- پایگاه خبری، تحلیلی میرملاس - https://www.mirmalas.com -

دکتر قربانی : اجرای مراسم تعزیه خوانی در صدای بهار برای مهمانان نوروزی لرستان /تعزیه یکی از تماشایی ترین نمایش ها

 

IMG_4249

 

به گزارش خبرنگار میرملاس ؛ آغازاجرای مراسم تعزیه خوانی و شاهنامه خوانی در محوطه اداره کل میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری لرستان میراث فرهنگی لرستان در راستای جشنواره ی صدای بهار لرستان برگزار شد ، این مراسم که با حضور جمع کثیری از علاقمندان به حوزه ادبیات و شاهنامه برگزار شد شاهنامه خوان و نقال بنام ایران زمین مرشد سید مصطفی سعیدی هنرنمایی نمودما راه درست زندگی را در پای سخنان تو یاد گرفتیم و از راه خطا بازگشتیم؛استاد می گوید” حمل بر خودستایی نشود یک نقال اول چیزی را که باید داشته باشد تقوی است.”.
مدیرکل میراث فرهنگی لرستان در این راستا گفت : در ایام فاطمیه سازمان میراث فرهنگی لرستان و مردم استان میزبان گروهی تعزیه خوان منتخب استان مرکزی و لرستان است.اجرای مراسم تعزیه با این هدف که بخشی از آثار معنوی که شیوه، نحوه تفکر و فرهنگ اصیل اسلامی را در مراسم خود قرار داده تا ارزش‌های سبقه فرهنگی را بیشتر نمایان کند.
دکتر قربانی اظهار داشت : با فرارسیدن ایام فاطمیه گروه ده نفره تعزیه باب الحوائج به مدت هشت روزاز پنجم فروردین تا دوازدهم فروردین با روزی سه اجرای مراسم تعزیه در شهرستان خرم آبادتسلی بخش دل محبین اهل بیت هستند.
امین اله خرمی پیر تعزیه خوان که ۳۵ سال است تعزیه خوان اهل بیت است می گوید :بسیار تشکر می کنم از مدیر کل میراث فرهنگی لرستان و افراد گمنامی که به واسطه وجود مبارک حضرت فاطمه در این ایام از ما استقبال فراوانی انجام دادند.شور و استقبال مردم را ستودنی می بینم ،احساس من قابل توصیف نیست نوکری اهل بیت آرزو و سعادتی است که نصیب ما شده تا با اجرای نمایش های مذهبی و سنتی که سابقه دیرینه در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما داردعشق و محبت اهل بیت را به نمایش بگذاریم.
تعزیه یا شبیه خوانی نوعی نمایش مذهبی و سنتی ایرانی شیعی و عمدتاً درباره شهادت امام حسین و مصائب اهل بیت علیه السلام است.
چون اهمیت هنرمندانه خواندن اشعار در تعزیه بیش از روش اجرا و نمایش واقعه هاست. آن را، قیاس با روضه خوانی، تعزیه خوانی نیز گفته اند.
در میان شیعیان غیر ایرانی (در عراق و شبه قاره هند) لفظ تعزیه با وجود ارتباط به مصائب شهدای کربلا، به معنای “شبیه خوانی” به کار نمی رود، بلکه آنان تعزیه را به مراسمی نمادین اطلاق می کنند که در آن دسته های عزاداری در طول مراسم، شبیه ضریح یا تابوت امام حسین علیه السلام را بر دوش می کشند و هم در پایان روز عاشورا هم در روز اربعین آن را به خاک می سپارند. به نوشته آنه ماری شیمل در قرن سیزدهم/ نوزدهم در قلمرو سلطنت اوده در لکهنوی هند، تعزیه به منزله یکی از تماشایی ترین نمایش ها، در حضور سلاطین برگزار می شد.