با تکنولوژی های مختلف تلویزیون آشنا شویم

خرید تلویزیون این روزها به کاری نسبتا سخت و نیازمند به دقت بیشترتبدیل شده است. در حقیقت انواع مختلف تلویزیون که در بازار وجود دارند و عرضه می شوند کار انتخاب و خرید را برای افراد مشکل کرده اند. با این اوصاف بد نیست با انواع تکنولوژی های ساخت تلویزیون ها آشنا شوید.

تلویزیون هایی با تکنولوژی های نسبتا قدیمی

از نظر بسیاری از افراد تلویزیون های ارزان قیمت و ساده به دو دسته LCD و LED تقسیم می شوند. با این اوصاف بد نیست بدانید که تلویزیون های LCD در واقع دارای کریستال های مایع هستند و تلویزیون های LED از دیودهای منعکس کننده نور بهره می برند و درست به همین دلیل هم مصرف آنها نسبت به انواع LCD کمتر است. طیف رنگ در تلویزیون های LED وسیع تر و فرکانس تغییر تصویر در آنها بالاتر است. مهم ترین نکته درباره تفاوت تلویزیون های LCD و LED آن است که نوع دوم مصرف برق به مراتب کمتری دارد تا آنجا که مصرف برق LEDها تا ۴۰ درصد کمتر از LCDهاست. به خاطر ساختار دیودهای نوری به کاررفته در تلویزیون های LED، تصاویر در آنها روشن تر و با کنتراست بالاتر خواهد بود. از آنجا که تلویزیون های LCD تکنولوژی قدیمی تری دارند، طبیعتا زاویه دید آنها نسبت به LEDها کمتر است. با این اوصاف است که در حال حاضر تولید تلویزیون های LCD بسیار کاهش یافته و LEDها و دیگر تکنولوژی ها جایگزین آنها شده اند.تلویزیون های پلاسما نسبت به دیگر تکنولوژی های ساخت تلویزیون در بازار قدیمی تر محسوب می شوند و معمولا به خاطر مصرف برق بالا شناخته می شوند. مهم ترین مزیت تلویزیون های پلاسما در نمایش واقعی رنگ سیاه است و از این لحاظ هیچ کدام از تلویزیون های جدید با پلاسماها قابل مقایسه نخواهند بود.

دنیای سه بعدی

تلویزیون سه بعدی در واقع به مصرف کنندگان این امکان را می دهد تا برنامه های تلویزیونی، فیلم، بازی و ویدئوهای دیگر را به شکلی برجسته و سه بعدی مشاهده کنند. درواقع این تلویزیون ها با گمراه کردن چشم و مغز انسان بعد سوم و عمق را به تصاویر اضافه می کنند. تلویزیون های سه بعدی در واقع با استفاده از تکنولوژی های کامپیوتر دو تصویر برای دو چشم را روی هم می اندازند. در ابتدا این تکنولوژی کیفیت تصویر پایینی داشت، اما بعد از ورود تکنولوژی Blu ray ۳D و تلویزیون های Full HD کیفیت تصاویر در آنها بالا رفت.

نخستین تکنولوژی سه بعدی به نام اکتیو شاتر معروف است و توسط شرکت های Panasonic، Samsung و Sony استفاده می شود. این شرکت ها تلویزیون های سه بعدی در اندازه های مختلف را با عینک های اکتیو شاتر به بازار عرضه می کنند. این عینک ها دارای یک باتری کوچک بوده و از لنزهای LCD بهره می برند که با فریم های متناوب تصویر در تلویزیون هماهنگ و همزمان می شوند. این سیستم می تواند تصاویر را با وضوح تصویر full HD و برابر ۱۰۸۰ پیکسلی را برای هر چشم ارائه کند و به این ترتیب می تواند تصاویر سه بعدی را با کیفیت بالا یا full HD ۳D برای کاربرانش نمایش بدهد.عینک های مبتنی بر تکنولوژی اکتیو شاتر گران و بسیار آسیب پذیر است و عینک یک برند خاص نمی تواند با تلویزیون هایی از برندهای دیگر هماهنگ و استفاده شود.

تکنولوژی پسیو اما تنها در تلویزیون های سه بعدی شرکت LG به کار رفته و توسط این شرکت مورد استفاده قرار می گیرد. در مقایسه با تکنولوژی اکتیو شاتر، تلویزیون های سه بعدی مبتنی بر تکنولوژی پسیو دارای یک فیلتر تناوبی با راه های افقی و عمودی هستند که با یک فاصله تصویری سیاه از یکدیگر جدا می شوند.

