راضیه همتی / میرملاس نیوز :
کوهدشت جوان ندارد!!!
این بار از راه ناچاری و مثل آتشی که باد از چهار سو بدان وزیدن گرفته باشد،چون اشخاص فکور و فیلسوف،با عینکی میوپ و قیافه ای بزک کرده،
قلم بدست و چشم گریخته از مسایل روزانه،بدون هیچ تفکری درزه ی مستعمل دیده ها و شنیده هایم را رو میکنم.
من مثل آقای فرانتس نیستم تا نسبت به چیزهایی که جامعه ی بشری آنها را مسلم و مورد احترام قرار داده بی عقیده باشم.
اگر چه در شهر ما دلایل ارائه شده بعضی عزیزان در جواب ندانم کاری بعضی مسئولین قابل تقدیر است،ولی من یکی برای قانع شدم خودم هم که شده و به نیابت از تمام جوانان و نوجوانان کوهدشتی،درگیر شهرم …کوهدشت شده ام و کارهایی که در حد حرف و انجام نشده باقی ماندند و دست هایی که روی هم منتظرند.
حالا قیافه ی شهر و کوچه های شهر،پیشکش
به هم ریختن در و دیوار شهر به بهانه ی نصب اعلامیه ی انتصاب و انتکاس هم قطار ها پیشکش
پر نکردن چاله های شهر و وصله زنی خیابان ها پیشکش
اصلا…میرملاس هم پیشکش
اما بیکاری جوانهای تحصیل کرده ای که طعمه ی هزار زهر مار خانمان سوز میشوند،
پاهای برهنه ی جوانی که زباله جمع میکند
التماس جوانی که به زور پاهایش را ستون بدنش کرده و با دستهایی پر از خواهش سرنگ میخواهد
گریه های مادری جوان که پول داروی بچه ی بیمارش را ندارد
نق زدن های هر روزمان برای پول عمل های جراحی با هزینه ی هنگفت تاااا پول نان سر سفره مان….دیگر قابل پیشکش کردن و دو دستی تقدیم کردن نیست.
ما بزرگ شده ایم و به جمع هزاران نوجوانی پیوسته ایم که رویای دیده شدن و بزرگ شدن دارند.
برایم قابل درک نیست چرا دستی از آستین قدرتش بیرون نمی آید که کاری بکند؟؟و اگر هم بیرون بیاید مخاطب کلمه به کلمه اش فقط و فقط اقوامش است
برایم قابل درک نیست چرا انگشت اشاره ی مسئولین اینجا تنها به مقصد توهین کردن و لجن کردن دیگری بالا میرود نه برای افتتاح پروژه ی چند میلیارد تومانی.
کجاست مدعی که هدفش رسیدگی به اصلاحات امورمردم شهرمان باشد نه افتراء های بی ریشه ی قومیتی؟
کجاست تعصبی که پناهنده ی تحمل های بی جای ما شده است؟
کجاست جوانی که سرزندگی و اشتیاق جوانانه اش را سرلوحه ی سازندگی شهرمان کند؟
این جا در کوهدشت،شهر بی جوان،هرکس هنرمندانه جولان بدهد و گرد و خاکش بلند تر باشد،هرکس پنج بلندگوی تبلیغاتی بیشر داشته باشد و آشکارتر شعار بدهد و عمل نکند،هرکس کاری از پیش نبرد،برنده است.
اینجا آنقدر جوان بیکار میشود وحقوق شهروندی پایمال میشود،آنقدر کار آزموده در خفا به راه نیستی میروند..که افسوس کار همیشگی ماست.
در این بین جوان به معنای کامل کلمه نادیده گرفته میشود و دور برداشته هایی که خودشان را بالا کشیده اند(یا بالا کشیده شده اند)پشت ویترین های رنگیشان فقط تماشا چی هستند.
و جای هیچ تعجبی نیست که برای اهالی اینجا،انتحار،آنهم در قشر خاصی از جوانان و نوجوانان،گزیده ای از شعری آشناست.
ایام میگذرد و کوهدشت بی جوان هنوز وقتش را به بطالت و روزمرگی میگذارند و معصومانه شاهد پیشرفت شهر هایی است که تا دیروز به هیچ کوره راهی وصل نبودند و امروز کوچک ترین نقطه اتصالشان به اینجاست.
خانم ها و آقایان محترم!
این یک معماست…
اعتیاد معماست،
مدرک بالا و خانه نشینی معماست..
قول و قرار و عمل نکردن معماست..
این یک معماست حلش کنید لطفا..
کوهدشت جوان ندارد یا جوان نمیخواهد.
“ایمیل دریافتی از نویسنده “
توضیح : مطلب فوق در نشریه ی سیمره چاپ شده است