حلقه های “فرهنگ ساز “

باسلام
تو برخی خانواده های فامیل خود بنده هستند خواهرانی که فقط یک جفت کفش یا یک چادر و….دارند .وقتی اقتصاد خانواده و جامعه در سطح بسیار پایینی است تمام فکر و اندیشه انسان فقط و فقط حول تامین و رفع این مشکلات است .جهت کاهش مشکلات شهرمان و برخوردار شدن از حق زندگی بهتر نیاز است تا می توانیم موارد زیر را رعایت و تبلیغ کنیم-.
۱-سطح انتظارات مردم را از مسئولین بالا ببریم .۲-مسئولین تحصیلکرده و شایسته را انتخاب کنیم.
۳- مسئولین شهری را مجاب به پاسخگویی کنیم .۴-جهت کمک و رشد اقتصاد شهر تا می توانیم خریدهای خود را ابتدا از شهر خودمان سپس از دیگر شهرهای استان خودمان انجام دهیم -۵-کلیه کارهای فنی ؛ساختمانی،تعمیراتی و…..را در شهر خودمان انجام دهیم(خیلی ساده بگم برای یک سرما خوردگی ساده تا کرمانشاه نرویم و یا کارهای تعمیرات ماشین تا دزفول نرویم ) اینها موجب می شود که تا همیشه شهرما رشد نکند و امکانات جدید وارد آن نشود .۶-متاسفانه ما مردمی غریب پرست هستیم (البته تا جایی که ظلم به خودمان نباشد غریب پرستی مشکلی نیست).یعنی فکر می کنیم دیگران بهتر از ما هستند و خودمان را دستکم از دیگران می گیرم که همین موجب سو استفاده دیگران از ما می شود .یادمان باشد که شهر خوب را شهروندان خوب می سازند. منتظر نباشیم که فقط دیگران خوب باشند و همش دردمند گله مند باشیم و هیچ گاه خودمان را مسئول احساس نکنیم -به امید آن روز

