[1]
سهراب فرشاد/ میرملاس نیوز:
نقدی بر مدیریت سلامت استان
استان لرستان با وجود جمعیت حدود دو میلیون نفری ازداشتن امکانات پزشکی مناسب محروم است. این در حالی است که دو تن از ۹ نماینده این استان در مجلس شورای اسلامی پزشک هستند. یکی از محرومیتهای این استان کمبود پزشک متخصص و فوق تخصص است یک از نشانه های آن همین بس که دو نماینده پزشک استان از پزشکان عمومی استان هستند و از خانواده معزز شهدا و ایثارگران که به عبارتی با وجود بهرهمندی از سهمیه های مقرر در حد پزشک عمومی مانده اند. در این میان دکتر ایرج عبدی با وجود انواع و اقسام محرومیتهای سرانه سلامت در منطقه به عضویت در کمیسیون کم اثر و کم داوطلب اجتماعی درآمده و در همان کمیسیون هم تنها بصورت عضو عادی و نه هیئت رئیسه فعالیت دارد، اما دکتر کائیدی در دومین دوره از حضور خود در پارلمان نایب رئیسی کمیسیون بهداشت را با وجود حضور برخی وزرای سابق بدست آورده است و به مراتب از تأثیر بیشتری نسبت به عبدی در تعاملات کشوری و استانی برخوردار است. علاوه بر کسری نیروی انسانی متخصص در این رشته که یکی از دلایل عمده اش نداشتن امکانات رفاهی مناسب برای پزشکان حاذق در استان است باید به موارد دیگری از عقب افتادگی های استانی در زمینه بهداشت و سلامت اشاره کرد یکی از این موارد نداشتن فضای کافی بیمارستانی و درمانی در سطح شهرستانهاس استان و حتی مرکز لرستان است بگونه ای که هم اکنون تنها بیمارستان جامع استان یعنی بیمارستان عشایردچار کمبود امکاناتی همچون تخت آی سی یو، شیمی درمانی، ام آر آی، تجهیزات مدرن مداوای سوختگی و حتی موارد پیش پا افتاده است. به این همه محدودیت باید فرسودگی ابنیه بیمارستان شهدای عشایر را افزود که خود می تواند سلامت بیماران را به خطر بیندازد. هجوم سیل مصدومان، بیماران و همراهان آنها از نقاط مختلف استان به بیمارستان عشایر جهت مداوای آسیب دیدگان هم از جمله مواردی است که کیفیت درمان هم استانی هایمان را کاهش می دهد. آنچه ذکر شد تنها بخشی از مشکلات شبکه بهداشت و درمان در استان و بیمارستان شهدای عشایر است. سایر مرکز درمانی استان اعم ار بیمارستانهای خصوصی که تنها نان تبلیغات بی محتوا و خلاف واقعیت خود را در رسانه های داخلی و حتی خارجی می خورند و سایر بیمارستانهای دولتی محرومیتهای به مراتب بیشتری دارند. نکته جالب آنکه ایرج عبدی نماینده کنونی خرم آباد در مجلس شورای اسلامی یکی از افتخارات سوابق خدمتی خود را دوران ریاست بر بیمارستان عشایر می داند(دوره ای که حتی قیچی جراحی در شکم بیمار جا می ماند و اگر برای درمان سردرد به بیمارستان شهدای عشایر مراجعه می کردید پایتان را گچ می گرفتند). نباید اکنون از ایشان پرسید بر اساس چه خود را مدیری موفق می دانید اگر واقعاً چنین بود که می بایست اکنون بیمارستانی که مدیریتش بر عهده تان بود جزو مراکز درمانی برتر کشور باشد. سئوال دیگری که نباید از آن غافل شد اینکه استخدام ده ها نیرو در این مجموعه بیمارستانی طی دوران تصدی شما بر آن به چه شکل و از چه کانال هایی صورت گرفته و چگونه است که تعداد قابل توجهی از منسوبان شما در این بیمارستان و اورژانس که آن هم از معدود سوابق مدیریتیتان بوده مشغول بکارند. نباید نکته دیگری را فراموش کرد و آن هم نیمه کاره ماندن پروژه های بیمارستانی در جای جای استان بویژه خرم آباد بعنوان مرکز استان است بعنوان نمونه لازم است به بیمارستان شهید رحیمی اشاره شود که با گذشت بیش از ده سال هنوز بطور کامل افتتاح نشده و معلوم نیست مردمان محروم این دیار چه موقع قرار است از امکانات بر روی کاغذ مانده آن استفاده نمایند. جایگزین بیمارستان شهدای عشایر، بیمارستان مهرگان، بیمارستان اعصاب و روان، بیمارستان آیت الله بروجردی و شهید چمران بروجرد، بیمارستان الیگودرز، جایگزین بیمارستان هفت دی دورود و بسیاری پروژه های دیگر تکمیل و افتتاحشان هدف کدام سال است. دو نماینده پزشک لرستان در مجلس نهم باید پاسخگوی عملکرد خود در این زمینه باشند بخصوص دکتر عبدی که شعارهای بسیار آرمان گرایانه در این موارد مطرح نموده بود لازم است در مقابل وضع اسفناک بهداشت و درمان مرکز استان لرستان با تعهد بیشتر و دلسوزی نسبت به وضع موکلینش حساس باشد و بداند مردم این دیار به اصطلاح دو بار از یک سوراخ گزیده نمی شوند و مجال تکیه زنی مجدد به نمایندگان کم کار را در دوره های بعدی به آنها اعطا نخواهند کرد مسلم است با گذشت حدود ۲۰ ماهه از انتخاباتان انتظار مردمی هم برآورده نشده است. بزودی با توجه به اهمیت سلامت جسم و روان مردم نجیب لرستان و مرکز استان تلاش خواهیم کرد سلسله گزارشات جامعی از جایگاه و وضع سلامت اهالی این استان محروم ارائه نمائیم و عملکرد دستگاههای اجرایی مربوطه و نمایندگان مردم در مجلس بویژه دو نماینده پزشکمان را به زیر ذره بین ببریم تا شاید کمتر شاهد تلف شدن عزیزانمان در مراکز درمانی کم بهره استان باشیم.