خانه ای که خانه نشد!

الهام بابایی / میرملاس نیوز :

خانه ای که خانه نشد!

بدون مقدمه و حاشیه می روم سر اصل مطلب. مطلبی که هر سال می نویسیم و به یکدیگر گوشزد می کنیم اما بدون نتیجه رهایش می کنیم و آن در تا سال آینده همین موقع در طاقچه می گذاریم.
 مراسم باشکوهی  برای خبرنگاران ! تاکید می کنم “خبرنگاران “استان برگزار شد  که داغ دلها را تازه کرد و دوباره نه، بلکه هزار باره شان و حرمت این قشر را زیر خروارها خاک بی لیاقتیِ …….ها دفن کرد.

اما به هر حال دیشب همه آمده بودند، و مثل هر سال چهره های جدیدی در مراسم روز خبرنگار رونمایی شد که متاسفانه ما در طول سال تنها یکبار و در همین مراسم مفتخر به دیدار روی گلشان هستیم.

نمی دانم از آنهایی که دیشب در مراسم بودند چند نفر پایشان به شورای اداری استان، کارگروه ها، جلسات و نشست ها و یا حتی مراسم کلنگ زنی -که الحمدلله در استان ما زیاد است- باز شده؟!!!
بگذریم که خودمان به خودمان رحم نمی کنیم و برخی مان برای به دست آوردن چند … بیشتر حاضرمی شویم خرخره همکارمان را که تا روز قبل با همه بودیم را بجویم و همچون شناگران ماهر آنچنان زیرآب بزنیم که قهرمان المپیک این رکورد را به خواب ببیند.
اما از خانه همیشگی می گویم ! خانه …، نه ببخشید اشتباه شد، خانه مطبوعات.
خانه ای که به “اهل” آن رای دادیم تا دردمان را دوا کنند نه اینکه نمکی باشند بر زخم هایمان.
چقدرخوب می شد که اهل خانه برای چیدمان برنامه روز خبرنگار با هم کار می کردند و خشت خشت را به درستی روی هم می چیدند.
و چه خوبتر بود ما، میهمانان این خانه را با روی گشاده به خانه کج و کوله ای که ساخته اند دعوت می کردند نه اینکه ….
از روزها قبل از برگزاری این مراسم شنیدیم که اهل خانه یکی انصراف داد  و یکی قهر کرد اما آخر نفهمیدیم چرا؟؟
چرا نباید برنامه روز خبرنگار دیار ما مثل استان های دیگر باشد؟؟ چرا همیشه برنامه این روز داستان یکی بود و یکی نبود است؟چرا بزرگترهای ما ، همان اهل خانه را می گویم در این روز بزرگی نمی کنند  و ما را از کاری که کردیم و به آنان رای دادیم پشیمان می کنند.
نمی دانم برنامه روز خبرنگار حاصل دسترنج چند نفر بود، اما هر چه بود بر مبنای سرسری و یک رفع مسوولیت بود.
اگرنه چرا در این مراسم به دلیل کمبود وقت اسامی چند نفر خاص قرائت شود و مابقی باید برای دریافت لوح هایشان روزهای بعد در ارشاد صف بگیرند؟
این چه تجلیلی است که به قول این روزها باید مینی بوسی برویم و لوحی که ما را تجلیل کرده با زحمت بگیریم .
در طول سال هرآنچه مراسم است فرد مورد تجلیل را دعوت و لوحش را محترمانه اعطا می کنند اما هر سال در روز خبرنگار این رسم عوض می شود.
راستی دیشب اتحاد و یکدستی اهل خانه کجای مراسم بود؟ اهل خانه باهم آمدند، در کنار هم نشستند و به  مراسمی که تدارک دیده بودند افتخار می کردند؟؟
دیشب ، تلخ فهمیدم که این خانه از پای بست ویران است و ساختن ، و البته محکم ساختن آن به این زودی ها و حتی با تسهیلات قرض الحسنه و بدون نوبت مسکن هم حل نمی شود.
اهل خانه ! کمی فقط کمی باهم باشید، لطفا!