باسلام خدمت آقای ن.ف
برداشتی کلی که حقیر از مباحث مطرح شده توسط حضرتعالی گرفته ام اینست که ریشه ای این همه فقر ،فلاکت وبدبختی موجود در جامعه را مربوط به سیاست های تعمیم شده ای می دانید که تئوریسن های اصلی هر نظام برمردم خود تحمیل می کنند…
آقای ن.ف به نظر بنده تا از پایه جامعه ای اصلاح نشود(حال ازطریق تشکیل حلق های فرهنگ ساز طایفه ای و همسایگی گرفته یا از هرطریقی که می توان این ارزش فرهنگی را درجامعه تحرک ببخشد) این فقر فلاکت که جنابعالی به آن اشاره نموده ای به قوت خود باقی خواهدماند چرا که همین افراد معمولی جامعه هستند که درآینده ای نه چندان دور سکانداران واقعی جامعه خواهند شد وبه عنوان تصمیم گیرندگان وتصمیم سازان ایفای نقش خواهند نمود ،اگر فرد سکاندار ” درفرهنگی بزرگ شود که در آن رعایت حقوق دیگران معنا ومفهوم ندارد یقینا آن فرد در حیطه ای مدیریتی خود این فرآیند را دنبال خواهد کرد، که نتیحه ای آن همان چیزی می شود که حضرتعالی عالی به آن اشاره نموده ای.
به زبان دیگر در جوامع مختلف از گذسته تا به حال دونوع دیدگاه در مورد توسعه اقتصادی و اجتماعی وفرهنگی وجود داشته است .
یک دیدگاه به برنامه ریزی از بالا به پایین اشاره دارد که مباحث مطرح شده ای شما در آن دیدگاه می گنجد(یعنی چون فقر اقتصادی از بالا بر ما تعمیم شده است درنتیجه مانمی توانیم صحبتی از رعایت ارزش های فرهنگی را در پایین داشته باشیم).
دیدگاه دوم به برنامه ریزی از پایین به بالا مربوط می شود که مباحث مطرح شده توسط آقای فیضی پور در آن می گنجد (این دیدگاه به این مبحث اشاره دارد که ایجاد هرنوع تغییر وتحولی در جهت حرکت ه سمت توسعه بایستی از پایه وخودم مردم آن جامعه شروع شود).
تجربه در کشورهای جهان سوم و کشورهای توسعه یافته نشان داده است که دیدگاه مطلوب همان دیدگگاه از پایین به بالا می باشد یعنی آن چیزی که آقای فیضی پور مطرح نموده اند.
به عبارتی تا ماارزش های اصیل فرهنگی هر جامعه را از پایه بر ای تک تک افراد جامعه نهادینه نکیم صحبت از توسعه امری بی مورد عبث خواهد بود و همچنان مردم مفلوک ودرمانده خواهندماند. زمانی که رعایت حقوق دیگران برای تک تک افراد جامعه ارزش شود متقابلا افراد جامعه نیزانتظار دار که مدیران ومسئولین امرنیزچنین نگاه مثبتی نسبت به آنها داشته باشندکه مثال بارز آن کشورچین می باشد(مردم این کشور دردهه ۱۹۵۰از وضعیت اقتصادی مطلوبی برخوردار نبوده اند مهمترین دلیل توسعه این کشور همان تکیه بر ارزش های فرهنگی خود مردم چین بودتا آنجایی که برحسب جمعیت زیادش فرهنگ دهقانی و ارزش های آن را مبنای توسعه ی خود قرار دادند ). عکس آن نیز صادق می باشد(کشور ایران) درجامعه که ارزش های فرهنگی آن نظیر “عدم رعایت حقوق دیگران ” برای افرادجامعه آن نهادینه نشده است مدیران ومسئولین امر نیزبرحسب عادت، ،خودرا موظف به رعایت آن ارزش نمی دانند نتیجه آن هم چیزی نیست جز قفر بیشتر – اختلافات عمیق ،فرهنگی -اقتصادی -واجتماعی درجامعه .چیزی که اشتباها جنابعالی آن را علت خوانده ای (فقراقتصادی علت عدم توجه به ارزش های فرهنگی ) بدون توجه به اینکه فقراقتصادی خود معلول ا وتابعی است از عدم توجه به ارزش های فرهنگی .
سخن پایان اینکه :این شرایط فرهنگی مطلوب است که می تواند شرایط مطلوب اقتصادی را ایجاد نماید ،
به عبارت دیگر فرهنگ و ارزش های فرهنگی درجهت حرکت به سمت توسعه مقدم برشرایط مطلوب اقتصادی می باشد.

