حال این روزهای “میرملاس” شاهکاری از خلاقیت پیشینان این دیار، حال به جای برانگیختن احساسی شگفت آور و تعجب برانگیز در میان گردشگران برای آنها تنها تاسف و حسرت به همراه دارد.
میرملاس هر روزه شاهد بازدید گردشگرانی از جای جای کشورمان است که برایش بغض می کنند و آه حسرت سر می دهند؛ شاهکاری که دیگر از آن شکوه و جلال گذشته اش خبری نیست که نیست.
در مسیر به گروه گردشگرانی که از مشهد به دیدار میرملاس آمده اند بر می خوریم، آنها سه کیلومتر جاده سنگلاخی را طی کرده اند تا به دیدار میراث ۱۲ هزار ساله بشر بروند، میراثی که حال و روز این روزهایش دیدن ندارد.
آنها از وضعیت جاده دسترسی به این جاذبه گردشگری ابراز تاسف می کنند و می گویند: چرا مکان تاریخی و ارزشمندی چون میرملاس فاقد جاده ای مناسب است تا گردشگران را در مسیر دیدار از این جاذبه مشتاق کند.
دکتر عباس خیرآبادی از اساتید دانشگاه و شعرای معاصر از گردشگرانی است که به قصد دیدار سنگ نگاره های میرملاس آمده است.
وی پس از تماشای نقاشی های پیش از تاریخ میرملاس که به دست افراد ناشناس شکسته شده اند، می گوید: عجیب است که چرا این نقاشی های ارزشمند تاریخی را این چنین به حال خود رها کرده اند تا به دست انسان های بی خبر ویران شوند.
یکی دیگر از گردشگران نیز از وضعیت کنونی این میراث ارزشمند داد سخن سر می دهد و با تاسفی عمیق می گوید: ما کیلومترها راه را به عشق دیدن میرملاس به کوهدشت آمده ایم اما می بینیم که چند نقاشی بیشتر بر این صخره شکسته باقی نمانده است و این جای نگرانی دارد.
وی می خواهد که هر چه زودتر آستین همت مسئولان بالا رفته و از این بیشتر تعلل نکنند و ادامه می دهد: مسئولان میراث فرهنگی باید این چند تصویر که جان سالم به دربرده اند را از مرگ حتمی نجات دهند.
و امروز نقاشی های بی بدیل به جا مانده بر سینه شکسته میرملاس در ۱۷کیلومتری شمال کوهدشت روز به روز ویران تر می شوند و می روند تا برای چند سال آینده به طور کلی از صحنه روزگار محو شوند.
این درحالی است که وعده های چندین ساله برای نصب قاب شیشه ای برای نقاشی های میرملاس از سوی مسئولان میراث فرهنگی هنوز شاهد پوشیدن جامه عمل به خود نبوده اند.
بنابر این گزارش میرملاس صخره ای با نقاشی های دوازده هزار ساله اش نامی آشنا برای باستان شناسان دنیاست که در ۱۷ کیلومتری شمال کوهدشت در بالای کوهی به نام ” سرسورِن ” واقع شده است.
نقاشی هایی از سوار و شکار مربوط به انسان های بومی اولیه که در سالهای اخیر دور از چشم حفاظت متولیان امر مورد آزار یادگاری نویسان بسیاری قرار گرفته و انفجارهای پی در پی و روشن کردن آتش توسط افراد ناشناسی در زیر نقاشی هایش آن را به ویرانه ای تبدیل کرده است.
انفجارهای جویندگان گنج چاله های عمیق بسیاری را پای این صخره مشهور جهانی ایجاد کرده است به طوری که بعضی از انفجارها سنگ های عظیمی که تا چندسال پیش جزئی از سنگفرش زیبای پهن شده در پای صخره بودند را از جا کنده و چندمتر آن طرف تر پرت کرده است.
روند تخریب ها در میرملاس به گونه ای بوده که موجب از بین رفتن و محو شدن بسیاری از تصاویر این میراث کهن بشر شده است و اگر به همین منوال پیش برود، دور نیست سالهایی که از این اثر تاریخی دیگر نشانی باقی نماند و این میراث بی همتا به صخره ای شکسته و بی تصویر تبدیل شود.
منبع :خبرگزاری مهر-لرستان
قابل توجه کلیه دوستداران طبعیت و تاریخ باستانی لرستان-خواهشا منبعد هر منطقه خوب و دیدنی و یا باستانی را دیدیم برای هیچ کس آنرا تعریف نکنیم -در این دوره حاضر پای انسان به هر منطقه زیبای طبیعی و یا باستانی برسد بعد از مدتی به مخروبه تبدیل می شود -پس برای جلوگیری از خسارت این چنینی این یک راهیست برای حفاظت از آثار تاریخ کهن لرستان و طبعیت آن.
اگر متولیان امر متوجه باشند ضمن کار بر روی جاده منتهی به غار و مرمت و زیباسازی من بعد حتی از طریق واگذاری به بخش خصوصی می تواند منبع درآمد باشد ولی . . .گرناله ناله ی ما و گوش گوش …هاست انچه به جایی نرسد فریاد است
موافقم ازبچه های بالا باید کمک خواست
مثل قلعه ی فلک الافلاک هست که چقدزیباست برای گردشگری خوب یه میرملاس عزیزهم برسن
خواهش میکنم به ملک شاهی بگیدحداقل ناله مردم ودرمورد میرملاس به گوش بچه های بالا برسون
متاسفا مردم ما قدر این آثار با ارزش را نمی دانند،قدر طبیعت و جنگل ها را نمی دانند و در کمال بی رحمی دارن نابودشان می کنند. مسولان هم دست رو دست گذاشته اند نه کار فرهنگی می کنند و نه جلو این تخریب ها را می گیرند واقعا مردم باشعور و کسانی می فهمند، چه خبر است ،باید کاری بکنند.تا این منابع ارزشمن نابود نشوند.
سرمایه ی ۱۲۰۰۰ ساله ی پدرانمان را به دست خودمان نابود کردیم،از افتخارات تاریخی این شهر فقط این یکی قابل ترانزیت به کشورهای خارجی نبود که آن هم با بی توجهی مسولین بر باد رفت،یه بار سر کلاس تاریخ دانشگاه هنر اصفهان،استاد تاریخمون عکسهای این غار رو نشون داد و گفت اینجا محلیست در شهرستان کوهدشت که الان دیگه وجود خارجی نداره اما تخریب اون تقصیر مردم نیست،میخواستم از خجالت آب بشم برم تو زمین،مطمئن باشید این نقاشیها در هر جای دنیا بدون محافظت و مراقبت به حال خودشون رها میشدن،همین بلا سرشان میامد،اما کو گوش شنوای مسئولان………نرود میخ آهنین در سنگ……….