[1]
جایگاه خبرنگاران در ورزشگاه آزادی و تختی دورود
هفته گذشته برای تماشای بازی پرسپولیس- گهر به ورزشگاه آزادی رفتم. راستش با دیدن صحنههایی از برخورد عوامل برگزاری بازی با خبرنگاران حسرت خوردم و بدونشک فراهم شدن شرایط آنچنانی برای خبرنگاران لرستانی رویاست. اول از همه برخورد نیروهای نظامی با خبرنگاران خیلی مناسب و در شأن این قشر زحمتکش بود اما هنگام برگزاری بازیهای لیگ برتر در ورزشگاه تختی دورود همیشه بین خبرنگاران و عوامل برگزاری بازی درگیری لفظی به وجود میآید و برای اهالی عرصهی اطلاع رسانی مشکل تراشی میکنند.
جایگاه خبرنگاران ورزشگاه آزادی در حد »چمپیونز لیگ» است و آنجا چند دستگاه گوشی تلفن، سیستم Wi-Fi(اینترنت بدون سیم) و سایر امکانات مورد نیاز وجود دارد. همچنین بین دو نیمه برای خبرنگاران چای و شیرینی مهیا میشود.
در ورزشگاه آزادی، پس از بازی دیگر نیاز نیست خبرنگاران اصرار کنند تا اجازه ورود به میکزون (مکان مصاحبه) داده شود و نیروهای انتظامی و حراست میدانند که این محل جای خبرنگاران است و محلی برای مصاحبه. اما در ورزشگاه تختی دورود باید التماس کنی تا اجازه ورود به میکزون برای خبرنگاران صادر شود.
در نشستهای خبری پس از بازی فقط خبرنگاران و تصویربرداران میتوانند حضور داشته باشند اما در ورزشگاه تختی دورود به ندرت خبرنگار حضور دارد و بیشتر حاضرین، مردم عادی هستند.
هر روز یک جای خاص را برای خبرنگاران در نظر میگیرند، امیدواریم فقط کارمان به رفتن روی پشتبام خانههای اطراف نکشد.
هرچند به بدرفتاریهای عوامل برگزاری بازی با خبرنگاران عادت کردهایم اما امیدواریم شرایطی فراهم شود که این رفتارها، در شأن خبرنگاران باشد.
راستی تا یادم نرفته این را هم بگویم؛ خوش بهحال گزارشگر ورزشگاه آزادی که همه امکانات برایش فراهم است و در اتاق کسی نیست جز خودش اما مکانی که آقای دالوند بازیهای گهر را گزارش میکند حداقل ۲۰ نفر حضور دارند و شاید کمی، گزارشگر در چنین فضایی آرامش نداشته باشد و هیچگونه نوشیدنی هم وجود ندارد دریغ از یک لیوان آب!