حقیر نیز از آشنا یی با جنا بعالی خوشحال و خر سندم .بعضی وقت ها گوش زود تر از چشم عا شق می شود . یا لا اقل دوست دارد . به یاد حکا یتی افتا دم که مضمونش این است . یک روز که سیل آمده و جما عتی هم بر سا حل رود خا نه ای سیل و جوش و خروش و طغیان آب را نگا ه می کنند. یک نفر کند ه ی در ختی در آب می بیند و خود را به آب می زند تا با شنا کردن آن کنده را بیرون بکشد . اما پس از دست زدن گر فتار خرسی می شود که آن کنده را گر فته و و در آب شنا ور شده است ظا هرا خرس دستش را جا بجا می کند و روی دست شخص قرار می دهد و او را نیز با کنده می برد . مردم که از دور کوشش و سعی مر گبا ر او را می بینند می گو یند . فلا نی کنده را رها کن و بیا بیرون . او هم که گر فتار شده است و توان رهایی ندارد می گوید من کنده را رها می کنم اما کنده من را رها نمی کند !!!؟؟
حالا حکا یت ما ست ما به چیز ها یی چنگ زد ه ایم که همان ها اسباب هلا کت و غرق شدن و تبا هی ما ست . اری دوست عزیز سال هاست که ما امر به معروف و نهی از منکر می شویم .آیا مردم نمی دا نند که حلا ل چیست و حرام کدام است ؟. آیا ما نمی دا نیم خوب و بد چیست و چه تا ثیری دارد ؟. ما که ظا هرا یکی از ایدئولوژیک ترین کشورهای دنیا را داریم . و اید ئو لوژیک هم همین با ید و نبا ید ها ست . آیا نمی دا نیم به فرض با ند با زی به معنا ظلم ، شرک خفی و تبعیض و… است ؟ اصلا ما که این همه مرگ بر استکبار می کنیم آیا نمی دا نیم ریشه ی استکبا ر ک- ب- ر – است . چرا از ظلم اسرائیل اعتراض داریم ولی به همدیگر ظلم می کنیم ؟آری عزیز در همه حال با ید سعی کرد که اخلا ق را رعایت کرد و در را ه اعتلا ی ارزش های والا ی انسا نی کوشید . من و تو هم صد البته تا آنجا که می تو انیم با ید این اصول و حلقه های فر هنگ ساز را رعا یت کنیم .ولی با ید تو جه دا شت که ارزش گذاری اخلا قی آن گاه که دولتی می شود و تجویزی . مخصوصا که ظلم و ستم گاه ستون دین و عقاید می شود .وقتی که نهاد های مستقل مدنی به هر دلیلی تشکیل نمی شود وقتی که تمام را هپیمایی های ما رسمی هستند . وقتی که جا معه جریان ساز، پویا، مستقل و نیست . و فرصت اعتراض نیست . جا معه افسرده می شود .آیا می دانی که ایران جزئ افسرده ترین کشور ها ی دنیا ست ؟. جامعه ی افسرده نخست با ید به تر میم و درمان خود بپردازد وبه نظر شما آیا آن فرصت پیدا می شود .در مجموع من با عقیده ی جنا بعالی موافقم که با ید سعی خودمان را بکنیم . ولی هشدار می دهم که نبا ید خوش بین باشیم بلکه با ید با وا قع بینی تمام متوجه با شیم که و بدا نیم که برای هر حرکت مستقل هزاران انرژی منفی و موج مخالف وجود دارد که برای نها دینه شدن آن حر کت ها و جوهری شدن شان به سراغمان می آیند . ای کاش اخلا ق و مدنیت آن قدر ارزش داشت که حرکت های جزیی از این دست الگو می شد و و هر کس با عمل به این حلقه ها شا خ گلی می کا شت و برخلا ف ازداحام هرزه علف ها گلستا نی می شد شهر و کشور ما . در پایان چند سوال از شمادارم که امیدوارم عنایت بفرما یید
به نظر شما چرا حا فظ گفته است : شود آیا که در میکده ها بگشا یند —— گره از کار فرو بسته ی ما بگشا یند .؟
گربه زا هد مرحوم عبید زا کا نی در تا ریخ ما چه جا یگا هی دارد و نقش آن در انحراف جا معه وعصبیت و فرار از ارزش ها و هنجارها چیست ؟
بحث محتسب و احتساب در تاریخ ایران را چگونه ارزیا بی می کنید ؟
چرا پادشهان سفاک صفوی این همه به ائمه و در راس آنها حضرت علی ارادت داشتند؟
این که در قرآن خدا وند خطاب به حضرت ابراهیم می فرماید عهد ما به ظالمان نمی رسد بیا نگر چیست؟
عبا سیان چه کسانی بودند و چگونه به خلا فت رسیدند ارزش گزاری در زمان آنها بر چه پایه ای استوار بود .؟
چرا پادشاه ایران- محمد رضا – این همه به امامان ارادت داشت ؟

چرا مطالعات اجتماعی و جا معه شنا سی و علوم انسانی غرب به نظر بعضی این همه خطر نا ک است ؟
اجرای نا قص دموکراسیچه تبعاتی دارد ؟
آیا کسی که به دموکراسی با وری ندارد می تواند آن را نهادینه کند ؟
جان دلم من هم از سر درد شما را تصدیق می کنم ولی اعتقادم این است که من معتقدم که وقتی که پس از سال ها شیرازه ی جمعی جا معه ای با تفرقه، با ند با زی ، تبعیض . دروغ تزویر و ریا از هم پاشیده می شود . این گو نه تلا ش ها مثل این است که ما بخواهیم مسافرانی را که در یک مینی بوس بنز از کوه پرت کرده اند صرفا با کمک های اولیه نجات دهیم . کمک های اولیه لا زم و ضروری است اما برای انجام جراحی های بزرگ و کارها ی تخصصی عالمی دیگر بباید سا خت و از نو آدمی .

بردودوست گرامیم فعلی ونورمحمدی درود باد ،عباس جان هرجا که هستید موفق باشید ازنگاه محبت آمیزتون سپاس گذارم