دختر زاگرس/لیلا آدینه وند

بدون من به کجا می روید ای ایل شقایق ؟…… خانم آدینه وند بسیار زیبا و با احساس سرودید پایدار ومانا باشید .

سپاس و تبریک به خانم آبباریکی به خاطر تلاش برای شکوفایی استعداد ها . غربت برایم سرد بی روح است شعر خانم آدینه وند روحم را با رسم های زیبای زاگرس میانی پیوند مجدد زد

عمـریست می گردم به دنبال خود اما
گــرداب از روز تــولد در بـه در بود
سپاس از دوستانی که اظهار لطف کرده اند جناب گراوند من مجموعه ی شعرتان را مطالعه کرده ام بسیار زیبا و وزین بود ما نیز از طایفه ی شماییم رسم درد کشیدن را خط به خط آموخته ایم .

قراربودبدون من جایی نروی امامن همیشه دنبالت میگشتم شایددلت تنگ آن کوچه شودوبرگردی وسرزده دوباره سراغی بگیری ازتودورم کرداین مسافت طولانی اماهمیشه به یادت آنروزهاراگریستم ام لیلایادت می آیدخانه ی پدریم واتاق دلتنگی هایمان دیگرآنجانیستم اماهنوزهم گریه میکنم.ازمن شایددلگیرباشی خواستم فراموشت شوم.شعرت زیبابوددوست خوبم

با سلام خوب بود

زاگرس سرشار از استعداد و نبوغ بوده و هست ب امید فرداهای بهتر …

من مـــرده ام و به زنــدگان می خندم
بـر حرص وتلاش این و آن می خندم
یک عمـر جهـان به حال من خندیده
من نیـز به کـــار این جهان می خندم
سلام برادر پارسای عزیز خوشحالم که حسی که در من هست در شما حلول پیدا کرده است . خستگی هامان را به دوش می کشیم و با گام های شمرده لحظات را بسوی هیچ مترمی کنیم . این زخم ،‌زخم ناسوری است که در همه ما هست و مثل کنده ای سوخته تا قیامت دود می کند. سرسبز و پایار باشی.