دلاورمردانی از گردان های محبین و عاشورا

ضمن عرض سلام وادب واحترام
باتوجه به اینکه رزمندگانی گمنام هنوز هم درسطح شهرمان هستند که همانند بسیجی بودنشان در گمنامی بسرمی برند واکنون که به درجه جانبازی مفتخرگشته اند هنوز هم بدون هیچ گونه چشم داشتی همواره درگمنامی بسر می برند. پیشنهادمی شود درصورت امکان شما زحمت کشان وبزرگواران سایت میرملاس هرچندگاهی که شده به آنها سرکی کشیده وازاوضاع واحوال آنها مطلع وازطرفی نیز ازخاطرات آنها هم استفاده نمایید. بدون شک اکثر شما بزرگواران این چنین افرادی که کم هم نیستند را می شناسید وشاید سرکشی هم کرده باشید .گرچه اینگونه افراد خیلی زیادهستند ولی بعنوان مثال می توان از آقای علی رحم رحیمی پور جانباز سرافراز وباشهامت ورزمنده دلیر لشکر ۵۷ ابوالفضل (ع) نام برد .

پدر اگر تو نبودی وطن بهار نداشت
نهال غیرت ما بوی برگ و بار نداشت

اگر تو سینه خود را سپر نمی کردی

هجوم دشمنی آشفته جان مهار نداشت

تو مرد بودی و دیدی که آن پدیده شوم

ز ناگوارترین ها فروگذار نداشت

دلاورانه به دریا زدی دل و رفتی

اگر چه بعد تو این سقف اعتبار نداشت

رها ز دلهره ی اینکه کودکی هر شب

برای دیدنت آرامش و قرار نداشت

به روزهای نداری ، زمان بیماری

خیال خاطره ای از تو در کنار نداشت

و یا جوانی یک زن به چشم رهگذران

چه زود سوخت و خاکسترش غبار نداشت

رسیده قصه به جایی که من ، تو … و مادر

و خانه ای که دگر روز و روزگار نداشت

امروز بیست و شش سال از شهادت پدرم می گذرد. ششم بهمن را نه از سال ۶۶ بلکه از یکسال قبلش در ذهن دارم، درست مصادف با شهادت سرداران شهید علی محمد کوشکی و علی مروت طرهانی. بی شک این عزیزان توانسته اند مزد زحماتشان را از معبودشان بگیرند و به همین دلیل است خداوند ،پاک ترین هدیه هستی که همانا شهادت است را نصیبشان فرمود.
گرامی باد سالروز شهادت سرداران شهید حاتم آزادبخت ، علی محمد کوشکی و علی مروت طرهانی.

ابوذر آزادبخت
فرزند سردار شهید حاتم آزادبخت

سلام خداوند بر شهیدان ومجاهدان راه حق٬
آنان که بدونه هیچ منتی چون ماه درخشنده ٬در آسمان ایران زمین درخشیدند و رفتند.
سلام بر اجسادی که هیچگاه بر نگشتند
سلام بر پدران ومادرانی که در انتطار فرزندان خود٬ خاموش شدند .
سلام بر دستها و پاهایی که در میدان نبرد ٬ از صاحب خود سبقت گرفته تا نزد حق بروند.
سلام بر کبوتران عاشق٬ آنان که در هر روز بسوی معبود خود پر میگشایند.
سلام بر شهیدان زنده.
سلام بر جاماندگان روزگار غیرت و مردانگی٬ مردان رزم و شهادت.
سلام برجسم خسته ٬ از تخت بیمارستان تا منزل ….
و هزاران سلام از ازل تا ابد بر دلاوران غیور لرستان که با نثار جان خویش حماسه ها آفریده و در گمنامی خود به اوج مدارج الهی و رضایت حق تعالی دست یافته و بر سفره کرم الهی در مجاورت مولا و سرو شهدا حضرت اباعبدااله الحسین (ع) حاضر گشته و در قهقهه مستانه شان عند ربهم یرزقون اند.
از تاریخ شهادت پدرم ۲۶ سال گذشته و اندک تصاویر باقیمانده از این سردار دلاور بر ذهن حقیرم نقش بسته که هیچگاه فراموش نکنم که پدرم و همرزمانش برای چه هدفی جنگیده و خون خویش را نثار اسلام نموده اند. امیدوارم که به حق خون پاک تمامی شهدای گلگون کفن، فردای قیامت سر افکنده نباشیم و مورد شفاعت شهدا قرار بگیریم
گرامی باد بیست و هفتمین سالگرد شهادت سردارشهید شهید علی محمد کوشکی و سردار شهید علی مروت طرهانی. به اندازه عمر ۲۴ ساله دوستی و برادریم با جواد طرهانی ، افتخار آشنایی با سردار شهید طرهانی را دارم و نمی دانم از چه زمانی افتخار شناختن سردار شهید علی محمد کوشکی را داشته ام.
آقای بالنگ خدا قوت

