بهروز پیری / میرملاس نیوز :
هنر در دامان سرمایه داری
انسان امروز تنهاست.به چه معنا؟یعنی در همان حال که میان همه است باز هم احساس تنهایی میکند,زیرا نیاز دارد به چیزی که او را اشباع کند و میداند باید باشد ولی نیست.
وجود چنین نیازی با فلسفه افرینش هستی به شکل نظامی کامل که همه ابزار و وسایل رسیدن به کمال در ان فراهم شده در تضاد میباشد.اما با اندکی تامل پی خواهیم برد که خالق دانا و توانا راه رسیدن به این نیاز را فراروی بشر گشوده و ان هنر است.تلاش و کوششی که انسان انجام میدهد برای برخوردار شدن از انچه باید باشد و نیست.تجلی قدرت خلق و آفرینندگی انسان در هستی و طبیعت که ادامه تجلی افریدگاری خداوند است.
هنر زنده نگه دارنده روح ایده آل خواهی و آرمان طلبی ادمی است یا شاید همان امانتی که خدا به آدم داد تا هستی را انگونه که میخواهد و استعدادش را دارد بسازد.انسان برای رهایی از دام تنهایی با تکیه بر هنر میخواهد که بر بیگانگی پیرامونش رنگ تفاهم و آشنایی بزند.
در دنیای امروز که تنها ایده ال رفاه است و تنها شکم و شهوت و خودخواهی معنای زندگی انسان میباشد,هنر نیز نتوانسته مستثنی از این قائده باشد و در زندان صنعت و سرمایه داری در انتظار طلوع خورشید رهایی روزها را سپری میکند.
امروز نیز همچون گذشته هنر بزرگترین زبان بیان بشریت است که متاسفانه به جای اینکه در خدمت بیان حقایق و مفاهیم اخلاقی و انسانی قرار بگیرد به استخدام سرمایه داری درامده است.
در دنیای امروز رسالت روحانی و متعالی هنر تحت تاثیر نظام سرمایه داری تبدیل به رسالتی پست شده که تنها کار تزئین زندگی را برعهده گرفته است و به جای به پرواز دراوردن روح انسان به ان سوی مرزها و دیوارها او را در زمین دنیا زمین گیر کرده است.
جایگاه هنر در تمدن قرن اخیر و تحت تاثیر نظام سرمایه داری چیزی نیست جزء رنگ و رونق دادن ,ساختن در فضای سود و خلق اثاری که تنها به زندگی روزمره لطف و تازگی میبخشد و با ایجاد تنوع سعی در زدودن خستگی داردو مهمتر از همه اینکه بر سود و سرمایه می افزاید.
و هنر با افتادن در چنین دامی مشغول تفنن و سرگرمی است و هرگز جدا از روح رایج و جاذبه زمان نمیتواند راهی برتر و مستقل پیش گیرد.
ضرورت در ک و اهمیت این حقیقت بزرگ در جهان هنر من کمترین را بر ان داشت که نه در جایگاه یک نویسنده,منتقد و یا هنرمند بلکه تنها در جایگاه یک هنر دوست دست به نگارش این مطلب کوتاه ببرم و با جولان در عرصه سیمرغ تمام دوستان و هنرمندان عزیز را دعوت به این یاداوری نمایم که هر کس به سهم خود برای ارتقاء جایگاه هنر در جامعه تلاش نماییم و با مقدم دانستن شناخت بر خلق ,به شناساندن هنر بیشتر توجه کنیم و به جای رونق دادن به بازار دلالان ,سعی نماییم در شناخت بهتر و بیشتر اینکه هنر به چه معناست؟
رسالتش چیست؟و راهش کدام و مقصد نهائیش کجاست؟
تا شاید انچه را که ارزو داریم و طبیعت از خلقش عاجز است در زندان دنیا برایمان بیافریند.
——————-
سخن پاتوق هنری :
بدیهی است نظرات مطرح شده در این یادداشت، الزامن نظر ” پاتوق هنری ” نبوده و ” پاتوق هنری ” مطالب مختلف را برای هرچه بهتر شدن فضای نقد و بررسی تحولات هنری منتشر می نماید.لازم به ذکر است که ” پاتوق هنری” از انتشار جوابیه و نوشتار از سوی مخاطبان و صاحبنظران، در جهت حفظ این فضای مطلوب استقبال می کند.
*