پاتوق هنری ونمایشگاه مجازی ۱۱ / هارمونی پنهان نور، عکس های یاریبخش حاتمی

به نظر من عکسهای ضد نور یاریبخش همگی با نهایت دقت برداشته شده اند . او با بیگانه گردانی فضایی که هر روزه با آن آشناییم گویی جهان دیگری را پیش چشم ما تصویر می کند و این بسیار مهم است . این نگاهی است که متفاوت می بیند و تفاوت ایجاد می کند . پس هارمونی هم زاییده ی این نگاه است . زیرا نور به عنوان یک پدیده ی فیزیکی همه جا هست . مهم این است که عکاس چگونه آن را به عنصری نشانه شناختی بدل می کند . مهم این است که نور کجا و در چه ترکیبی قرار می گیرد . عنصر ترکیب بندی ( که اگر اشتباه نکنم منظور اقای حاتمی از هارمونی نیز همین است ) نور را به بخشی از فضا بدل می کند . .
با این نگاه به عنوان یک بیننده عکسها را به دو گروه تقسیم می کنم . نخست عکسهایی که هر عکاس دیگری می توانست آنها را بگیرد . ( عکس دوم ، چهارم ، ششم و عکس آخر ) ، اما دسته ای دیگر از عکسها زاییده یی منطقی هستند که جهان را به گونه ی خاص خودش می بیند . منطقی که از نگرش دکارتی نور / و سایه فراتر می رود . به عنوان یک بیننده فکر می کنم که :
( از گروه دوم ) عکس نخست و عکس هفتم ، عکسهایی زیبا هستند که نشان می دهند که این نگاه یک نگاه شاعرانه و یا شاید بتوان گفت نگاه کسی است که کارماده ی عکس برای او ابزار توصیف نگرش های ویژه ی او به محیط و آدمهاست .
عکس سوم یک اتفاق و یک شاهکار است . موقعیت و ترکیبی منحصر به فرد ( شبیه فضاهای شاعرانه ی تارکوفسکی ) که تنها در زمانهای اندکی ممکن است شانس گرفتن چنین عکسی برای یک عکاس رخ دهد . ( عکسی که شاید بتوان آن را ” رستاخیز ” نامید . عکس پنجم هم عکسی فوق العاده زیباست که اکید بودن ، ابهام ، تناقض جهان بومی ما را به هنرمندانه ترین وجه ممکن روایت می کند .
عکس هشتم هم واقعن زیبا و منحصر به فرد است . ترکیب جاده ، مزارع گندم و گل شقایق آن هم با آن دورنما و چشم انداز امید بخش و این تقارن شگفت انگیزی که قوس رنگین کمان در اسمان ایجاد کرده ، و بخصوص فضای یک سوم سمت چپ عکس که گویی رنگین کمان همچون پرده ای بالا رفته تا جنگلهای پر طراوت بلوط آشکار شوند … ؛ همه چیز زیبا ، به قاعده ، رسا و هنرمندانه است .
در فضای تنگ و ترش و محدود یک پیام کوتاه بیش از این نمی توان گفت و گرنه هنوز هم جای آن هست که از جنبه های تکنیکی و دیگر وجوه معناشناختی این عکسها سخن گفت . برای آقای حاتمی آرزوی موفقیت و سربلندی روز افزون دارم و به سهم خود از دوست عزیزم ” آقای حسین پور ” هم که بخش ” پاتوق هنری ” میرملاس را با این تنوع جالب از آثار بصری و تجسمی به چنین فضای پر بار و نیرومندی بدل کرده است ممنون و سپاسگزارم .

عکس، زبان عکاس است؛ چه زبان زنده ای داری دوست عزیز!
..
این عکسها همچون شعرهایی هستند که هر واژه، دقیقا در جایی که باید بنشیند، به رقص برخاسته است..
..
بی تردید شاعر بودن ِ عکاس، نقش زیادی در خلق این نگاره ها داشته است..
..
شاعر که باشی، دوربینت عین مداد، بی قرار می شود روی صفحه ی سفید نور..
..
سپاس آقای حاتمی، لذتی بیکران در تماشای این شعرهای تصویری هست. البته مایل بودم عکس هشتم را بدون درخت کناره ی سمت راست ببینم. درختی که سایه اش بر جاده افتاده، و بخشی از شاخه هایش به زور وارد کادر شده اند. اگر شاخه ها نبودند، سایه ی روی جاده، بسیار غریبانه، مرموز و زیبا می کرد آن بخش از جهان را..
دست و دلت زنده باد.

هر وقت فرصتی دست می دهد پیش یاریبخش می روم. این کار را سال هاست انجام می دهم. چون هر بار کنارش می نشینم و حرف می زنیم و عکس می بینیم و شعر می خوانیم سرشار می شوم. جدید می شوم. عکس هایش وزن دارند. قافیه و ردیف دارند. تخیل دارند و عاطفه دارند. شعرهایش هم درونشان تصویر موج می زند. خیلی خوب است که شاعر باشی و عکاس باشی و بر”عکس”. خیلی خوب است یاریبخش باشی. خیلی خوب است دوست یاریبخش باشی.
از علیآقای نازنین هم سپاسگزارم

مثل همیشه عکسای حاتمی
زیبا و تاثیر گذارن

خیلی زیبا و هنرمندانه

دنیای دیگری را بهمون نشون دادی ، چشمهایت بی بلا.

همچنان به شما علاقه مند و از دیدن آثارت خوشحال .
با آرزوی توفیقات روز افزون برایتان.

یک خسته نباشید ویژه هم به آقای حسین پور عزیز که با دقت ، تمام قسمت های پاتوق هنری را رصد می کنند .

همیشه پیروز باشی