آیدین سیار سریع در ستون طنز روزنامه قانون نوشت:
چند روز پیش گفت وگویی با فیل انجام دادیم و دیدیم چقدر خوب است که کلن بزنیم تو خط مصاحبه با حیوانات! هم کم خطرتر از انسان‌ها هستند و هم نمی‌پیچانند و مثل آدم جواب طرف را می‌دهند. در همین راستا این بار به سراغ میمونی رفتیم که با موفقیت به همراه کاوشگر پیشگام تا ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری زمین بالا رفته و سپس به سلامت به سطح زمین برگشته.
سلام میمون. رسیدن به خیر.
سلام.ممنون.
از ۱۲۰ کیلومتر بالای زمین چه خبر؟
چه بدونم! من که از اول تا آخر بسته شده بودم.
حوصله ات سر نمی‌رفت؟
نه زیاد. یه تلویزیون جلویم بود که توش آدم‌ها را نشان می‌داد و سرگرم می‌شدم.
چه جالب، ولی ما همیشه می‌دیدیم آدم‌ها با دیدن میمون‌ها سرگرم می‌شوند.
وا… چی بگم… فعلا که شما آدم‌ها سرگرم کننده‌تر هستید. ما میمون‌ها از وقتی که اخبار و وقایع شما آدم‌ها را دنبال می‌کنیم همگی غلاف کرده ایم و افسرده شده‌ایم.
چه چیز را غلاف کرده‌اید؟
مسخره بازی را!
آخر چرا؟
کارهای شما را که می‌بینیم و اظهارات شما را که می‌شنویم احساس بی مزگی می‌کنیم!
خب برگردیم به بحث. خوشحالی که به‌عنوان یک میمون به فضا پرتاب شدی؟
من بعنوان یک طاووس هم که پرت می‌شدم هوا باز هم خوشحال نبودم.
ای بابا. چرا؟
آقا من فضا می‌خواهم چه کار کنم؟! ۱۰ ساله کار میکنم هنوز بیمه نیستم، حقوقم را ۶ماهه نگرفته ام، موز نه تنها سر سفره نیامد بلکه شد کیلویی چهار هزار تومان! قبلا به خانم موز می‌دادیم بخورد و ایشان هم قبول زحمت می‌کرد و لیتر لیتر شیرموز تولید می‌کرد و می‌داد به بچه‌ها! اما الان چی؟ از بس این طفلان معصوم موز مصنوعی گاز زده اند دندان برایشان نمانده! سیرک هم که دیگر رونق سابق را ندارد، وضع مردم خوب نیست و کسی پول برای کار فرهنگی خرج نمی‌کنند! به‌جان تو اگر محتاج نبودم هیچ وقت نمی‌رفتم فضا.
دلم کباب شد میمون! حالا به‌عنوان سوال آخر، اگر یک بار دیگر همچین پیشنهادی برای فضاگردی بهت بشود قبول می‌کنی؟
نخیر آقا، قبول نمی‌کنم.
پس اگر تو نروی فضا چه کسی را بفرستیم؟
من چه می‌دانم؟ شما روزنامه نگارها را بفرستند فضا.
پیشنهاد بدی هم نیست!
چرا؟
اینطوری دیگر مشکلات مملکت حل می‌شود!
فقط باید اطمینان حاصل کنند اینها را که می‌فرستند مثل ما دوباره برنگردند!
متشکرم.
خواهش میکنم.