[1]
۲۰ تک بیت ناب از بزرگان شعر ایران
…
ترسم آن سیمین بدن باشد در آغوش رقیب دیده ام تقویم را، امشب قمر در عقرب است
( عالی شیرازی)
آتش از خانه‌ی همسایه‌ی درویش مخواه کآنچه بر روزن او می‌گذرد، دودِ دل است
(سعدی)
آنانکه با خدنگِ جفای تو، خو کنند تیری نخورده، تیرِ دگر آرزو کنند
(جمشیدخان ترکستانی)
آنچنان منتظرم، در رهِ شوق که اگر زود بیائی، دیر است
(مرتضی قلیخان شاملو)
الماسهای دیده‌ی من، مشتری نداشت گوهر شناس بود، فقط آستین من
(فریدون گیلانی )
بر ما گذشت نیک و بد، اما تو روزگار فکری به حال خویش کن، این روزگار نیست
(عماد خراسانی )
در خور مستی ما، رطل و خم و ساغر نیست ما از آن باده کشانیم، که دریا زده‌ایم
(همای شیرازی)
اول از پنجره ی خانه برون آر سری آن قدر تاب ندارم که تو در باز کنی
(میرزا نوری)
خونابه فرستند بهم چشم و دل من چون کاسه که همسایه بهمسایه فرستد
(فضلی جرفادقانی)
دردمند از کوچه ی دلدار می آییم ما آه کز دارالشفا بیمار می آییم ما!
(واقف هندی)
ز آنروی نظیر تو نجوئیم، کز اول نقاش چو زد نقش تو، بشکست قلم را
(اوحدی یکتا)
ترسیدن هر که هست، از چشم بد است بیچاره من، از چشم نکو می‌ترسم
(شیخ نجم الدین رازی)
ز بس فتاده بهر گوشه پاره های دلم فضای دهر به دکان شیشه گر ماند
(طالب آملی)
قامتش را سرو گفتم، سر کشید از من به خشم دوستان! از راست می رنجد نگارم، چون کنم؟
(حافظ شیرازی)
زاهدم برد به مسجد که مرا توبه دهد توبه کردم که ندانسته به جایی نروم
(شمس لنگرودی)
از بیم ملامت رهم از میکده بسته ست ای کاش که از خانه به میخانه دری بود
(یغما جندقی)
به یکی جان نتوان کرد دعا کز لب لعل تو یک بوس به چند
(رودکی)
آنکه میگوید قیامت بر نمی خیزد کجاست تا در آن مژگان تماشای صف محشر کند
(صائب)
دست بردم که کشم تیــر غمش را از دل تیر دیگر زد و بر دوخت دل و دست به هم
(وصال شیرازی)
دستی به دامن تو و دستی بر آسمان دست دگر کجاست که خاکی به سر کنم؟!
(آشفته ایروانی)