[1]
(منهای یک!)*
امروزه ساختار اجتماعی هر جامعه ای مبتنی بر مردم سالاری ست ودر این فرایند مردم نقش اساسی را ایفا می کنند.انتخابات مجلس یک نظرسنجی فراگیر و کلی از شهروندان است تا از طریق آن خواسته ها و نیاز های خود را در قالب آرا به کاندیداهای منتخب خود اعلام نمایند.
بنابراین هر نماینده در کنار اهداف ملی و منطقه ای موظف و متعهد است نسبت به پیگیری خواسته های مردم و رفع محرو میتهای حوزه انتخاباتی خود نهایت تلاش را به عمل آورد.
تاریخ سی و سه ساله انقلاب اسلامی شاهد هشت (منهای یک!)*دوره حضور نمایندگان شهر کوهدشت در ساختمان سابق مجلس وبهارستان بوده است.نمایندگانی که هر کدام از آنها در دوره ی خود نماد آمال و آرزوهای مردم این دیار بوده اند، آرزوهایی که به بار نشستن و یا ننشستنشان را نه در این متن بلکه در اوضاع کنونی شهر و چشمان تک تک این مردم می توان دید!
عدم دستیابی مردم به خواسته های فردی یا عمومیشان را درطول این سالیان تنها نمی توان به عملکرد ضعیف نمایندگان منتخب در دوره های متوالی مجلس مرتبط دانست. بلکه قسمتی از این ناکامیها به خود ما انتخاب کنندگان و مردم باز میگردد.
سیستم سنتی تبلیغات و جذب آرا در اکثر شهر های کوچک و محروم و خصوصا شهر کوهدشت همیشه تابع تصمیمات احساسی و طایفه ای یا عشیره ای بوده است، سیستمی با سازو کاری سنتی و غیر کار آمد که از نسل های گذشته و پدران و مادرانمان به ما ارث رسیده است، که بنا بر تجربه عدم کا رایی آن برای ما به اثبات رسیده است! این گونه تصمیمات احساسی بیشتر از طریق بزرگان و نسل گذشته به افراد و خانواده ها تحمیل میشود و آرا مردمی را به سود شخص یا جریان خاصی از سمتی به سمتی دیگر تغییر می دهد بدون این که تامین کننده منافع شخصی و حتی عمومی شهروندان باشد. به صورتی ست که با انتخاب نماینده هر دوره برای مجلس فضای عمومی را یرای سهم خواهی عده ای نادر که خود را صاحبان اصلی قدرت و این آرا میدانند باز می گذارد. پیامد این سیستم سنتی ، نمایندگان و وکلای بوده اند که بنا بر شرایط پدید آمده یا توانایی پاسخگویی به وعده ها و خواسته های متنوع قومی جناحی و طایفه ای را نداشته اند ویا به ناچار با طرح مسائل کلی و فرافکنانه انگشت اتهام را به سوی سیستم مدیریتی ناکارآمد قبل از خود نشانه رفته اند. و در این میان مردم به عنوان صاحبان اصلی آرا خارج از حلقه ی قدرت تماشاگر همیشگی آرزو های بر باد رفته شان بوده اند. از این روست که با به پایان رسیدن هر دوره مجلس مردم دوباره با همان شعارها و باز همان زنده بادها و مرده بادها و دریغ و حسرت های همیشگی آرزو های تلنبار شده شان را دوره می کنند!
ما در دنیایی زندگی می کنیم که به لطف پیشرفت تکنولوژی و ارتباطات روز به روز در حال تحول است،نیاکان و پدران ما از فضای سیاه چادرها به دنیای شهر و خیابان ها گام نهادند تا ما امروز به اینجا برسیم،آیا اکنون وقت ان نرسیده است که ما فرزندان خلف آن پدران بر اساس فضای جدید پیش رویمان نگاهی تازه و تحول گرا به آینده خود و شهرمان داشته باشیم ودرانتخابهایمان دقت وتامل بیشتری به خرج دهیم؟! و با حفظ تعامل و احترام به نسل گذشته خارج از پرتو رسوم و عادات جاری ،استقلال رای خود را حفظ نماییم و منافع شخصی و عمومی شهرمان را فدای اهداف شخصی و طایفه ای عده ای قلیل نکنیم .و با مصداق قرار دادن شعار هر کوهدشتی یک رای در روز رای گیری پای صندوق های رای حاضر شویم. تنها در این صورت است که کسی که از میان صندوق آرا به عنوان نماینده انتخاب میشود وکیل واقعی همه ی مردم خواهد بود .چه برای من که بازنده ام و چه برای همه ی این مردم که برنده ی واقعی همیشه آنهاهستند.
*در سومین دوره ی مجلس شورای اسلامی کوهدشت نماینده ای در مجلس نداشت!
همایون آزادبخت.بهمن ۹۰