یک هفته ی پر التهاب

عزت اله امیری (امرایی) / میرملاس :

/یک هفته پر التهاب تا دو قطبی دو ست داشتنی انتخابات /

به نظر می رسد که انچه مناظر ه های انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ را کم رونقتر از خرداد ۸۸ نشان می دهد نبودن چالش بین دو نفر رو در روی هم می باشد. اصولا مناظره از باب مفاعله و سخن گفتن و نقد چالش بر انگیز بین دو نفر می باشد .اما صدا وسیمای جمهوری اسلامی ظاهرا به دلیل تعدد کاندیدا ها و شاید با طنا به دلایل دیگری مناظرات انتخاباتی این دوره را به صورت جمعی بر گزار نمود.
در مناظرات جمعی اولین تفاوتی که با مناظره دو نفره دارد این است که افراد طرف مناظره در برابر صحبت های شخص مناظره کننده گوینده این احنمال را می دهند که انتقاد متوجه انها نیست و ممکن نظر شخص گوینده روی شخص دیگری باشد . گاهی اوقات نیز که انتقاد گوینده در مورد چند نفر صدق می کند هر کدام از افراد مورد انتقاد برای دوری از چالش دادن پاسخ را وظیفه دیگری می دانند و وقت خود را برای بیان موفقیت های خود در نظر می گیرند تا پاسخ دادن به سوالی که ممکن است پاسخ قانع کننده ای در برابر ان نداشته باشند.
به عنوان مثال در مناظره سیاسی کاندیدا ها در جمعه می توان ائتلاف های نا نوشته ای بین سه گروه را مشخص نمود . دریک ضلع مثلث اقایان جلیلی وحداد عادل و قالیباف مدافع اصول گرایان در ضلع دیگر عارف وروحانی به عنوان مدافع اصلاح طلبان ودر ضلع سوم نیز اقایان ولایتی ،غرضی،رضایی قرار داشتند.
در این مناظره مثلا اگر اقای روحانی عملکرد کلی اصول گرایان را مورد انتقاد قرار می داداگر به صورت مصداقی نامی از کاندیدا های اصول گرا برده نمی شد کاندیدا های اصول گرا در مقام پاسخ بر نمی امدند .این کاندیدا ها بیشتر دوست داشتند که فرد دیگری به سوال وانتقاد پاسخ دهد . در طرف دیگر هم اصلاح طلبان در برابر انتقادات اصول گرایان به صورت مصداقی پاسخ می دادند یعنی هر کدام از اقایان عارف وروحانی مورد انتقاد قرار می گرفتند شخصا پاسخ می دادند ودوست نداشتند وقت خود را صرف پاسخ به انتقادی کنند که هر چند مربوط به اصلاح طلبان بود اما مربوط به شخص انها نبود. حال اگر کاندیدا ها به صورت دو نفری مناظره می کردند اولا در برابر سوال نفر مقابل می بایست پاسخ دهند و دیگر مهم نبود که ایا ان انتقاد مربوط به زمانی بوده که ایشان در مسند امور بوده یا خیر و ثانیا باید از تمام عملکرد جریان سیاسی خود دفاع می کرد.
به همان اندازه که برای شنوندگان وبینندگان مهم است که از روی مناظر ها تشخیص دهند که از دو جریان سیاسی مطرح کشور یعنی اصول گرایی واصلاح طلبی کدام جریان می تواند نظر انها را به خود جلب نمایید به همان اندازه وشاید بیشتر مهم بود که مردم با استفاده از مناظره ها فرد مورد نظر خود را از بین کاندیدا های یک جریان پیدا کنند.
به عنوان مثال اگر فردی براساس مناظره ها یکی از دو جریان سیاسی اصول گرا واصلاح طلب را برای رای دادن انتخاب نمود چگونه از بین کاندیدا های اصول گرا واصلاح طلب فرد مورد نظر خود را شناسایی کند.
اگر مناظره دونفره بود مردم می توانستند از بین دو کاندید اصلاح طلب یعنی عارف وروحانی یک نفر را از روی برنامه ها وسخنان انها برای رای دادن انتخاب کنند و از بین کاندیدا های اصول گرا نیز مردم می توانستند گزینه نهایی خود را مشخص کنند.
باتوجه به ائتلاف های نانوشته که در بین کاندیداها بود افراد هم فکر از دادن پاسخ به انتقادت مطرح شده خود داری می کردند مثلا در بیشتر مواقع حداد عادل و جلیلی صحبت های هم را تایید و یا تکمیل می کردند همچنان که اقایان عارف رو حانی نیز سخنان یک دیگر را همپوشانی می کردند مثلا در مورد سیاست خارجی به همان اندازه که جلیلی و عارف در مورد امریکا هم نظر بودند اقایان عارف وروحانی نیز در سیاست داخلی مانند استفاده از اسم شجریان هم رای وعقیده بودند.
به نظر می رسد که درروز های اینده اتفاقات مهمی در عرصه انتخابات روی خواهد داد. از گوشه وکنار جلسات محرمانه سران اصلاح طلبان خبرهایی بیرون می اید که نشان از ائتلاف روحانی وعارف می باشد. ائتلافی که منجر به کنار رفتن عارف و گرفتن معاون اولی ریاست جمهوری در صورت پیروز شدن روحانی می شود.
از سوی دیگر نیز ائتلاف پیشرفت که بین حداد –ولایتی –قالی باف بوده هر چند تا حدودی از بین رفته و اثری از ان یافت نمی شود اما صحبت های همراه با شک وتردید اقای حدا د عادل نشان می دهد که احتمال هر کاری در این چند روزه ممکن است یعنی در صورت ائتلاف اقایان روحانی وعارف ائتلاف حداد –قالی باف – ولایتی نیز دوباره جان گرفته و از بین این ۳ نفر یک نفر که احتمالا قالی باف است بیرون می اید.
اگر چه ممکن است در صفحه جادویی دیگر شاهد مناظره دونفره کاندیدا ها حداقل تا جمعه نباشیم اما این احتمال ممکن است که با ائتلاف های ممکن دو باره انتخابات وارد فضای گرم دوقطبی شده و حداقل در محافل خصوصی و کوچه وخیابان شاهد بحث های دو طرفه بین هواداران کاندیدا ها باشیم.
اما انچه که بیشتر صاحب نظران بر ان اتفاق نظر دارند این است که تا انتخابات به صورت دو قطبی در نیاید نمی توان رییس جمهور را مشخص کرد حال این اتفاق ممکن است در دور اول با ائتلاف بین کاندیدا های هم فکر اتفاق بیفتد .
در غیر این صورت بسیار بعید است که کاندیدای در دوره اول بتواند رای لازم را برای نشستن بر کرسی ریاست جمهوری بدستو به صورت اجباری با کشیده شدن انتخابات به دور دوم باید شاهد انتخابات دو قطبی باشیم .به هر حال یا به صورت اختیاری یا به صورت اجباری باید منتظر فضای دو قطبی انتخابات در روز های اینده باشیم .هر دو جریان سیاسی با رسیدن به روز های حساس به تکاپو افتاده اند که برای بدست گرفتن قدرت برای ۴ سال یا بهتر است بگوییم برای ۸ سال اینده اختلافات بین خود را کنار بگذارند تا صحنه انتخابات را به نفع خود تغییر دهند.
نکته اخر این که بسیار بعید است اگر فکر کنیم که مثلا اگر دو کاندید هم فکر از یک جریان به دور دو م بروند قضای دو قطبی ایجاد نخواهد شد چرا خودبخود در دور دوم مردم به دو گروه تقسیم خواهد شد چرا که نفر سومی در کار نیست.