سلام و صلوات بر روح پاک و مطهر این شهدا و دو سردار شهید علی محمد کوشکی و مروت طرهانی که هر دو با هم و در یک آن و یک انفجار به شهادت رسیدند یعنی فرمانده و معاون گردان قهرمان محبین. و سلام صلوات بر روح شهید حاتم آزادبخت
عملیات حاج عمران است و به انتظار غروب ماه در آن شب به یاد ماندنی اردیبهشت ماه ۱۳۶۵ ،
قرص ماه بر بلندای ارتفاع مقابل تکیه داده و کماکان تابانست و منتظر پنهان شدنش نشده و ستون نیروهای قهرمان گردان محبین پس از خداحافظی با نیروهای ارتشی مستقر روی ارتفاع از خط خودی عبور کرده بر جاده ای شنی که سمت چپ آن خاکریزیست ( ترکش گیر) و بعد پرتگاهی عمیق و سمت راست سخره و ارتفاعی بلند، رو به قرص کامل ماه که کماکان انوار نورانیش را بر صورت بچه ها میتاتاباند و در سکوتی سنگین روبه جلو در حرکت است در میانه های راه به جمعی از بچه های بسیجی میرسیم که پیکرهای مطهرشان پاره پاره بر خاک افتاده کمی توقف میکنیم ، یکی میگوید اینها اجساد عراقیند ولی در زیر نور کم رنگ ماه دقت که میکنیم چفیه های گردن و صورت و محاسن خون آلودشان نشان از بی نشانی شهدای بسیجی دارد و خودیند . پس از چند دقیقه ای توقف ستون نیروها بر جاده شنی براه می افتد . بر دامنه ارتفاعی بلند در فاصله یکی دو کیلومتر که گاه در زیر نور منورها نمایان میشود درگیری شدید است و تیربارچی و کمین عراقی دامنه ارتفاع و مقابلش را با تیرهای رسام (آتشی) به آتش کشیده ستون گردان بصورت افقی و تقریبا در بهلوی کمین قرار دارد ولی فاصله دور است گروهان یک هستیم و نوک ستون به علی محمد فرمانده گروهان که بیسیم چیش هستم میگویم میسود کمی رو به بالا رفته و از پشت به کمین که در دامنه ارتفاع است نزدیک شد و او زیر نور کم رنگ ماه لبخندی میزند ،کمی جلوتر رفته و در عین غافلگیری از فاصله بیست یا سی متری زیر آتش تیربار کمین عراقی قرار میگیریم و در همان لحظه اول تعدادی از بچهه ها مجروح میشوند گردان در سینه خاکریز سمت چپ پهلو میگیرد و درگیری با چند کمین عراقی که کمتر از سی متر فاصله دارد آغاز میشود سمت راست سینه سنگی و صخره ای کوه است در چپ خاکریزی که به پرتگاه میرسد ،تیربارچی گروهان جلو آمده روی خاکریز تبادل آتش آغاز میشود چند آرپیجی شلیک میشود و کمین برای دقایقی خاموش میشود حرکت آغاز میشود ولی تیربار عراقی به گمانم جایگزینش میشود و آتش کمین مجدد روی بچه آغاز میشود و باز مجروحین >با دستور علی محمد شهید خنجری و علی امرایی (علاو) آرپیجی زن و کمکی گروهان از خاکریز جدا شده تا به آنسوی جاده شنی رفته و پشت به سینه سنگی کوه با تسلط بیشتری به کمین که در مقابل و مسلط به ستون نیروهاست شلیک کنند. به سرعت از خاکریز جدا شده و به وسط جاده شنی میرسند و نور قرص کامل ماه که در مقابلست آندو را در معرض دید کامل کمین قرار میدهد و عین فیلمها در زیر گرد و خاک تیربار عراقی گم میشوند، به آنسو که میرسند خنجری شهید میشود و علاو از ناحیه پا مجروح ،و او با پای مجروح و درد و آه ،چند آرپیجی شلیک میکند . ولی گویی کمین در سنگری بتونیست یا به قول خودمانی موقعیتش “کووس” است علاو آن رزمنده دلیر گردان محبین با تشرهای علی محمد هرچه آرپیجی همراه دارد بر سر کمینهای عراقی خالی میکند و افسوس که کاری نیست تیربارچی گروهان بی امان بر سر کمین آوار میشود و حتی تیربارچی را میکشد و دقایقی سکوتش همه را خوشحال میکند و آماده هجوم میشوم ولی باز جایگزینش از راه میرسد آمار مجروحین و شهدا هر لحظه بالا میرود گوشی بیسیم را به علیمحمد میدهم و او شرایط را به فرمانده و معاون گردان حاج مرادعلی و شهید فیروز انتقال میدهد .