عینک های مبتنی بر تکنولوژی پسیو دارای لنزهای دو قطبی هستند و به این ترتیب هنگام استفاده از این عینک ها، فریم های تناوبی تصویر برای هر چشم به صورت مجزا به نمایش درمی آید و برای هر چشم یک تصویر سه بعدی جداگانه تولید می شود. عینک های پسیو برخلاف عینک های اکتیو ارزان قیمت است و کاربران می توانند از همان عینک هایی که در سینما برای تماشای فیلم های سه بعدی استفاده می کنند، در خانه و برای تماشای فیلم ها با تلویزیون های سه بعدی هم استفاده کنند. کاربران می توانند از یک عینک پسیو با برندی خاص برای تماشای تلویزیون های سه بعدی پسیو برندهای دیگر هم استفاده کنند. عینک های پسیو طراحی سبک و راحتی دارند و به همین دلیل هم در حال حاضر بعضی شرکت های تولیدکننده عینک های سه بعدی پسیوی را تولید کرده اند که ظاهری بسیار شبیه به عینک های آفتابی عادی دارد. این عینک ها می توانند در فضای آزاد استفاده شوند؛ چون دارای فیلترهای ضد اشعه UV هستند.

با این همه اما مشکل تکنولوژی سه بعدی پسیو این است که این سیستم وضوح تصویر را تا حد قابل توجهی کاهش می دهد. در این تکنولوژی یک تصویر سه بعدی full HD با وضوح ۱۰۸۰۱۹۲۰ پیکسل با صورت یک تصویر ۵۴۰۱۹۲۰ پیکسلی نمایش داده می شود. از طرفی یک تصویر سه بعدی با وضوح ۵۴۰۱۹۲۰ پیکسلی هم در تکنولوژی سه بعدی پسیو به صورت تصویری با وضوح ۵۴۰۹۶۰ پیکسل نمایش داده می شود.

تصاویری هوشمند

در حال حاضر بیشتر تولیدکنندگان تلویزیون های هوشمند را تولید می کنند و بعضی از آنها نام های متفاوتی را برای تلویزیون های هوشمند خودشان گذاشته اند؛ مثلا Sony تلویزیون های هوشمندش را Internet TV نام گذاری کرده است. به هر حال اما منظور از تلویزیون هوشمند، تلویزیونی است که می تواند به اینترنت متصل شود و سرویس های اینترنتی را در اختیار کاربرانش قرار بدهد. بر اساس آمار، در حال حاضر بیش از صد میلیون تلویزیون هوشمند در سرتاسر دنیا به فروش رسیده است. تلویزیون هوشمند مانند موبایل هوشمند عمل می کند. این تلویزیون ها می توانند سرویس های مختلف اینترنتی را از طریق تلویزیون به کاربر ارائه کنند و در واقع تلویزیون هوشمند معادل یک تلویزیون معمولی با یک کامپیوتر داخلی است. کاربران می توانند در تلویزیون هوشمند خود نرم افزار نصب کنند، ویدئو و تصاویر آنلاین را مشاهده کنند، صفحات وب را مرور کنند، بازی آنلاین اجرا کنند و از همه مهم تر به سایت های اینترنتی دسترسی داشته باشند.

وضوحی مافوق بالا

بعد از تلویزیون های full HD که سال ها به عنوان با کیفیت ترین تلویزیون های بازار شناخته می شدند، به تدریج وضوح تصویر در تلویزیون ها بالا رفت تا نوبت به تلویزیون های Ultra HD یا ۴K رسید. تلویزیون های HD با کیفیت ۱۰۸۰ پیکسلی یعنی وضوحی برابر با ۱۹۲۰ در ۱۰۸۰ پیکسل تصاویر را به نمایش می گذارند و این وضوح در استاندارد ۴K به ۴۰۹۶ در ۲۱۶۰ پیکسل می رسد، یعنی وضوح تصویری تا ۴ برابر استاندارد ۱۰۸۰p که در حال حاضر در تلویزیون های معمولی بازار به کار می رود. ریشه های اصلی تکنولوژی ۴K به صنعت سینما و اواخر دهه ۹۰ برمی گردد که جورج لوکاس نویسنده و کارگردان مشهور فیلم جنگ ستارگان تصمیم گرفت که فرمت های جدید دیجیتالی را جایگزین فیلم کند. تلویزیون های اولترا اچ دی اما هنوز نورسیده هستند و به این دلیل قیمت نسبتا بالایی دارند. با وجود آنکه اغلب برندهای تولیدکننده در حال حاضر اقدام به کاهش قیمت تلویزیون های ۴K خودشان کرده اند؛ اما هنوز این تلویزیون ها در دسته گران قیمت های بازار قرار دارند.