- پایگاه خبری، تحلیلی میرملاس - https://www.mirmalas.com -

چرا علی(ع) برای خلافت نجنگید؟

IMG_6874_copy

 

 

حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمدرضا عباسی فرد در تحلیلی پیرامون سخنان آیت الله هاشمی رفسنجانی در کنفرانس وحدت اسلامی مبتنی بر عدم تنازع با اهل سنت بر سر خلیفه اول، نوشت: از نظر من آقای هاشمی نه تنها نزاع تاریخی را بی ‏اهمیت یا کم اهمیت معرفی نکرد بلکه هوشمندانه و حکیمانه ،جهان اسلام را به عبرت از تاریخ و آن واقعه عظیم فراخواند.

به گزارش میرملاس نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی ، متن کامل این مقاله بدین شرح است:

تنازع بقاء و تضاد منافع همراه حب و جاه و خودخواهی و افزون طلبی همواره جامعه را دچار منازعه و خشونت و جدال نموده و چه آسیب و خطرهایی سخت و خونین و بنیان برانداز که در طول تاریخ و از این دهگذر بر جوامع بشری تحمیل گردیده است.خصوصاً که در بزنگاههای حساس شکارچیان ماهر آتش بیار معرکه گردیده و با استفاده از فرصتهای موجود برای فریب مردم بی رحمانه و در کمال قساوت و بی شرمی بنام آنان و بعنوان خدمت بر جان و مال و نوامیس جامعه دست یازیده ‏اند و تر و خشک را در کوره ‏های جهنمی آتش قهر و کینه خود ریخته و همه چیز و همه کس را هزینه اقتدار و حکومت خویش نموده ‏اند.
در این هیاهوی تلخ و سیاه و نفس‏گیر و تباه کننده که به تعبیر قرآن «یهلک الحرت والنسل» انسان و تمام سرمایه او را هدر می دهد، نغمه ه‏ای الهی و آسمانی بوسیله سفیران برجسته خدا در قالب هشدار، انذار، هدایت خیرخواهانه و برای اصلاح و نجات ضمن ارائه برنامه ه‏ای متناسب با زمان و شرایط، انسان را به وحدت و همدلی و پرهیز از کینه و عناد دعوت نموده و مکتبی غنی و پربار برای اصلاح و تربیت او گشوده تا همه هم حقوق خود را بشناسند و هم به مرزهای تعیین شده حقوق اجتماعی پایبند باشند و یک زندگی جامع الاطراف ارزشی توأم با صلح و صفا و اتحاد و همدلی را آموخته و بکار بندد.
در ادیان الهی و در نزد تربیت یافتگان این مکتب، نه تنها تعرض ظالمانه به حقوق دیگران روا نیست که گذشت و فداکاری ایثار در جای جای این مدینه فاضله قدسیان را به اعجاب و تحسین وا می دارد وعرشیان بر کمالات بالا والای اهل زمین و بر اخوت و وحدت و همدلی شان رشک می‏ برند.
در کاملترین آئین آسمانی یعنی اسلام ، سرمایه عظیم اتحاد و همدلی که مایه اقتدار، اعتبار و بقاء جوامع است گاهی در نقطه اوجش چنین تجلی می کند که شخص پیامبر رحمت مأموریت پیدا می‏ کند در اعلام و فراخوانی عمومی وجود تنها یک نقطه اشتراک و فقط یک کلمه به عنوان هسته مرکزی را برای کنار گذاشتن همه اختلافات و گردآمدن بر محور آن نقطه و آن کلمه کافی دانسته و فریاد برآورد «قل تعالو الی کلمه سواء بیننا و بینکم ان لا تعبد الا الله»، هرکه هستی و هرچه هستی خدا را که قبول داری می‏توانیم در یک اردو زندگی کنیم و ید واحدی علیه غیر خداجویان و دشمنان توحید باشیم.
ساده اندیشی و نهایت جهل و بی ‏خردی یا کینه ورزی و عناد و یا در تعقیب یک سری اهداف شوم پنهان شده است اگر تصور کنیم که خدا و پیامبرش، با دعوت تاکتیکی ادیان الهی به وحدت و حول محور توحید و یگانه پرستی و تشکیل جبهه واحد علیه کفر و شرک بر هر آنچه غیر آن بوده خط بطلان کشیده ‏اند. یاللعجب اینجا از جبهه هایی دعوت به وحدت می‏شود که در محور نبوت هم از هم جدا هستند.

