- پایگاه خبری، تحلیلی میرملاس - https://www.mirmalas.com -

گفتگو با علی علیزاده (شمس) کاندیدای شورای شهر کوهدشت /شایسته سالاری را جایگزین طایفه بازی کینم

قالب-گزارش-تصویری

 

میرملاس نیوز : شور و مشورت کردن استفاده از خرد و تجربه و آموخته های مشترکی است که کارایی آن بر همگان نمایان است زیرا همیشه استفاده از چند سرچشمه عقلی بهتر و نتیجه بخش‌تر از یک عقل در تصمیم گیری‎هاست. شوراها می توانند با سرعت بخشیدن به پیش‌برد برنامه های اجتماعی، اقتصادی و عمرانی، مصوبه هایی را در زمینه‌های اجرایی، عمرانی، اقتصادی و فرهنگی حوزه‌ی انتخابیه‌ی خویش تصویب نمایند و توسط شهردار به اجرای آن همت گمارند. آن‌ها قادرند کمبودها، نیازها و نارسایی‌های اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، بهداشتی، اقتصادی و رفاهی منطقه را بررسی کرده و طرح و پیشنهادهای اصلاحی و راه‌حل‌های کاربردی مرتبت با زمینه‌های مربوطه را ارائه دهند تا جهت برنامه‌ریزی در اختیار مقامات مسئول ذیربط قرار گیرد. افزون بر موارد گفته شده می‌توان نظارت بر حسن اجرای مصوبات و طرح‌های مصوب در امور شهرداری و برنامه‌ریزی در خصوص مشارکت مردم در انجام خدمات اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی با موافقت دستگاه‌های ذی‌ربط و… را از دیگر وظایف شوراها برشمرد. در متن قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به روشنی به نقش مردم در جایگاه انتخاب شونده و گزین کننده شوراها تاکید گردیده و به کارکرد و ضرورت شوراها به روشنی پرداخته شده و در چرایی آن‌ها در اصل صدم چنین آمده است که «برای پیش‌برد سریع برنامه های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری مردم با توجه به مقتضیات محلی اداره امور هر روستا، بخش ، شهر، شهرستان یا استان با نظارت شورایی به نام شورای ده، بخش، شهر یا استان صورت می‌گیرد که اعضای آن را مردم همان محل انتخاب می کنند.»
همان‌گونه که در متن قانون آمده، شوراها می‌توانند در عمران و آبادنی شهر و روستاها نقش انکارناشدنی داشته باشند اما در لرستان به سبب ترجیح احساسات قبیله‌گرایانه، طایفه‌سالارنه و تعصبات پوچ عشیره‌ای – که یکی از شاخص های غیرعقلانی در رفتارهای سیاسی و سمی مهلک برای انتخابات است- نتوانسته‌ایم شورهایی کارآمد و اثرگذار داشته باشیم. بزرگان طوایف و سردم‌داران خاندان‌ها معمولن بر اساس مصالح فردی- قبیله‌ای، دست به انتخاب می‌زنند و نامزدها نه به خاطر داشته و توانمندی‌های علمی، تجربی، مدیریتی، بلکه صرفن به سبب رابطه خویشاوندی و طایفه‌ای مورد حمایت قرار می‌گیرند و نتیجه آن کنار گزاردن افراد لایق و کارآمد از گردونه‌ی رقابت‌هاست. برای پایان بخشیدن به این ناکارآمدی و بی‌سروسامانی‌ها «باید چشم‌ها را شست و جوری دیگر دید» نباید منتظر ماند و چشم به راه معجزه نشست زیرا «انَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ».
در راستای نیل به این مهم و به امید بصیرت‌بخشی و روشن‌گری سعی داریم با برخی از کاندیداهای شوراها که به برنامه می‌اندیشند و حرفی تازه برای گفتن و شنیدن دارند به گفت و گو بنشینیم و مخاطبان را با برنامه‌هایشان آشنا سازیم؛ از آنجا بیشتر مخاطبان ما جوانان و دانش‌آموختگان هستند ابتدا سراغ کاندیدای جوانی رفته‌ایم که جوان است و آرمان و افکار جوانان را پاس می دارد ؛ علی علیزاده هم‌اکنون سردبیری هفته‌نامه‌ی بیان‌لر را برعهده دارد، در رشته‌ی حسابداری دانش آموخته است.

