[1]
حاج حسن باقری
پاسخی به برادر عزیزم جناب دکتر بهداروند
تنها شهیدان سزاوار تمجیدند و بس
شهدا به منبع عظیم وجود متصل اند، شهدا امام زاده گان عشقند که مزارشان زیارتگاه اهل یقین است ،چراغ هدایتند، کشتی نجات دلی مضطرب به ساحل امن و ایمانند.
ندائی در عالم می پیچد که فرمان فلیر حل معنا را در گوش زمان تکرار میکند .اما فقط برخی این ندا را می شنوند و پاسخ می گویند و تا لحظه شهادت فرا نرسد معلوم نمی شود چه کسی به این ندای آسمانی پاسخ داده است .
چرا تنها گروهی این ندا را میشنوند ؟مگر اینان کسیتند؟از کجایند؟چه کرده اند که تا این اندازه به شایستگی رسیده اند ؛این همان راز سر به مهری است که با شهادت گشوده می شود.
صدائی در گوش جانشان طنین انداز می شود که پذیرفته شدید. سال هاست بی آن که بیاسایئد در راه خدا به جهاد مشغول بودید، این است مزد آن همه تلاش خالصانه .
از دوستان شهیدمان بگوئیم دلم برای آن صورت زیبا و دلنشین فیروز تنگ شده .دکتر جان میدانی در آسمان شهرمان دو خورشید به یکباره غروب کردند فیروز و حجت اینان که بودند؟ چگونه به این عظمت رسیدند؟
انگار همین چند وقت پیش بود برای خداحافظی (در منطقه کربلای ۵) خدمتشان رسیدم استقبال گرم فیروز را از یاد نمی برم؛گفت بیشتر بمان گفتم که باید سری به کوهدشت بزنم وسپس عازم بوکان شوم.گفت خدا دیار سرت .
به کرمانشاه نرسیده بودم خبر شهادتشان را شنیدم . برگشتم و در تنگ خسروآباد در مراسم ترحیم شرکت کردم و سخنران مجلس بودم. جناب دکتر بهداروند شهرمان پر از ستاره های درخشان است اما من از خورشید های غروب کرده اش سخن میگویم (فرماندهان جنگ)
این ملکوتیان چه ساده و زیبا در میان ما خاک نشینان زندگی می کردند، ساده و بی آلایش و در عین حال با صلابت و استوار، وجودشان با آهنگ الهی به حرکت در می آمد و چه زیبا و دلنواز خدایشان را به سوی خود فرا خواندند که اجابتشان فرمود و عندربهم یرزقون وخریدار آنان خدا بود.
در زمین بی نشان و گمنامند ؛ اما در آسمان و برای اهلش شناخته شده اند مجهولون فی الارض و معروفون فی السما
برای شناخت آنها باید آسمانی شد، باید از ورطه من و ما بیرون شد تا بتوان با آنان رهسپار ملکوت گردید.
یادش بخیر عطر دل انگیز جهاد و شهادت مشام جان ها را در جبهه ها جلا می داد. چه اوضاعی بود. هیچ کس خود را دنیایی نمی دید. همه خود را موقت و مسافر این مسافر خانه می دیدند، کسی فکر نمی کرد جنگ تمام شود کسی فکر نمی کرد شهید نشود.
امید آنکه نردبان آسمان هیچ گاه برداشته نشود. و روح پاک و مقدس شهیدان ما را نیز فرا بخوانند. زندگی بی شهادت ریاضت تدریجی برای رسیدن به مرگ است.
امروز باید از مردانگی علیمردان گفت از دلاوری حمید ابراهیمی و از صلابت حاج محمد آزادبخت و بی باکی یوسف زاده
و شابکی علی محمد کوشکی و شمسعلی اهرون شهامت، مروت طرهانی و حمید سوری بزرگواری حاتم آزادبخت و متانت اسدمراد بالنگ و ایرج میرزائی.
من درد دلی با فیروز و حجت کردم و به خورشیدهای در خون نشسته ی کوهدشت اشاره ی نمودم. شما از ستارگان درخشان شهرمان بگوئید. من در مقابل همه شهدا و شهیدان شهر عزیزمان کوهدشت و خانواده های بزرگوارشان سر تعظیم فرود می آ ورم و این جسارت را بر من ببخشند که به خود اجازه دادم از شهیدان بگویم. خواستم تلنگری باشد به کسانی که شایسته ی بازگو کردن یاد و خاطره ی آنها هستند.
اگر شهیدان در جمع ما نیستند یادشان شب چراغ محفل ماست
یادشان سوز داغ را ماند رویش سبز باغ را ماند
خانه های تهی ز عکس شهید کلبه بی چراغ را ماند
رحمت و رضوان الهی بر جا ن های افلاکی آنان باد که رفتند تا راه ماندگاری به ما بیآموزند
اینک مائیم و این فرهنگ مانده از فصل پاکی ها و خلوص
برادر بزرگوارم جناب دکتر بهداروند باید از شهیدان گفت
درود خداوند بر شهیدان، درود بر همه رزمندگان، درود بر رزمندگان گردان محبین، کمیل و عاشورای کوهدشت
درود بر همه جانبازان و سلحشوران شهرمان
درود بر شهدا و رزمندگان گمنام کردستان
حسن باقری همدان
[2]
شهید والامقام حمیدرضا ابراهیمی
[3]
شهیدان والامقام حاج محمد و علی مردان آزادبخت
[4]
شهید والامقام فیروز سرتیپ نیا
[5]
شهیدان والامقام علی محمد کوشکی و حاتم آزادبخت
[6]
شهید والامقام اسدمراد بالنگ
[7]
شهید والامقام ایرج میرزایی
[8]
شهید والامقام شمسعلی اهرون
[9]
شهید والامقام حسن رضا یوسف زاده
[10]
شهید والامقام حجت اله سرتیپ نیا
[11]
شهید والامقام علی مروت طرهانی
[12]
شهید والامقام حمید سوری