رفتار و گفتار نبی معظم اسلام در مقاطع مختلف رسالت در مکه معظمه و در مدینه در غزوات و سرایا و هنگامه‏ های جنگ و صلح و پیروزی و آتش ‏بس کلاً بر اساس مأموریتی الهی و توأم با عقل و تدبیر و حکمت و با رعایت مصالح عالیه اسلام و نظام اسلامی و مردم مسلمان ارزیابی می ‏شود و در یک کلمه پیامبری که در فتح مبین و پیروزی بزرگش خانه سر کرده و عصاره همه شرک و کفر را خانه امن قرار می دهد، یقیناً در شرایط سخت حتی به قیمت جان خود به آن خانه پناه نمی ‏برد.

که «ابی الله ذالک» امیرالمومنین علی علیه اسلام کسی که «عنده علم الکتاب» و هم آنکس که ورودی اصلی و انحصاری و کلید رمز مدینه دانش و دانستنیهای پیامبر معرفی می شود و ابلاغش در آیات اسرار آمیز و نورانی «بلغ ما انزل الیک» میدرخشد بعد از آن واقعه تاریخی که سلمان فارسی با حسرت و خون دل از آن بعنوان «کردید و نکردید….» یاد می‏ کند، خار در چشم و استخوان در گلو به کیان اسلام و نشر و ترویج آن و مصالح مسلمین می ‏اندیشد و علیرغم آنکه تمام شرایط برای خانه نشینی او بکار گرفته شده ولی خانه‏ نشین نمی‏شود و آنچه را که در آن هنگامه سخت مسئله روز بود و جهان اسلام و دوست و دشمن نسبت به آن واکنش داشته و هنوز واقعه ‏ای در تاریخ نشده‏ بود، بسیار جدی و علنی و همه جانبه بخاطر جلوگیری از فروپاشی در اسلام سنگ بنای وحدت را تعهد می کند امیر اهل ایمان که در کنار ایمان و علم و عدل قدرت و جنگاوریش شهره آفاق و زبانزد خاص و عام بود نه تنها دست به شمشیر نبرد و جنگی را تدارک ندید بلکه قهر نکرد و درخانه ننشست و از همه مهمتر همکاری و مشاوره در جهت صلاح اسلام و مسلمین هم چه در ترویج و چه در اجرایی احکام الهی و چه در سیاست و کشورداری و حتی در جنگ و پیام رسانی دریغ ننمود تا چون امروز بهانه ‏ای برای ایجاد و رشد وهابیگری و سلفی و تکفیری به کوته‏نظرهای نادان داده نشود.
صلح امام حسن مجتبی علیه‏السلام که در تعبیر مقام معظم رهبری از آن بعنوان نرمش قهرمانانه یاد میشود در همین راستا تحلیل و تفسیر میگردد.
و این منهج نورانی در طول تاریخ از سرمایه‏ های عظیم حفظ اسلام و دماء مسلمین تأثیرگذار و تعیین کننده بوده و در زمان غیبت هم پیشوایان بزرگ دینی برای حفظ کیان اسلام و صیانت از مسلمین هرجا لازم شده و شرایط فراهم بوده برای آن پای فشرده و برای تحقق وحدت در جهان اسلام کوشیده‏ اند.

