نوری نظری طبا / میرملاس نیوز :
لزوم تشکیل شهرستان طرهان و جراحی زیبایی آن
خبری می آید …..خبری در راه است
بغضهای بیداری، گلوی آرامشم را سخت چنگ می زندو فریادهای کنسرت مغزم تمام آرامشم را به آتش میکشد. حرفهای نگفته و جوابهای بی پاسخ آتشفشان درونم را شعله ور کرده و بمبهای بی صدای قلبم با شلیکهای ضعیف و کم بردش قدرت آبیاری شریانهای خشکیده ی تنم را ندارد با این حال شمارش نبضها مدتهاست ساکت و آرام بر روی استخوانهای شکسته ی دیارم اجازه تنفس نمی یابد و تیکهای گاه وبی گاه، تمام سلولهای هویتم را مشت می زند و آرامشم را به چالش می کشد و تمام تاریخ بر سرم آوار میشود در حال بر خواستن از خاک خنجر نامردمان نهال های نورسیده ی امیدم را قطع و نهایتا امیدهایم را دست به دست و زنجیروار تبدیل به یاس و نامیدی می کند.
طرهان مدتهاست در حال فرو رفتن در قعر چاه فراموشی و گم گشتگی است و سالیان سال است که مردم من در آینه چشمان یکدیگر بدنبال قهرمان آرزوهایشان می گردند دریغ از اینکه آنان خود قهرمان قصه ی غصه های طرهان هستند. دیری نخواهد پایید که با دزدیده شدن زنگ فریاد مردمم برگهای درخت سبز تاریخ طرهان برای همیشه قرنطینه خواهند شد. مدتی پیش بود که با تشکیل شهرستان رومشگان رویای تشکیل شهرستان طرهان بدون بهانه در خیابان بن بست ویکطرفه تعصبات قومی سر بریده شد و با ترسیم خطی قرمز بر روی خیالش پاهای پروازش تا اطلاع ثانوی به سنگهای سخت تعصب کوردلان گره خورد .
متاسفانه علی رغم قدمت چند هزار ساله طرهان (سه هزار سال قبل از میلاد مسیح)، تاکنون قدمی هر چند کوچک در راستای پیشبرد اهداف آن صورت نگرفته است و با توجه به تاریخ درخشانش تا کنون شهرستانهای کوهدشت ،پلدختر و اخیرا رومشگان و چند صد روستا و آبادی از آن منشعب شده و یکی پس از دیگری پله های ترقی را طی نموده اند
اما …………..
طرهان(گراب و کونانی) همان بخش ماند و تعصبات بی جا و پارتی بازیهای گاه و بی گاه و نا عدالتی های مسئولان نا مسئول هم به همان روال قدیم تثبیت گردید وبه جای طرهان ، شهرستان رومشگان تشکیل شدو حالا تاسفی به درازای تاریخ برای ساکنان طرهان وآنانی که احتمالا بیشتر می فهمند بر جای مانده است.
حال….
ایا زمان آن نیست که فرهنگیان –روشنفکران –دانشجویان گراب و کونانی با کنار گذاشتن اختلافات جناحی و با پیگیریهای مستمر از مسئولان استانی و کشوری از مرگ سرزمین طرهان جلوگیری کنند؟؟؟
آیا مسئولان احیانا در جهت جلوگیری از سیل کوچ مردم طرهان به شهرها و استانهای دیگر راهکاری اتخاذ و ارائه کرده اند؟
آیا اگر رویه همین باشد طی سالیان اخیر روستاها و ابادیهای بخش طرهان خالی از سکنه نمی شوند؟؟؟؟؟؟؟
با توجه به قدمت چند هزار ساله بخش طرهان و افزایش قابل توجه جمعیت آن طی دو دهه اخیر انتظار می رفت مسئولان در راستای تشکیل شهرستان طرهان اقدام کنند و نه با تعصبات کورکورانه فقط به فکر ابادانی روستای مادری خود باشند .شخصی که بعنوان نماینده یک شهرستان به مجلس راه پیدا می کند باید با در نظر گرفتن تمام جوانب و زوایای کار حتی الامکان از تولید فضای منفی وبی عدالتی در شهرستان پرهیز کند
اما متاسفانه هر روز در تیتر ۱خبرگزاریها باید این مطالب را مرور کنیم{ملکشاهی:فرمانداری رومشگان تاسیس می شود –ملکشاهی :رومشگان مجهز به سیستمهای کنترل از راه دور ……….می شود—ملکشاهی:رومشگان……..رومشگان :ملکشاهی…….}
سعادت ملاقات مردم بخش طرهان با نمایندگانشان بصورت بسیار نادر تنها در مراسمات فاتحه خوانی و گاها مانورهای توخالی و احیانا وعده های سرخرمن و وعیدهای صد من یه غاز مشاهده می شود لذا حضور پرشور نمایندگان در جمع آوری آرا در کش و قوس انتخابات نیز یکی از مثالهای بارز حضور آنها در این منطقه است
شاید اینجا طرح چند سئوال از نمایندگان ادوار گذشته و حال شهرستان کوهدشت خالی از لطف نباشد.
