“لهجه” نشانه هویت اقوام است

وحید موسائیان کارگردان لرستانی سینمای ایران به برخی موانع پیش روی ساخت فیلم بومی در کشورمان پرداخت و از تمسخر لهجه ها در برخی آثار سینما و تلویزیون انتقاد کرد.

مهر، وحید موسائیان در سال ۱۳۴۸ در خرم آباد متولد شد. وی فعالیت در عرصه فیلمسازی را از سال ۱۳۶۵ در انجمن سینمای جوان خرم آباد آغاز کرد و فیلم های هشت میلیمتری “روزیکه آن مرد رفت”، “روزگار نو” و “اشکی بر خاک” را در انجمن سینمای جوان خرم آباد ساخت.

پس از آن فیلم های ۱۶ میلیمتری “پایان یک روز”، “یاسهای آشفته در باد” و “صدای باد” را در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و انجمن سینمای جوان تهران کارگردانی کرد و موفق به دریافت جوایز داخلی و خارجی زیادی شد.

با وجود این آثار به نظر می رسد که وحید موسائیان فعالیت حرفه ای خود را با فیلم “خون بس” به عنوان دستیار دوم کارگردان آغاز کرد و پس از آن سالها به دستیاری پرداخت.

وحید موسائیان خالق فیلم “آرزوهای زمین” است، اثری که در بستر بومی و محلی لرستان شکل گرفت. فیلمی که بعد از اکران و کسب جوایز متعدد بارها از سوی کارگردانان و منتقدان سینما ستایش شد.

موسائیان کارگردان لرستانی که روند حضور در سینما را مرحله به مرحله طی کرده است سالها در سینمای جوان خرم آباد مشق فیلمسازی کرد و بعد از آن نیز با دستیار کارگردانی بر تجارب خود در این عرصه افزود تا وحید موسائیان امروز به عنوان کارگردانی مجرب و مسلط شکل بگیرد.

وی از نخستین کسانی بود که به سینمای لرستان با آرزوهای زمین روی خوش نشان داد تا در میان علاقمندان به حوزه فیلم های بومی و محلی جایگاه ویژه ای برای خود دست و پا کند.

هرچند این روزها موسائیان را بیشتر با آثاری چون “گلچهره” در سینمای ایران به عنوان کارگردانی موفق می شناسند ولی هنوز هم لرستانیها خاطرات “آرزوهای زمین” را به عنوان اثری موفق در حوزه فیلم بومی از یاد نبرده اند.

مراسم تقدیر از این کارگردان لرستانی در آئین اختتامیه اولین جشنواره فیلم فجر لرستان مجالی بود برای گفتگو با وحید موسائیان پیرامون ساخت آثار بومی و منطقه ای در سینما و تلویزیون که بخش هایی از این گفتگو در ذیل می آید.

موسائیان در رابطه با موانع پیش روی ساخت فیلم بومی معتقد است که سیستم اکران و عرضه فیلمها در سینمای ما متاسفانه به گونه ای است که این فیلمها خوب جواب نمی گیرد و با استقبال خوبی مواجه نمی شود.

وی ادامه داد: کما اینکه دوره ای بود که فیلمهایی از استانهای مختلف با گویش های محلی ساخته شد و اتفاقا در آن سالها خیلی خوب استقبال می شد ولی اکنون سیستم اکران فیلم عموما فیلم هایی است که در تهران ساخته شود و تمام تصور این است که سینمای ایران یعنی سینمای تهران!

این کارگردان سینما با بیان اینکه متاسفانه در حال حاضر خیلی کم فیلم های بومی منطقه ای تولید می شود، تصریح کرد: اگر هم فیلمی تولید شود با ویژگیهای منطقه ای و بومی، در اکران آن مشکل وجود دارد چرا که حاکمیت اکران دست فیلمهایی است که با نام فیلمهای “شهری” معروف هستند.

وی به حضور فیلسمازان و هنرمندان شهرستانی در سینما اشاره کرد و گفت: امروز فیلمسازان خوبی داریم که از شهرهای مختلف آمده اند و شاید هم در ابتدا به انگیزه آوردن فرهنگ خود به سینما در این عرصه حضور پیدا کردند.

موسائیان با تاکید بر اینکه ما باید بدانیم که ایران خیلی بزرگ است و ایران تنها تهران نیست، ادامه داد: ایران استانهایی با گویشها و فرهنگهای مختلف دارد که جای آنها در فیلمهای ما خالی است.

وی به فیلم “آرزوهای زمین” اشاره کرد و بیان داشت: اگر هم فیلمسازی مثل من با فیلم “آرزوهای زمین” که بحث اصلی آن فرهنگ لرستان بود در این حوزه کار کند وقتی با دیواری به نام اکران فیلم مواجه می شود مسلما در فیلم های بعدی به دنبال چنین مقوله ای نمی رود.

این کارگردان لرستانی به ساخت برخی سریالهای تلویزیونی بومی اشاره کرد و بیان داشت: به نظر می رسد تلویزیون ابتدا می خواهد آنتن خودش را پر کند و شاید به سطح کیفی کارها در مراحل بعدی اهمیت دهد.

موسائیان افزود: این در حالیست که اگر فیلمسازی دید درستی نسبت به یک فرهنگ نداشته باشد و بخواهد در این حوزه کار کند به هدف خاصی نمی رسد.

وی ادامه داد: من بچه سینمای جوان لرستان بوده ام و در شرایط سختی آموزش دیده ام ولی الان هر کسی که می تواند دکمه دوربین را روشن کند فکر می کند فیلمساز است!

این کارگردان نام آشنای سینمای ایران یادآور شد: در این شرایط است که یکسری فیلمهای کم اهمیت که نه تنها کمکی به فرهنگ آن منطقه نمی کند بلکه ضربه بزرگی نیز به آن می زند ساخته می شود.

موسائیان بیان داشت: سالها طول کشید که این فرهنگ را از بیننده و فیلمسازان بیرون کنیم که لهجه هر منطقه نشان دهنده هویت آن منطقه است و نباید آن را تمسخر کرد ولی با این کارهای ضعیف دوباره به آن شکلی برگشته ایم که بیشتر به تمسخر لهجه ها و گویشها می پردازند تا اینکه عمق فرهنگ آن منطقه نشان داده شود.

منبع:درود آنلاین