چه رازی در این تابلو نهفته است؟

الحق که هر دو تابلو زیباست.

آیا واقعا کسی به پای کارهای حسین پور خودمون میرسه
؟؟؟؟

«در جــستجوی داوینــچی»

…لئوناردو درموقعی که سرگرم نقاشی دیوار تالار بود،به کارهای دیگری نیز می پرداخت:کتابی چهارجلدی درباره پرواز پرندگان می نوشت،دستگاه تازه ای برای پرواز می ساخت،واز بانویی صورتی می کشید.این بانو،مونالیزا جوکوندو نام داشت وهمسر بازرگانی توانگر بود.لئوناردو ،که معمولا از کشیدن صورت زنان و مردان مشهور زمان خود سر باز می زد،به دلیلی نامعلوم،با شور و شکیبایی شگفت آوری،به کشیدن سیمای این بانو پرداخت.سالها روی تصویر او کارکرد،تمام نبوغ خود را در آن راه داد،همواره به یاد آن بود و دریادداشتهای خود بارها از آن نام برد.تبسمی که برلب این پیکره دیده میشود،بسیار عمیق وپرمعنی است،و گفته اند که لئوناردو گاهی در کشیدن این تصویر،خنیاگران را فرا می خواند تا با نواختن نواهایی،لبهای بانو را به لبخندطبیعی دلنشینی بگشایند.
عامل مرموزیکه لئوناردو رابه این زن گرایش داد و او را به آفرینش تصویری چنان دقیق ولطیف برانگیخت،درعصر لئوناردو و دردوران پس از آن همواره موردبحث هنردوستان قرارگرفته است.گروهی گفته اند که هنرمندفلورانسی عاشق این بانو بوده است.گروهی باور داشته اند که لئوناردو،مونالیزا را شبیه مادر فقید خود یافته و از این رو مجذوب او شده است.ولی تا جایی که از تاریخ زندگی لئوناردو برمی آید،این نسبتها پذیرفتنی نیستند.زیرا می دانیم که از طرفی مونالیزا بانویی شوهردار وازلحاظ زیبایی وفراست درمراتب معمولی بوده است،ازطرف دیگر،لئوناردو به زن وعشق شورانگیزاعتنایی نداشته و از مادر ناکام خود نیز بندرت یاد کرده است.
همان اندازه که که کشف رابطه لئوناردو ومونالیزا اذهان مردم اعصاروسرزمینها را ممشغول داشته است،دقایق و لطایف تصویر مونالیزا نیز موضوع گفت وشنود بوده ودرباره لبخند نیمه محسوس وغم انگیز بانوی مصور بحثها درگرفته است،چندان که با اطمینان میتوان گفت که درعرصه هنر تصویری مشهورتر از این بوجود نیامده است وهمواره این تصویرگل سرسبد موزه لوور به شمار رفته وهنرپرستان و نیز دزدان را مجذوب کرده است.هم اکنون نیز هرروز هزاران تن به عشق دیدن مونالیزا دل جوکوندو(ژوکوند)به موزه لوور می روند.
ناگفته نماند که لئوناردو بیش ازهرچیز به لبخند مونالیزا توجه داشته وبرای نمایش آن تلاش بسیارکرده است.نمونه این لبخند در برخی دیگر ازآثار او نیز مانند تصویر«لدا و قو» و«قدیس یحیای تعمیددهنده» به چشم میخورد.
________________________________________________________________________________

امروزه به بعضی از اسرار این تابلو که همچون هاله ای آن را دربرگرفته اند پی برده شده است.میدانیم که این زن۲۴ساله لیزا گراردینی دل جوکوندو نام دارد،کلمه ی ایتالیایی به معنی «خوشبخت» که لقب ژوکوند از آن گرفته شده است.فرانسوای اول با مرگ لئوناردو این تابلو را از دوست او خریداری میکند.
( ژوکوند،۱۵۰۳-۱۵۰۶ )
لئوناردو در تابلوی ژوکوند و البته در دیگر تابلوهایش،از تکنیک سفوماتو که محوسازی یا حالتی مثل مه رنگی است استفاده میکند.این کار به او امکان می دهد که حواشی وپیچ وخمها را تطلیف کند وبا ظرافتی هرچه بیشترچهره ها و اندامها را بکشد:او مبدع این فن نیست ولی آن را به حدکمال رساند.این نور غربال شده با فضای رویا همخوانی دارد.منظره پس زمینه تابلو رازآمیز است-صخره ها،کوهها،دریاچه ها،رودخانه ولی دریغ از یک موجود زنده یا یا یک گیاه- و ازهمه ابهام آمیزتر لبخند این زن جوان است.
________________________________________________________________________________

داوینچی در روزدوم۱۵۱۹به سن ۶۷در دامان شاگردان خود جان سپرد.پیش از مرگ دستخوش اندوهی عظیم بود-اندوه میخورد که چرا آنقدر زنده نمانده است تا تحقیقات خود را به پایان ببرد وآثار خود را تمام کند وانتشار دهد،اندوه میخورد که کارقابلی نکرده وچنانکه باید وشاید علم وهنر رابه پیش نرانده است.زندگی او ، وحتی مرگ او ،واندوهی که دربستر مرگ وی را فرا گرفت،برای کسانی که میخواهند انسان گونه زندگی کنند وعلم وهنر وسعادت جامعه را یاری دهند،آموزنده و روشنی بخش است.