و من دخترم!
در عصر آشوب و تاریکی.
که اشعارم را در پناه دندان قروچه ی وهم میگیرم
تا در ازدحام شهری خواب زده
که مجال گفتن:
دوشیزگی
را از (مریم)میستانند،
برایشان مادری کنم.
**********************
چشمانت را به یاد چشمانم می آورم
تا بندگی حقارتی رفو کرده را
به رخ تابوت ها بکشانم.
راضیه همتی