 

میرملاس : جناب علی‌زاده ضمن آرزوی توفیق و با سپاس از فرصتی که در اختیار مخاطبان گذاردی به عنوان نخستین پرسش لطفن معرفی اجمالی از خودتان ارائه دهید.

بنده علی علیزاده(شمس) هستم متولد ۱۳۶۰ و دارای مدرک کارشناسی مالی می باشم، هم اکنون به عنوان عضو کوچکی از جامعه بزرگ و دوست‌داشتنی خبرنگاران در هفته نامه بیان لر به عنوان سردبیر افتخار خدمتگزاری و آگاهی بخشی به مردم عزیز را دارم.

چه چیزی سبب شد تا پا به عرصه انتخابات بگذاری و برای شورا شدن ثبت نام کنی؟
حقیقت اینست که وقتی به سیمای شهرم نگاه می کنم کاستی‌هایی می‌بینم که بسیار آزار دهنده است، با خودم می‌گویم مگر شهر من از دیگر شهرها چه کم دارد که چنین چهره‌ای به خود گرفته، نه شهر می‌نمایاند و نه آبادیست، با آن‌که ده سال از عمر شوراهای شهر گذشته، ظاهر آن هیچ فرقی با ده سال پیش نکرده است، می‌اندیشم حتمن دردی دارد که چنین جان نازنینش را ناخوش کرده است، وقتی به شرایط و وضعیت موجود دقیق می‌شوم ناخودآگاه کاستی‌های فراوانی از بدیهی‌ترین حقوق شهروندی گرفته تا شکل ظاهری شهر و ساختار شهری و شهرنشینی در ذهنم خطور می‌کند؛ مجموعه‌ی این کاستی ها و نیازها مرا به این جمع‌بندی رساند که باید آستین بالا زد و وارد عمل شد زیرا بنده به عنوان یک شهروند این حق را برای خود محفوظ می‌دارم که بعد از سی و چهار سال از عمر جمهوری اسلامی از وضعیت شهر ناراضی باشم؛ باور دارم که برای جبران نابسامانی‌ها، سهل‌انگاری کردن و دست روی دست گذاشتن خطاست. آیا شهری که آوازه‌ی جوانان مستعدش در دنیا پیچیده نباید از وجود قهرمانان ملی‌اش حداقل برای تربیت نوجوانانش استفاده شود؟ آیا باید با بی‌مهری به چنین جوانان نخبه و برومندی باعث فراری دادنشان از شهر و استان شویم؟ آیا غیر از این است که نخبگان ما به سبب کاستی و نارسایی‌ها از شهر خود گریزان شده‌اند؟ آیا آن‌ها که مانده‌اند خانه‌نشین نیستند؟ چرا باید در عصر اطلاعات و روزگار الکترونیک دغدغه ما این باشد که میدان اصلی شهر هنوز که هنوز است از حضور دست‌فروشان سامان‌دهی نشده رنج ببرد؟

