فال “چهل سرو” بهانه ای برای باهم بودن/ ثبت در میراث شفاهی کشور

به گزارش مهر، قاسم قربانی عصر چهارشنبه در این رابطه به خبرنگاران گفت: با موافقت شورای سیاستگذاری ثبت آثار کشور تعداد آثار معنوی ثبت شده لرستان افزایش یافت یه طوریکه این آثار از ۱۱ اثر به ۱۹ اثر ثبت شده افزایش یافت.

وی همچنین از ثبت فال “چهل سرو” لرستان در بین آثار میراث شفاهی و سنن کشور توسط شورای سیاستگذاری ثبت آثار کشور خبر داد و گفت: در مجموع هشت اثر لرستان برای ثبت در اجلاس ثبت میراث معنوی کشور ارائه شد که در نهایت ضمن ثبت این آثار به برخی از این آثار ارسالی در این اجلاس نگاه ویژه ای صورت گرفت.

قربانی تصریح کرد: در این نشست شورای سیاستگذاری ثبت آثار مبحث فال چهل “سرو”(چهل سرود) به عنوان یک فایل جداگانه انجام شد تا در صورت داشتن نمونه هایی از این گونه آیین ها در دیگر استان ها، به عنوان زیرمجموعه ای از فال چهل سرو استان لرستان قرار گیرند.

وی اظهار داشت: همچنین شب یلدا(شو چله) در استان لرستان نیز قرار است به پرونده ثبت موقت جهانی این شب در ایران ملحق شود تا به عنوان یک اثر ماندگار باقی بماند.

قربانی با اشاره به اینکه همچنین رنگرزی سنتی استان لرستان نیز به رنگرزی کشور ملحق می شود، اضافه کرد: در این اجلاس همچنین به پرونده قفل سازی بروجرد به عنوان یکی از پرونده های ویژه نگاه شد.

وی با اشاره به اینکه در این اجلاس کشوری که در شاهرود برگزار شد، معاون میراث فرهنگی و کارشناس ثبت آثار این اداره کل شرکت داشتند، اظهار داشت: آثار ارسالی به این اجلاس شامل آیین های ویژه چهل سرو، ساخت مشک، قفل سازی سنتی، رنگرزی سنتی، ساخت ورشو و دو بازی محلی به نام دار پلان و کمربند بازی بود.

به گفته مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان لرستان هفتمین اجلاس ثبت میراث معنوی کشور از دوم تا چهارم بهمن سال جاری در شهر شاهرود برگزار شد.

بنابر این گزارش فال “چهل سرو” یا چهل سرود از آئین های بومی مردم لرستان و بهانه ای برای با هم بودن خانواده است. در این آئین معمولا در شبها و بخصوص در شبهای بلند زمستان مردم با شب نشینی به خانه همدیگر به فال چهل سرو برای نیاتی که در نظر می گیرند مشغول می شوند.

این فال به این صورت است که یک نفر برای حاجتی که در نظر دارد نیت می کند و یک نفر یک عدد تسبیح را در دست گرفته و چهل دانه آن را جدا کرده و سه دانه آن را به اسامی مقدس الله، محمد(ص) وعلی(ع) به طرف دیگر می اندازد و دیگران هرکدام به ترتیب یک سر شعر می خوانند که با خواندن هر شعر شخصی که تسبیح را گرفته یک دانه آن را می اندازد تا اینکه دانه آخر به هر شعری افتاد معتقد می شوند که جواب نیت در آمده یعنی اگر شعر خوبی بود جواب اینست که آن کار انجام گیرد واگر شعر بدی بود یعنی انجام آن کار به صلاح نیست.