[1]
تقدیم به شهریار مندنی پور و ارغوان قصه اش
………..
چه رنگ ها نوشتم
به دیوار کوچه تان
چه آدم رنگ عوض می کند
فراموشم می شوی
با پس زمینه ای خاکستری
یاد ارغوان می افتم
با آدم های رنگی قصه اش
چقدر فاصله انداختند
که این شعر
گاهی تو را گم می کند
بین ارغوان های پوشیده در خون
بی سر
روی بومی با پس زمینه ای شراب
و پاییز که رنگ عوض نمی کند
فراموش می کنم گل های پیراهنت
در ازدحام این همه
خاکستری
پاییز
و خاطره های
پر رنگ
پر دور
…
سجاد رضائی