خواب در جنگل” با ترجمه ی شهناز خسروی منتشر شد

شهناز خسروی در مقدمه این کتاب اینگونه می نویسد: مری اولیور برای خوانندگان ایرانی شعر،نام چندانآشنایی نیست زیرا تاکنون به جز چند شعر پراکنده  اثر مستقلی از این پرفروش ترین شاعر آمریکایی و برنده جایزه “پولیتزر” به فارسی ترجمه نشده است. آن چه مرا برانگیخت به ترجمه اشعاری از اولیور بپردازم، نگاه انسانی، عمیق وموشکافانه  او به تمامی عناصر ساده ی  طبیعت و زندگی  است.عناصری که گاه، از فرط سادگی پیش پا افتاده  به نظر می رسند ولی وقتی اولیور آن ها را با ظرافت به تصویر می کشد،تابلویی حیرت انگیز در پیش چشمان مخاطب نقش می بندد. او به طبیعت و اشیاء بی جان ،جان می بخشد و در شعری به نام “خانه” از اتاق ها یی سخن می گوید که توسط ساکنانشان در گرماگرم زندگی  فراموش می شوند و سرانجام اتاق ها” این وارثان عشق ها و نفس ها” خود  برمی خیزند و می روند تا به مرگ بپیوندند. اولیور منادی دریافت زیبایی ها و بزرگداشت  طبیعت و لذت بردن آگاهانه از زندگی است . او به یاد می آورد :من عاشق شهر کوچکی بودم،جایی  که تقارن حیرت آوری از زمین و آب بود.نور مدیترانه ای، ماهیگیرانی که زندگی شان با کار سخت و طاقت فرسا درقایق هایی کوچک و ترسناک می گذشت، ساکنان آنجا و مسافرانی که برای دیدن شهر می آمدندو اغلب در بین آنها تعدادی نویسنده و هنرمند به چشم می خورد و… همگی سبب شد تا من در زادگاهم در اوهایو بمانم… قدم زدن های روزانه در اطراف خانه و خیره شدن در طبیعت ،الهام بخش آفرینش های مری اولیور است . مجله ی نیویورک تایمز در باره ی اولیور می نویسد:”یکی از وجوه حیرت انگیز کارهای اولیور،ثبات لحن در سرتاسر دوره ی طولانی شاعری او است.توجه زیاد به طبیعت، ظرافت و صراحت لهجه او را به یکی از بهترین شاعر های ما مبدل کرده است.در اشعار اولیور نه شکوه و شکایت جایی دارد و نه نالیدن.اما این هرگز بدین معنا نیست که زندگی باری به هر جهت آسان است.اشعار او بیش از این که ما را منقلب کند، به ما ثبات می بخشد.” مری اولیور برنده جایزه ملی کتاب وجایزه ” پولیتزر”  است. او در سپتامبر۱۹۳۵ در محله ای نیمه روستایی از کلیولند در ایالت اوهایو  به دنیا آمد. پدرش ادوارد ویلیامز معلم مطالعات اجتماعی و مربی ورزش در مدارس عمومی کلیولند بود.
اولیور نوشتن شعر را از سن چهارده سالگی آغاز کرد و زمانی که تنها ۱۷ سال داشت به خانه شاعر فقید “وینسنت میلی” برنده ی جایزه ی شعر” پولیتزر” رفت .دوستی او  با “نورما” خواهر شاعر فقید سبب شد به مدت ۷سال به آنجا رفت و آمد کند و به عنوان دستیار “نورما” به سامان دهی اشعار  “وینسنت میلی” بپردازد. در یکی از این دیدار ها بود که با عکاسی به نام “مالی مالن کوک” آشنا شد. اولیور و مالن کوک که حالا دیگر مشاور ادبی او نیز بود، به مدت چهل سال یعنی تا زمان مرگ  مالن کوک ،در سال۲۰۰۵ ، در خانه ای در پراوینستون در ایالت ماساچوست با هم زندگی کردند ،جایی که تابه حال محل زندگی اولیور است. اگر چه تحصیلات اولیوردر دانشگاه ایالتی اوهایو و کالج واسر نا تمام ماندو موفق به اخذ مدرک رسمی از هیچ دانشگاهی نشد اما از طرف چند دانشگاه معتبربه تدریس دعوت شد .او تا سال ۲۰۰۱ دارای کرسی استادی “کاترین آزگود فاستر”در کالج بنینگتون بود. تاکنون  از این شاعر ناتورالیست آمریکایی آثاری چون : مجموعه اشعار جدید و برگزیده(۱۹۹۲) خانه ی نور (۱۹۹۰)، کار رویا(۱۹۸۶ ) ،آمریکایی بدوی(۱۹۸۳)،دوازده ماه(۱۹۷۹ )،خواب در جنگل(۱۹۷۸)،مسافر شب ( ۱۹۷۸) و ریور استیکز-اوهایو و دیگر اشعار(۱۹۷۲) به چاپ رسیده است. او برنده جایزه ملی کتاب در سال ۱۹۹۲ به خاطر شعر است و مجموعه ی” آمریکایی بدوی” در سال ۱۹۸۴،جایزه ” پولیترز” شعر رابرای او به ارمغان آورد. اولیور همچنین،جوایز ادبی دیگری چون “جایزه ادبی لنین ” ۱۹۹۸ و جایزه یادبود شلی را از آن خود کرده است. برگردان حاضر شامل ۲۰ شعر است که ازمجموعه ی” اشعار جدید و برگزیده” انتخاب شده است. این مجموعه که  توسط انتشارات بیکن به چاپ رسید ه ، شامل اشعارجدید و برگزیده ای از دیگر آثارمری اولیور است. در برگردان این اشعار تلاش کرده ام تا جایی که ممکن است به متن اصلی وفادار بمانم و تنها در موارد معدودی به سبب سادگی بیش از حد شعرها و تفاوت ساختار و کارکردهای  دو زبان انگلیسی و فارسی  ناگزیر دست کاری اندکی تنها در بعد فرم صورت گرفته تا  فضای شاعرانه حفظ شود. شهناز خسروی  ، تهران