شما با چه پشتوانه‌ای به این عرصه که عاشقان سینه‌چاک بسیاری دارد و عده‌ای به زور می‌خواهند نوکر مردم شوند وارد شده‌ای؟ چه چیزی سبب شده که احساس کنی می‌توان روند موجود را تغییر داد؟
 بنده دارای تیم قوی از مهندسان، مردم‌شناسان و متخصصان شهرسازی هستم و تصمیم دارم با مشورت و یاری این تیم و استمداد از سایر نخبگان شهرستان برنامه‌های هدف‌مند، بر مبنای کار کارشناسی شده و عملی شونده به سایر اعضا ارائه دهم قطعن اگر قصد آن‌ها خدمت باشد، ارائه چنین نسخه‌ای باعث دل‌گرمی و رضایت خاطرشان خواهد شد و هم‌کاری سایر اعضا را در پی خواهد داشت. با توجه به تعامل و نزدیکی و اعتقادی که با جامعه دانشگاهی و نخبگان شهر دارم معتقدم با تعامل و بهره‌گیری از دانش و تجربه‌ی آن‌ها می‌توان قدم‌های مؤثری در راستای آبادانی شهر برداشت.
از نخبگان و افراد اثرگذار تقاضا دارم در آگاهی بخشی و بصیرت افزایی لحظه ای تعلل به خرج ندهند و برای نجات همشهریان خود از بلای لرستان‌سوز فقر فرهنگی دست به‌کار شوند و سکوت نکنند و مگر نه این است که خداوند از دانایان عهد و پیمان گرفته و فرموده اگر دارای اراده‌ای قوی و مستحکم باشند خداوند نیز آن‌ها را یاری خواهد کرد؛ در غیر این صورت عوام را بر آنان مسلط می‌نماید و آن‌وقت دیگر دعاها نیز مستجاب نمی‌شود و شهری که عوام همه کاره‌ی آن باشند خواص را از صحنه بیرون می‌کنند چنین شهری راه به ناکجاآباد می‌برد.؛ لطف ایزدی از اهالی‌اش گرفته می‌شود و در این میان خشک و تر با هم می‌سوزند. مرحوم شریعتی چه زیبا دعا کرده که خدواندا به عوام ما علم و به عالمان ما عمل عطا فرما.

نظرتان در مورد تفکر حاکم بر سیستم گزینش و انتخاب افراد از بین طوایف چیست؟ آیا آن را می‌پسندی؟
همان گونه که مستحضر هستید بنده از ظرفیت رأی آوری طایفه‌ای بالایی برخوردارم و از میان ایل ایتیوند که از بزرگترین و تأثیرگذارترین ایلات لرستان به شمار میآید برخواسته‌ام و افتخار دامادی طایفه ضرونی را دارم و با توجه به خویشی‌های نزدیکی که با طوایف میربگ، آباریکی، خوشناموند سوری، قرعلیوند، عبدولی، اولادقباد، گرمه‌ای دارم از حمایت آن ها نیز برخوردارم با این حال اعتقاد دارم که باید از این نوع تفکرات به شدت پرهیز کنیم و به جای آن که به سیستم طایفه و قبیله بیندیشیم و ساختار ایلی عشیره‌ای را حفظ نمائیم و به فلان فرد از فلان طایفه – که دارای بیشترین جمعیت است- رأی دهیم، بیاییم معیار انتخابمان را کارآمدی و شایستگی قرار دهیم. از این پس کمتر به معضل و درد گران ساختاری فرهنگمان که مدت‌هاست، لرستان از آن رنج می برد دامن بزنیم. در استان ما مثل همه جاهای محروم عده‌ی عوام بسیار بیشتر از خواص و نخبگان است در چنین جاهای همیشه این آراء عوام است که سرنوشت‌ساز می‌شود مطمئن باشید تا زمانی که این ساختار و نگاه  مردم به مقوله شورا و وظایف آن عوض نشود نمی توان انتظار داشت که انتخابی آگاهانه داشته باشیم. در یک جامعه عشایری چون بیشتر مردم به منافع کوتاه مدت فکر می کنند پس همیشه منافع جمعی فدای منافع شخصی می‌گردد.

