاشتن تا حالا ودر حوزه فرهنگ وهنر فقط زحمت وعشقه و دیگر هیچ…پیشوکیان همتون پا برجا ومستدام باشید…به امید روزی که هنر در خانواده ایرانی بالاخص کوهدشتی غریبه نباشه.

  14. سلام وخداقوت به پیشکی ها

  15. ازخان دائی بزرگوارم که زندگی شو وقف فرهنگ کرده به نوبه خود تشکر و قدردانی می نمایم از خداوند منان آرزوی موفقیت وسربلندی ایشان رادارم

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.