محمدرضا مبلغی / سیمره :
فرصت رمضان
در زندگی انسان گاهی فرصتهایی برای تجدید نظر نسبت به گذشته فراهم میشود که باید از آن کمال بهرهبرداری را نمود. رمضان فرصتی برای درنگی دوباره است تا آدمی در سایهسار شبها و روزهایش خود را به خدا نزدیکتر نموده، خود را بشناسد و بداند که در کجا قرار گرفته است. به ویژه در شبهای قدر که انسان میتواند مقدرات خود را از خدا بخواهد و آن را با خواستهی خود رقم بزند. در این شبها که شبهای عبادت و بازگشت به سوی خداست یکی از بزرگترین عبادتها آن است که آدمی در گذشته و آیندهی خود تفکر و تأمل نموده و به خود آید. تفکر در این که آیا راهی را که تاکنون پیموده درست بوده است؟ اگر ایرادی داشته ایراد کارش در کجاست؟ هدفش در زندگی چه بوده و آیا اکنون در مسیر درستی حرکت میکند؟ اسلام این تفکر را بسیار ارزشمند میشمارد و یکساعت از آن را برتر از هفتاد سال یعنی یک عمر عبادت میداند (تفکر ساعه افضل من عباده سبعین سنه) چرا که گاهی یک ساعت تفکر، مسیر زندگی انسان را تغیر میدهد. نتیجهی تفکر در کردههای نادرست گذشته و عواقب ناپسند آن میتواند موجب پشیمانی از آن کردهها گردیده و تصمیمی جدی را بر ترک آن در پی داشته باشد.
این ماه همچنین فرصتی برای انجام نیکیها و توجه بیشتر به بستگان، همسایگان، گرسنگان و یتیمان است. نخوردن و نیاشامیدن ضمن آنکه فوایدی برای جسم آدمی دارد، بهانهای برای به خود آمدن و توجه به محرومان و نزدیکی به خدا میباشد. بر اساس دستورات پیامبر گرانقدر اسلام(ص)، رمضان ماه احسان، انفاق، اکرام و گذشت و ماه نوازش و مهربانی با کودکان و تعظیم و احترام به بزرگان است. او فرموده است: «هرکه در این ماه به خویشان خود احسان نماید، خداوند رحمت خود را در قیامت به او میرساند» و در راستای خوش خلقی و رأفت و رحمت به ویژه با زیردستان میفرماید: «هرکه در این ماه یتیم بیپدری را گرامی بدارد خدا او را در قیامت گرامی میدارد.» رمضان زمینهای برای افطاری دادن به مؤمنان نیز هست که باز پیغام آور وحی الهی فرموده است:«ای مردم هر که از شما روزهدار مؤمنی را در این ماه افطار دهد نزد خدا ثواب آزاد کردن بنده را دارد و گناهان گذشتهاش آمرزیده می شود حتی اگر این افطار دادن به نصف خرمایی و یا شربت آبی باشد.»
آنچه از تعریف روزه برداشت میشود روزه چیزی از جنس خودداری و انجام ندادن است. کسی که شانزده ساعت از خوردن و آشامیدن و هر کار و عمل باطل کنندهی روزه خودداری مینماید، ارادهاش قوی میشود و میتواند در مقابل کششها و انگیزههای گناه خود را نگه دارد. بر این اساس رمضان ماه تمرین برای دوری از گناهان مختلف از جمله غیبت، تهمت و بدگویی میباشد و به تعبیر پیامبر بزرگ اسلام(ص):« ارزشمندترین کار در این ماه ترک گناهان است.»
همچنین این ماه، ماه ارتباط با خداست. اگر چه همیشهی اوقات باید با خدا ارتباط داشت ولی انسان در فراز و نشیب زندگی متأسفانه همه چیز را به فراموشی میسپارد، چه بسا راه و هدف را گم میکند. این فرصت طلاییترین فرصت برای رابطهی با معبود یگانه و یادآوری مبدأ و مقصد و مقصود است. این زمان، زمانی برای بندگی و تمرین تقوا، و برای خلوت کردن و مناجات با محبوب واقعی است. ارتباط با خدای کفایت کنندهی بنده، او را در مسیر درست زندگی قرار میدهد. لحظات شیرین و دلنشین دعا و دلدادگی به معبود، آدمی را به آرامش ولذت معنوی میرساند. به او امید و نشاط میبخشد و آنچنان وی را نیرومند و پر انگیزه و با هدف میسازد که در برابر سختترین شرایط و مشکلات هم تاب و توان ایستادگی پیدا میکند. و مشکلات را در برابر او کوچک و آسان میگرداند.
بنابراین باید قدر این فرصت ناب را دانست و از لحظهها و ثانیههای حضور در محضر حضرت دوست بیشترین بهره را برد، به کمال مطلق و بینهایت زیباییها نزدیکتر شده و بهترین زندگی را که در پرتو معنویات شکل میگیرد برای خود رقم بزنیم.