عملکرد شوراهای ۳ دوره گذشته را چگونه ارزیابی می‌کنی؟
افسوس می‌خورم هنگامی که به هزاران سال قدمت و دیرینگی و این همه داشته‌ها و پتانسیل‌های شهرم می‌اندیشم و می‌بینم به حال خود رها شده است و حتی طاقت معرفی شدنش را نداریم، شهری که با نقش‌ها و جلوه‌هایش می‌توانست به عنوان یک نماد به تمام دنیا معرفی شود به حال و روزی افتاده که از نام بردنش نزد پایتخت‌نشینان و مردم سایر شهرها عار داریم، وضع کنوی زیبنده‌ی شهری که بالغ بر ده‌ها هزار دانشجو دارد، نیست.از چهارده سال پبش که شوراها کار خود را شروع کرده هنوز افتخار شوراهای ادوار گذشته این است که تعفن سد وسط شهر را مهار کرده‌اند. کوهدشت ما تا امروز از نداشتن یک شهردار تمام عیار رنج برده و با آن که پتانسیل‌های مدیریتی فوق‌العاده‌ای دارد اما از لحاظ مدیریت شهری راه را گم کرده است. مدل تصمیم گیری شوراهای اسلامی شهر کوهدشت در ادوار گذشته فقط منجر به خلع سلاح شهردار در اتخاذ تصمیمات درست شده است و شهردار عملن یک امضا کننده بوده است و در این مدت هیچ گاه شهردار نتوانسته است آنچه باشد که باید باشد، معمولن شهردار در مقابل یک عمل انجام شده قرار گرفته و جزء امتیاز دادن‌های شخصی به اطرافیان شورا عملن وقت یا انرژی و یا برنامه‌ای برای سامان دهی به چهره شهر و دیگر کاستی‌ها نداشته است. شورای فلان شهر؛ شهردار پاریس را دعوت می‌کند و تفاهم‌نامه‌هایی امضاء می‌نماید ولی شوراهای ما فقط به فکر تحمیل خواسته شخصی خود بر شهردار هستند. نابسامانی در کوهدشت بیداد می‌کند امیدوارم که دوره چهارم طیف دانشگاهی، نخبگان و مهندسین وارد شورا شوند تا نسخه‌ای مناسب برای درمان کاستی‌های شهر پیچیده شود. سرانه فضای سبز شهر کوهدشت در برابر سرانه استاندارد آن بسیار بسیار اندک است که این خود جای تأسف دارد و تا امروز هم کسی جواب قانع کننده ای نداده است. چرا نباید خیابان‌های شهر مزین به نام شهیدان و سرداران پرافتخار هم‌شهری باشد؟ چرا بر میادین و اماکن عمومی نام آثاری که در دنیا شناخته شده اند نهاده نشده؟ چرا کوچه و خیابان‌های شهر هنوز نام گذاری نشده و بر در منازل هنوز پلاکی نصب نگشته است، مجموعه این کاستی‌ها برای عملکرد ادوار گذشته شورا بسیار تأسف‌باراست. من شرم دارم از این لیست کامل کاستی ها را بیان کنم (با شوخی و خنده) مبادا سایر شهرها به نیازها و وضعیت شهرمان بخنندند. نهادی که باید منبع درآمد باشد آن گونه عمل کرده‌اند که شهرداری با وضع بی‌درآمدی و عدم پرداخت به موقع حقوق کارکنان مواجه شده؛ اگر پرسنل شهرداری را منهای عوامل استخدام شده ( نیروهای تحمیلی شوراهای اسلامی ۳ دوره گذشته) کنیم می‌بینیم تعداد کارکنان این سازمان طی این مدت چند برابر شده، طبیعی است که شهرداری در پرداخت به موقع حقوق عوامل خود هم دچار مشکل شود.

توصیه و سخنتان با سایر کاندیداها چیست؟
به جای خواهش و التماس کردن برای یک رأی و شب و روز در این خانه و آن خانه را زدن و مردم را در رودربایستی و محضورات فامیلی گذاشتن، بیائید برنامه‌های خود را بیان کنید تا مردم به جای نوشتن نام شما به برنامه‌هایتان رأی دهند.
از افراد شوراهای پیشین که هم اکنون نامزد انتخابات شورا شده اند، در صورتیکه پاسخی برای سخنها و انتقادهایی که در سوال پیشین وارد گردید دارند بیایند تا در محافل دانشگاهی با هم به مناظره بنشینیم و قضاوت را به فرهیختگان دانشگاه و نخبگان جامعه واگذار نماییم.

حرف آخر ؟

از جنابعالی و همکاران محترمتان در سایت وزین میرملاس به خاطر زحمات بسیاری که در مسیر روشنگری و آگاهی بخشی افکار عمومی می کشید تشکر می کنم .