[1]
…
دیگر به یک دنیا نخواهم داد جایت را
من دوست دارم زندگی با دست هایت را
از بی قراری های قلب من خبر دارد
بادی که می دزدد برای من صدایت را
روی زمین بودی و من در ماه دنبالت
باید ببخشی شاعر سر به هوایت را
تسخیرتو سخت است آنقدری که انگاری
در مشت خود جا داده باشم بی نهایت را
زود است حالا روی پاهای خودم باشم
از دست های من نگیری دست هایت را
هرکس تورا گم کرد دنبال تو در من گشت
انگار می بینند در من رد پایت را
بگذار تا دنیا بفهمد مال من هستی
گنجشک ها خانه به خانه ماجرایت را…
…
وقتی پراست از خاطراتت شعرهای من
!باید بنوشی با خیال تخت چایت را
…