مناعت طبع – اسداله آزادبخت

—————————–

مناعت طبع

اسداله آزادبخت

—————————-

دومبن باراست که درموردجناب محمدحسین آزادبخت مینویسم یک باربه سفارش استاد خوبم کرم دوستی واینهم به خاطرگل روی استاد علیاقا حسین پورکه دغدغه ی فرهنگ وهنرش ستودنی ست.
دوستان اهل قلم که جملگی مایه فخرومباهات این دیارهستنددرباب هنروتوانایی های محمدحسین آزادبخت قلم فرسایی نمودند که به زیبایی هرچه تمام توانستند گوشه ای ازداشته های این انسان فرهیخته وبی ادعا را معرفی کنندهرچند قانع کننده نیست چون همه ی ما واقف به این موضوع هستیم که جناب آزادبخت عمرخودرا دراین عرصه گذرانده وسالیان متمادی رنج کشیده تابه این مرحله برسد ونمیتوان با چندمطلب هنرمتعالی این هنرمند رابه عموم خوانندگان شناسانداما این حرکت بسیارپسندیده وقابل تامل است چنانچه بطورمستمرادامه یابد.
ازگذشته ای دورمحمدحسین راازنزدیک میشناسم وصفات انسانیش که کم نیست سبب شیفتگی وارادتم نسبت به ایشان شده است. دقیقا به یاد دارم که کلاس سوم ابتدایی بودم وبرای نوشتن انشا گریه میکردم که با همان اخلاق نیکویش وبا آرامش خدادایش برایم نوشت وازمن قول گرفت که ازاین به بعدانشا راخودم بنویسم هرچند کوتاه وبدرد نخورباشد. ازآن روزبه بعد تا پایان دوره دبیرستان چنان انرژی گرفتم که برای خیلی ازهمکلاسی هایم انشا مینوشتم . شخصیت ایشان منحصراست وروزگار و گذرعمر باتمام  ناملایماتش نتوانسته  کوچکترین  تغییری درشخصیت و رفتارش ایجادد کند،هیچکسی هیاهو و کبر وغرورازجانب این هنرمند ندیده و چنان با آرامش وصعه صدر رفتارمیکند که این شان ومنزلت براستی که فقط زیبنده اوست. شاید اگر در محیطی  بزرگتر زندگی میکرد، باید ازدست خبرنگاران  و مطبوعات  و رسانه  بارها خسته  میشد و حاشا  میکرد اما عشق  به  فرهنگ  و تاریخ  زادگاهش  مانع  از رفتنش شده  و باتمام  وجود درصدد انتقال آموخته های خود به دیگران است  تا از هر نظری هنرمند بودنش را به اثبات برساند. سفرهای زیادی درکنارش بوده ام ، باید اعتراف کنم هم صحبتی با این انسان والا هیچوقت خسته کننده نیست  و هرآن نقش یک معلم  واقعی  را  بازی  میکند.  شخصیت  آرام  و مناعت  طبعش ستودنی ست وهیچوقت ازخودش حرف نمیزند، شعررا به زیبایی هرچه تمام میشناسد چون شاعراست ، مقوله نقد را نیکو آموخته  و دلچسب  نقد میکند وهیچوقت ازجاده انصاف خارج نمی شود. همواره مشوقی مشفق است وکسی  را از هنر وآموختن آن منصرف نمیکند. هرکسی ازایشان سئوالی  می پرسد با متانت و مهربانی  جوابش  را میدهد حتی اگربه درازا بکشد. به نظر بنده  حرف زدن  و نگاه کردن  و راه رفتنش  سراسر هنر است  و باید بیشترازاین قدرش را دانست چون محمدحسین برخلاف بعضی دیگرازهنرمندان عزیز،اخلاق  را سرلوحه  زندگی  و هنر خود برگزیده  که  مهمترین  فاکتور برای هرانسانی ست  بخصوص برای  هنرمندان  و اهالی  قلم واندیشه. امیدوارم همواره  تندرست  و آفتابی  باشند.

—————————