گزارش تصویری / گردهمایی کوهدشتی های مقیم تهران

من نمیدونم چرا این همشهری های ما چشم دیدن هم را ندارن.کلن ما هممون_کوهدشتی ها_غریبه پرستیم. شاید هم tچون هممون یه جای کارمون میلنگه دوس نداریم آشنایی نزدیکمون باشه.تقریبن مردم هر شهری به شدت هوای همشهری هایشون را دارن.ولی دریغ…هر بار هر کدام از همشهریان و دوستان عزیرم را در یکی از خیابانهای شلوغ تهران دیدم داشت از دست یکی دیگه از همشهری های عزیزمان در گوشه ای دیگه از تهران خراب شده گله می کرد.این روزها تقریبن هر اداره هر دانشگاه هر موسسه هر جا که فکرش را بکنی می روم پای یک کوهدشتی درمیان است.اما دریغ،می نشیند دوساعت برایت حرف می زند از اینکه بچه بوده آمده تهران کارگری کرده تحقیر شده و…حالا _مثل فیلم های هندی_بعد از گذشت سالها پیشرفت کرده و همین دیروز خونه خریده و کلی کارگر وکارمند داره،و بعد بهت میگه سفارش می کنم فلانی کارت را راه بی اندازد و بعد فلانی:پاریس خیلی شهر زیبایی است،نیویورک هم پر از بیلبوردهای زیباست من همه را رفته ام.تو چه کار می کنی.تا می خواهی دهانت را باز کنی و بگویی من دانشجوی دکترای فیزیک هستم و دنبال بورس و جذب و کار و…اصلن حرفت را نمی شنود و پاس ات می دهد به دیگری،خلاصه دوستان خوبم.من هم در این جلسه بودم و در میانه های جلسه از بس لوس و بی معنی و غیر انتقادی وپر از به رخ کشیدن این و ان و ارادت های غیر واقعی و دروغین بود یواشکی کفش هایم را درآوردم تا صدای پایم را کسی نشنود و در رفتمآنجا انگار همه از هم متنفر بودند و من اصلن دوست نداشتم جایی باشم اینچنین.قدم که می زدم میدان پونک را به سمت صادقیه به همه چیز فکر کردم،به صدای رحمانپور _که اصلن دوست ندارم غیر انتقادی ظاهر شوددر جمع اضداد_به …ال قصه جای خیلی از همشهری ها از ادم حسابی هاش خالی بود.البته ادم با امید به همان خالی ها زنده است.اگر برایتان بنویسم که همشهری های نازنینم را در کدام ادراه ها و موسسه ها دیده ام شاید باورتان نشود.وزارت علوم.دانشگاه(بیشتر از ده دانشگاه و در پست هایی که به راحتی می توانند مشکلات صدها تحصیل کرده را حل کرده و به کار بگیرند)حراست پیام نور و پاساژتندیس(بزرگترین پاساژ در تجریش تهران)ولی همشهری های ما مثل ساحل نشین هایی هستند که از بس به صدای دریا گوش کرده اند که دیگر صدای دریا را نمی شنوند.صدای همشهری هایشان را نمی شنوند.

سلام ..ما یه زمانی،توی یه مکانی،در یک گردهمایی مثلا خیر سرمون فرم پر کردیم که عضو این انجمن بشیم یا حداقل قرار شد ما رو از همایش ها گردهماییها با خبر کنن…اما انجمن خیلی ضعیف عنل میکنن..لطفا افراد فعال تری رو عضو انجمن بزارید..با تشکر

هرگز
از مرگ مرگ نهراسیده ام
اگر چه دستانش از ابتذال شکننده تر بود
باری ترس من مردن در سرزمینی ست
که مزد گور کن آن از آزادی آدمی بیشتر است

من نوشته همه شما رو خوندم با اینکه بیش از بیست سال از شهرمان دور بودم یا بقول لری جاکن شدیم ولی همیشه به یاد دیارم بوده و هستم این در خون همه هست که به یاد وطنشان باشند نه امتیاز خواصی دارد نه منتی بر کسی چیزی که همه باید بدانیم این است که با هم بودن به هر بهانه لازمه زندگی امروزی ماست ادمهای بی بن و ریشه همیشه همه جا تنها خواهند ماند اگر سعی کنیم به منافع دراز مدت ان خارج از هر نوع منافع کوتاه مدت بیاندیشیم بهتر می توانیم با همدیگر کنار بیاییم از اینکه چند سایت و وبلاگ مربوط به کوهدشت دیدم خیلی خوشحالم امیدوارم سوادمان را به متن زندگیمان تزریق کنیم که بتوانیم فرزندان موفقی برای کوهدشت باشیم که از اب و خاک ان ارتزاق کرده ایم.

جالبه

من تنهای تنها بودم حدود بیست سال پیش. واقعا دستم خالی بود یه دیپلم داشتم و دیگر هیچ . بعضی از دوستانم پارتی داشتند و در ادارت مختلف کارمند شدند. من بسان دیگر دوستانم از شهرم به اجبار هجرت کردم . من روی پای خودم ایستادم و درس خواندم .فوق لیسانس مهندسی مکانیک از دانشگاه شریف.این همه مسئول که می بینی با کمترین سواد بیشترین پست ها را دارند. من ادمی را می شناسم برای حساب کتاب اموال و پولش، از انگشتانش مدد می گیرد. توی خبابون ظفر تهران چندین آپارتمان دارد. ییقین دارم و بررسی کردم همش مال حرامه……….. ولی ندیدم حتی یک شغل پایدار توی شهرمون درست کنه. به امید خدا در سال اتی هدف راه اندازی یک کارخانه با ظرفیت استخدامی ۷۰ نفر هستش . و از خدا می خوام به دور از هیاهو و بدون وابستگی به سیاسیون کارم راه بیفته/ برام دعا کنید. اگر همین دوستانی که پست های انچنانی دارند. هر کدام یک کارگاه خصوصی کوچک در شهرمان ایجاد کینم باور بفرمائید مشکل اشتغال در شهرمون بهتر خواهد شد. ولی ما متاسفانه این کار را نمی کنیم و کمی هم نسبت به همدیگر حسود هستیم. باور بفرمائید در راه اخذ مجوز تا دلتان بخواهد توی کارم کارشکنی کردند. بعضی مواقع واقعا خسته می شدم از این همه بی مهری. اصلا کارمندای ادارات برای مجوز دادن واقعا سرمایه گذار را دیوونه می کنند.

با سلام
کاش شهرمون اینقد امکانات داشت که افراد تحصیل کرده این شهر همه آواره شهرهای دیگه نمیشودن.
من الان قریب به ۱۵ سال دیگه ساکن کوهدشت نیستم.اما همیشه عاشق شهرمم
امرایی