درخت منتظر ساعت بهار شدن
و غرق ثانیه های شکوفه بار شدن
درخت، دست به جیب ایستاده آخر فصل
کنار جاده، در اندیشه ی سوار شدن
درخت منتظر چیست؟ گاری پاییز؟
و یا مسافر گردونه ی بهار شدن ؟
و او شبیه به یک کارمند غمگین است
درست لحظه ی از کار برکنار شدن
گرفته زیر بغل، برگه های باطله را
به فکر ارّه شدن، سوختن، غبار شدن
درخت، دید به خوابش که پنجره شده است
ولی ملول شد از فکر پر غبار شدن
و گفت پنجرگی …. آه دوره ی سختی ست
بدون ِ پلک زدن، چشم انتظار شدن
و دوست داشت که یک صندلی شودمثلاً
و جای دار شدن، چوبه مزار شدن
درخت،ارّه شد و توی کامیون افتاد
فقط یکی دو قدم مانده تا بهار شدن
و سر در آورد از کارگاه نجاری
پس از بریده شدن، خیس و تابدار شدن
ولی درخت ندانست قسمتش این بود
برایِ یک زن ِ آوازه خوان، سه تار شدن
بدون چشم زدن انتظار شدن…مهمان عروسی بهار شدن
قدمهایت را نگه دار زمستان مرا به بهارت امید نیست….
مژده دهید ای یاوران فصلِ بهاران میرسد/ هنگامـۀ جولان گُل عهدِ هَــزاران میرسد
………………………………………………/……………………………………………..
………………………………………………/……………………………………………..
آن رمزِ عاشقانه ای که از ازل سروده اند/ نسیمی از حلاوتش به میگساران میرسد
…………………….
بهار که می رسد
واژها برا ی سرودنت جویبار می شوند
انگار شعر ها در بهار متولد میشوند………….سپاس
آفرین
شعر زیبایی است و پایان قشنگی هم داره
بسیار زیبا . این است غزل امروز
وقتی تبر بدون تدبر فرودآید نتیجه ای جز این ندارد. استاد ارجمند امید که به جای اره و تبر جنگلی ازتفکر بکاریم که میوه ی آن بهار در بهار باشد.عالی است متعالی شوی.