استقبال حامیان حاج علی شاهرخی قبادی در رومشگان

این راه را همـــوار نمی خواهی برای من ..؟؟

باشــــد …

اما به حق ایاک نعبد و ایاک نستعین ؛

وقتی که می افتم ، دســــــت هایم را بگیـــــر …

خواب دیدم؛

در شهری بودم که هیچ گناهی در آن نبود.

تمام بزرگترهای شهر، با همان صفای همیشگی در کنار جوان ها بودند و آن ها را دوستانه راهنمایی و همراهی می کردند. و الگویی بودند شایسته.

هیچ کس فقط به دنبال نفع خودش نبود، و همه به فکر همدیگر بودند.

جوان ها؛ دختر و پسر، با هم دوست بودند، نه دوستی سطحی و برای سوءاستفاده، نه، بلکه دوستی واقعی و مانند خواهر و برادری دلسوز برای هم.

خواهران و برادرانی که همدیگر را دوست داشتند و به هم کمک می کردند؛ برای پیشرفت و شادی بیشتر.

مثل این جا نبود و فقط زیبایی های این جا با ما بود.

خواب دیدم که در زمینی بودم، پاک، پر از علاقه، پر از صفا و صمیمیت، پر از دوستی و درستی و راستی، و در یک کلام زندگی.

نگاه ها پاک بود.

حرف ها پاک بود.

فکرها هم پاک بود.

و رفتارها نیز پاک.

چه رویای شیرینی بود…

کاش خواب، می ماندم…

کاش …

چرا قبادی حقش برده؟شاید به خاطر عملکرد چهار سال گذشته اش؟نه؟! نه؟! نه؟!