این کتاب به دو زبان فارسی و انگلیسی و توسط انتشارات شاپور خواست خرم  آباد منتشر شده است و در بیست و پنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران  عرضه می شود.

وقتی مرگ فرا میرسد وقتی مرگ فرا می رسد همچون خرسی گرسنه در پاییز وقتی مرگ فرا می رسد و به قصد خرید من بیرون می کشد از کیف خویش تمامی سکه های درخشانش را و می بندد آن را به ضربه ای، وقتی مرگ فرا می رسد همچون آبله، وقتی مرگ فرا می رسد چونان کوه یخی میان استخوان های شانه، برآنم از آستانه عبور کنم سراپا کنجکاو، شگفت زده: به چه ماننده خواهد بود آن سرای تاریک؟ زین رو نظر می افکنم بر همه چیز برادر وار، خواهر وار   خواب در جنگل  و زمان را چیزی بیش از یک پندار نمی انگارم و به ابدیت به مثابه امکان دیگری می نگرم و هر حیات را گلی می بینم هم چون گل های یک مزرعه اما هر یک بی همتا، و هر نام را موسیقی خوشایندی در دهان، هم چون تمامی موسیقی ها که روی به سکوت دارند، هر پیکری را شیری از شجاعت و هدیه ای گران بها برای زمین. در واپسین دم، بر آنم که بگویم: در سرتاسر زندگی ام عروس شگفتی ها بودم دامادی بودم، جهانی میان بازوانش. وقتی که واپسین دم فرا می رسد نمی خواهم سرگشته باشم که آیا حقیقی و یگانه زیسته ام؟ نمی خواهم خود را آه کشان و هراسان ببینم یا مملو از کشمکش. نمی خواهم بیننده ی صرف این جهان باشم وقتی که مرگ را در آغوش می گیرم.