آیا درمسیرجاده ای کوهدشت به گراب و گراب به سر طرهان با مشکل خاصی برخورد نداشته اید آیا این جاده ها نیاز به تعمیر و تعریض نداشته و ندارند؟
آیا منطقه طرهان به مرکزیت گراب نیاز به یک بیمارستان – دادگاه –ثبت احوال و………….ندارد؟
آیا زمان آن نیست که مردم به خاطر زدن یک آمپول یا الصاق یک عکس به شناسنامه، دیگر مسیر ۴۰کیلومتری گراب -کوهدشت را طی ننمایند؟
آیا آمار تصادفات در جاده های طرهان از حد معمول تخطی نکرده است ؟
با توجه به توسعه تکنولوژیهای سبز در جهان آیا مردم منطقه طرهان نیاز به محیط زیست سالم و فضای سبز کافی ندارند؟
آیا تعریفی از اوقات فراغت در منطقه طرهان مد نظرشما مسئولان بوده است.
قطعا جواب مسئولان تاکنون فقط یک کلمه بوده است . نه
ارتباط شهر گراب با شاهراه ارتباطی “خوزستان-کرمانشاه” از مسیر جاده “سیاه پله” که هنوز به صورت سنگلاخ است با مساعدت مسئولان می تواند نقطه عطفی در جهت اعتلا و پیشرفت بخش طرهان و راهی برای جلوگیری از کوچ بی رویه مردمان این منطقه باشد با این حال ارتباط بخشهای طرهان به” ایلام” از مسیر “پشت تنگ سیاب” یکی دیگر از راههای توسعه ارتباطات و ورود سریعترمردم به بازارهای بزرگ و ورود نقدینگی بیشتری برای مردم این منطقه به حساب می آید لذا این کار فقط با مساعدت مسئولان شهرستان و استان و با تعمیرو تعریض وگاها جاده سازیها ایجاد می شود.
با توجه به قرارگیری بخش طرهان در کناره رودخانه ی سیمره متاسفانه هیچ گونه بهره برداری ابزاری ازآب آن درجهت مصائب و معضلات کشاورزی صورت نمی گیرد و هر ساله بر اثر خشکسالی خسارتهای جبران ناپذیری بر پیکره ی کشاورزان (که حجمه ۹۵درصدی مردم طرهان را تشکیل میدهند) وارد می آید و این در حالیست که شهرهای استان ایلام با همت مسئولینشان به صورت مداوم از آب سیمره بهره برداری میکنند لذا کشیدن خطوط آبی به بخشهای طرهان همت مسئولین متعهد شهرستان و استان را طلب می کند وباید بعد از تشکیل شهرستان طرهان نخستین اولویت کاری مسئولین در راستای ابادانی طرهان باشد.
نتیجه گیری:مطمئنا تشکیل شهرستان طرهان نیاز مبرمی به حمایت همه جانبه احاد مردم این منطقه بخصوص مردم کونانی و گراب وهمچنین مسئولین کاردانی دارد که باید با توسعه راههای ارتباطی این بخش به شاهراهای اصلی استانهای دیگر و سیراب کردن دشتهای طرهان بوسیله ابهای سیمره و تولید و ایجاد فضاهای سبز و محیط زیست سالم و ایجادفضای تولید و تمرکز خدمات رفاهی در این مناطق درتوسعه و آبادانی روزافزون آن تلاش کنند.