[1]
شعر
خود به زمانی آغاز گشت
که کودک غارنشین
دوان
دوان
از میان علف های بلند
به مغاره بازگشت
و فریاد برکشید:
“گرگ!گرگ!”
و گرگی در میان نبود.
[1]
شعر
خود به زمانی آغاز گشت
که کودک غارنشین
دوان
دوان
از میان علف های بلند
به مغاره بازگشت
و فریاد برکشید:
“گرگ!گرگ!”
و گرگی در میان نبود.