هر مسلمان آگاه و منصفی از شیعه و سنی برکات دیدگاه بلند پیشوای بزرگ جهان تشیع مرحوم آیت‏الله‏العظمی بروجردی در بنیان دارلتقریب بین‏المذاهب و همکاری و همراهی رئیس جامعه ‏الازهر مصر مرحوم شیخ شلتوت را درک مینماید هرچند آنروز و امروز افراد تنگ‏نظر یا سودجو و یا مأمور بر آن ایراد گرفته و آنرا دسیسه تحقق اغراض سیاسی و مادی خود نموده ‏باشند.
امروز برکات فتاوی و نظرات بی‏سابقه احیاگر اسلام امام امت اعلی مقامه الشریف در خصوص وحدت امت اسلامی و پرهیز از منازعه و مشاجرات مخرب و بی‏حاصل از حوزه کشورهای اسلامی گذشته و دنیا را تحت تأثیر خود قرار داده –امروزه اردوی هماهنگ اسلام با بیداری کامل هم به اصلاح درونی خود و تغییر و بازسازی ساختارهای حکومتی خود پرداخته و هم با فرستادن پیام صلح و دوستی جهان را به عدل و انصاف و آزادی و برابری و حق فرا می‏خواند- هفته وحدت بیشتر از آنکه یک تاکتیک اجتماعی باشد یک استراتژی عمیق و ضروری و کارآمد است امام و مقام معظم رهبری و همه علما و مراجع شیعه به خوبی خطر اختلافات مذهبی و هدر رفتن بی‏حاصل انرژی و منابع در نزاعهای فرقه‏ای را که در فضای اختلاف بوسیله مزدوران وابسته یا جاهل در حوزه کشورهای اسلامی و از طریق استکبار جهانی و صهیونیزم بین‏ الملل بر امت اسلام تحمیل می ‏شود را رصد نموده و می‏شناسد که بر وحدت پای میفشارند.

هفته وحدت که از برکات وجود امام امت است برای یادآوری وحدت و برنامه‏ ریزی برای وحدت و کنگره عظیم وحدت اسلامی است نه اینکه در سال فقط یک هفته وحدت لازم و کافی است درست مثل آیه قرآن که می‏فرماید روز جمعه به طور جدی یاد خدا کنید، خوشبختانه هفته وحدت امسال بار دیگر با سخنان حکیمانه اندیشمند بزرگ اسلامی آیت ‏الله هاشمی‏رفسنجانی یار دیرینه امام و رهبری فصل نوینی از ضرورت وحدت بین فرق و مذاهب را رقم زد او به خوبی هم حضور دشمنان جهانی اسلام و برنامه‏های آنان علیه کشورهای اسلامی را و هم خطر اختلاف و هم آثار و برکات وحدت را می‏شناسد و هم اسلام‏شناسی است که دیدگاههای اسلام و اولیاء اسلام را آنطور که هست میشناسد و آنطور که لازم است می فهماند و هم بعنوان یک کارشناس بزرگ علوم و ادبیات و تدبیر در اسلام نه تنها در بین علماء اسلام که در جهان پذیرفته شده و کاربرد سخنش تا اعماق دل دوست و دوشمن در دور و نزدیک تاثیر لازم را میگذارد در آن مجلس حاضر شده ‏بود.
زمان هفته وحدت بود و اجلاس به عنوان وحدت بود –میهمانان از فرق و مذاهب مختلف اسلامی از سراسر جهان آمده‏ بودند و شخصیتی جهانی با تمام انتظاری که از او می رفت در آنجا قرار است هم جلسات را جمع ‏بندی کند و هم حرف آخر را بزند.
و او که به هنگام گفتن و یاد از آنچه بر اهل بیت و دودمان پاک پیامبر(ص) رفته بغضش میترکد و در شنیدن آن مظالم شانه ‏هایش میلرزد، در مقام یک نظریه پرداز بزرگ و عالمی شیعی نه با هدف به بایگانی فرستادن وقایع تلخ تاریخی بلکه با این هدف که وظیفه امروز ما چیست؟ میگوید بی‏ توجهی به مصالح امروز جهان اسلام و غفلت از وحدت اسلامی به هر بهانه گرفتار شدن در دام دشمن است.
از نظر من آقای هاشمی نه تنها نزاع تاریخی را بی ‏اهمیت یا کم اهمیت معرفی نکرد بلکه هوشمندانه و حکیمانه درست آنطور که قرآن می‏فرماید «فی قصصهم تصمیم عبره» جهان اسلام را به عبرت از تاریخ و آن واقعه عظیم فراخواند و در یک کلمه:
او در مقام تخطئه منازعه جز به تفسیر و تحلیل خناسان و دلهای بیمار در مقام گذر یا گذشت یا آشتی یا کج خلقیهای تاریخ نبوده و گذشته را چراغ راه آینده معرفی کرد. «ما عتروا یا اولی الابصار».