هجوم تیرهای تیربارگرینوف هر لحظه بیشتر و بیشتر میشود بدلیل فاصله نزدیک و نور ماه و تسلط کمین شرایط هر لحظه سخت تر در یک لحظه کمکم از ناحیه پای راست مجروح میشود بیسیم را بر زمین مینهم و چفیه ای از گردن پشت سری باز کرده و بر پای مجروحش میبندم ، و به عقب برده میشود ،و تبادل آتش بین ما و دو یاسه کمین سمج عراقی و نیروهایشان که حال تجمع کرده اند همچنان ادامه دارد علیمحمد هم بی امان آرپیجی شلیک میکند بیسیم را به پشت حمایل میکنم اسلحه ام با کلاش کرمعلی سلگی مو نمیزند و به اشتباه کلاش سلگی را بر میدارم که معترض میشود اسلحه را از میان خاکهای خاکریز پیدا میکنم وقتی بیسیم را حمایل میکنم گوشی بیسیم بین پشت و بیسیم گیر میکند با دست راست گوشی را میکشم و دستم رها شده در یک آن از ناحیه دست احساس برق گرفتگی میکنم تیری به دست اصابت کرده در آن تاریکی با لمس، سوراخهای انگشتان را چک میکنم و دستم را مچاله کرده و علیمحمد آنرا میپیچد و درگیری کمین و گردان کماکان ادامه دارد، ابراهیم حاتمی که پیک گردان است و در وسط ستون کمی عقبتر با فرماندهان گردان است جلو می آید و بیسیم را از من میگیرد علاو امرایی هم که از ناحیه پا مجروح شده آنسوی جاده است بنده خدا گیر افتاده بود و نه راه پیش داشت و نه راه پس . کمی عقب رفته به شهید فیروز و حاج مراعلی میرسم . نیروهای عراقی که در سمت راست و پهلوی ستون بالای ارتفاع و بالای سر مستقر ند برای به اشتباه انداختن و شناسایی ادامه ستون گردان و محل استقرارمان، جالبست که سوت میزنند و لحظه ای فیروز میخواهد پاسخ دهد که محمدی میگویند اینها عراقیند پاسخی نده . سردار شهید علی محمد کوشکی آن جلو هرچه تلاش کرد نشد که نشد خمپاره ای به زمین میخورد و کوشکی موج انفجار مختصری میگیرد نزد ما آمده و با مرادعلی و فیروز مشورتهای آخر را انجام میدهند فرماند لشگر تماس میگیرد و محمدی گزارش میدهد زمان به سرعت میگذرد و به صبح و روشنایی نزدیک میشویم مجروحین زیادند حاج نوری فرمانده لشگر دستورات لازم را میدهد…. طولانی شد ادامه بماند تا وقت دیگر .
سوم یا چهارم بهمن ۱۳۶۵ شلمچه ساحل اروند صغیر و انتهای خاکریز ساحلی ، شهید مروت شهید علی محمد کوشکی و چند نفر از فرماندهان گردان کمیل، حجت و فیروز ( بیخبر از سرنوشت فیروز و دلخوش به مجروحیتش)شهید شده اند و علی محمد از تشیع جنازه میگوید و….
شب آخر حضور در جزیره بوارین است گردان قهرمان محبین جایگزین گردان متلاشی شده کمیل که اکثر فرماندهان و نیروهایش شهید و زخمی شده اند میشود و آخرین دیدار سردار شهید مروت طرهانی ،دوربین مادون قرمز را میخواهد و بهانه می آورم ولی تقدیمش میکنم و در آغوشش گرفته خدا حافظی میکنیم گردان کمیل همان شب به خرمشهر و بیمارستان نیمه ویرانش میرسد و فردایش خبر شهادت آن دو سردار پر افتخار را می آورند محل شهادت دقیقا همان سنگر محل شهادت حجت و فیروز و همان شب اول استقرار …
شادی ارواح پاک و مطهرشان فاتحه مع الصلوات

با سلام و قدردانی از زحمات شما عزیزان در پاسداشت شهیدان و ایثارگران سرافرازمان، در عکس آخر نفر وسط با لباس سبز سپاه نشسته شهید بزرگوار سید مرتضی (سید قیصور) حسینی از سادات کرابدالانی می باشد. لطفأ اصلاح فرمایید.

سلام . خدا قوت . واقعا شهدا آسمانی بودند واز میان ما رفتن . که مردم بادیدن چهره آنها بعد از اینکه ازجبهه های حق علیه باطل به مرخصی می آمدند . درکوچه .خیابان خوشحال . وشیفته آنان می شدند و گویا بخشی از روح خدادربین مردم بودند

در وصف شهیدان زبان توان گفتن و قلم توان نوشتن ندارد . فقط میگویم ، یاد دلاوریهایتان بخیر .