…
رد میشوم از لا بلای آدمک ها
گم میشوم در ناکجای آدمک ها
دیشب خروس تشنه ی فریاد را کشت
روباه پیر قصه های آدمک ها !
ما را به جرم بیکسی محکوم کردند
ثابت شده این ادعای آدمک ها
تصویرمان در قابی از اندوه پوسید
در موزه ی ترفند های آدمک ها
هی درد پشت درد سهم من همین بود
سهمم همین بود از خدای آدمک ها
باید خداحافظ بگویم تا همیشه
آبی بریزم پشت پای آدمک ها
من میروم تا آخر این راه شاید
پشت سرم باشد دعای آدمک ها
حالا همان شاعر همین مرد عجیبم
هی شعر میخوانم برای آدمک ها
هی شعر میخوانم به سمت مقصدی دور
گم میشوم در لابلای آدمک ها
…
مهران غضنفرٍی
نظری ندارم تخصص مهمه
مهران جان من همیشه آثارتو میخونم خیلی زیباست بهت تبریک میگم.
باید بکشد عذاب تنهایی را
/مردی که ز عصر خود فراتر است ……….. موفق باشید و سربلند
دورود بر خدای شعر ،موسیقی و صدا!
بسیار زیبا خواندمتان پیش از این نیز……..
بی تعارف شما مایه مباهات لرستان بخصوص لک زبان هاهستید.
این آدمکها نشانه های خوبی هستند راه هموار کن و برو به سوی قله ها ای عقاب تیز پرواز!
کمی زیادی اغراق کردید دوست عزیزم. هرچند نظر شماست.
موافقم شدید!
واقعا!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
هی شعر میخوانم به سمت مقصدی دور
گم میشوم در لابلای آدمک ها
…
ولی به نظر من عالی بود…..
دست مریزاد مهران عزیز.
خیلی عالی…
بسیار زیبا بود آقای غضنفری. ممنون از شما. فکر میکنم از شما موسیقی هم گوش کردم.که خیلی به دلم نشسته
” آب ریختن” پشت پای آدمک ها،
راه مطمئنی نیست؛
برمیگردند!
بگذرید از لابلایشان…
بسیار شعر زیبایی بود .دورود بر شما
غزل دلنشینی ست .در عین لطافت تصاویر جدید شاعرانه ای خلق کرده اید .زبان خاص خود و بسامد واژگانی منحصر به خود را دارید. خوشبختانه هر بیت این غزل خود به تنهایی شعری مستقل است با مقدمه و موخره ،اما در عین حال وحدت معنایی و زبانی در کلیت غزل حفظ شده است .موفق باشید
DOROOD BESIAR mehrane aziz….ziba o delneshin mese hamishe…..
خوب بود
آفرین
بژیاین آقای غضنفری
قبلا شعرهای لکی تون رو تو سیمره خونده بودم و متلذذ شده …اگه شد ازشون بزارین…
دل إت دویسناک عشق/ سر إت گیسناک مهر
زیبا بود مهران عزیز.”وژمه دنیکا گرتیه”
مهران قشنگ بود .صدای دلنشین وگرم تورا در شبکه افلاک دیدم وشنیدم موفق باشی
(درست میان قافیه ی شعرهایت،
پلک نگاهم جاماند…)
زیباست…
بازم گل کاشتی مهران عزیز
گم میشوم درناکجای آدمک ها…زیبا بود درود بر شما