فراخوان سرویس منتظران

در استانه نوروز راه اندازی سرویس منتظران را تبریک می گویم. بقول یادگار پدرم ارمغان نوروز را به همه ی دوستان تبریک می گویم و امیدوارم امیدوارم امیدوارم سال در راه همان سالی باشد که می گویند… برای همه ی آن ها که نبودند اما باید می بودند دست تکان می دهم و صدایشان می کنم… سال نو ارزانی تان باد.

برعکس خیلی از مردم من از عید بجز در دوران کودکی ام خاطره خوش ندارم.

من در عید ۱۳۶۰درعملیات فتح المبین بسیاری از دوستانم را در محور تپه سبز از دست دادم.

من در سال۱۳۶۲ در عملیات خیبر دوستانی چون ضیایی ،فردچیان ،قاسمزاده ،رزاز،و….. را در طلاییه از دست دادم.

من درسال ۱۳۶۳ در هور حمید طوبی و سعید طوقانی را از دست دادم.

من در عملیات فتح فاو در سال ۱۳۶۴ مردان مردی چون مسعود اکبری،ایزدپور،صالحی،طیب طاهر،رحمانی را در ابهای سرد اروند در شب ۲۱ بهمن از دست دادم.

من در سال ۱۳۶۵در جزیره سهیل عراق ماشالله ابراهیمی، جاری،کورش نیازی، سرابی،اسماعیل فرجوانی را از دست دادم.

من در سال۱۳۶۶درعملات والفجر ده شاهد ان کشتار فجیع صدام با مردم حلبچه بودم.

من در سال ۱۳۶۷ شاهد شهادت دوستانم در عملیات مرصاد بودم.

با اینهمه چگونه می توانم ادعا کنم عید برایم خوشایند است؟

عید که می اید بوی ساحل غزلهای خوش آشنا می آید، آی دشت های خونرنگ، آی دشت های خونرنگ، آی روزهای آبی تنهایی، یادتان خوش باد.

آن روزها، هر لحظه هایمان باران تصویر معرفت خدا بود.

آن روزها، ثانیه ها از رسیدن به قدمهای سبک مان وامیماند.

آن روزها یادتان می آید روی پرونده بی برگ و پر عصیانمان لکه ای از غفلت و غافلیت نبود.

آن روزها نفس اماره مان خودکشی کرده بود و غرق قهقهه مستانه خود بودیم.

آن روزها صبح ها جهت شب ها که تمرین قنوت بود خود را مهیا می نمودیم.

آن روزها فرمول های عبودیت را از برداشتیم و هر روز به معادله جدیدی دست می یافتیم.

ما کجا و ماسه های ظلمت کجا؟ خیابان های دلمان از کثرت تردد فرشتگان عزت و حیا موج می زد، نی لبک هایمان لحظه لحظه می نواختند و نخل های تنهایی که انیس سینه پر دردمان بودند در نهر غمهای خفته مان.

باور کنید آن روزها سراسر تاریخ را نقاشی نمودیم نقش اقتدار، بی پیرایه شدن، تهی شدن از شرکت تلاطم و خمینی از فراز زمان مستانه تبسم می نمود.

در وقت شهادت یاس های خوشبویمان این شمشیر های تضرع مان بودند که برق چشمشان هر بیننده ای را منقلب می نمود.

آن روز ها که پیام سربدارمان می رسید زمین از شدت عشق و شعف همچو یاس خوشبویی طنازی می نمود.

آن روز ها دیگر به عقب نگهی نخواهند کرد و دیگر شب آن روزها نخواهد بارید.

دیگر از یوسف کنعانیان بی خبر گذاشته‌ایم، خدایا پروانه ها هم دیگر ما را نوازش نمی دهند.

آن روز ها خبری از کال بودن قلبمان نبود، تازه تازه بودیم به تازگی و طراوت گل های سرخ محمدی.

و اما امروز! امروز دیگر قدرتی جهت آب بودن از چشمه یقین برایمان نمانده است.

عید که می اید باز موسم یاد بلبلان باغ بهار فرا میرسد. یاد ایام خوش دفاع مقدس. یاد روزهای شیرین و با صفای دوران پر معنویت خودمان. هر ساله در این روزها یادی از شقایقهای زخمی می­کنیم که غم غصه گلوگیر ما شده است.

هر شب به یاد آ‌ن‌هایی گریه می­کنیم که طلوع تاریکِ نبودن آنان در کوچه­ های دلتنگی ما را بی تاب کرده است. بچه هایی که مظهر خوشِ نبضِ سبز بهار بودند. انهایی که هیچ گاه در ۸ سال دفاع مقدس در جنگل تردید قدمی بر نداشتند و سراسر زندگی خود را قدم نهادن در جاده غربت قرار دادند. بر مظلومیت آنها در دشت­های پرحادثه «شلمچه»، «اروند»، «حلبچه» و «جزیره مینو»، ملائک با تمام دنیا وجود اشک می­ریختند. سینه چاکانی که بعد از شمع وجود آنها، همه چیز تاریکتر از گریه­ های هر روز مان شد. اکنون در می­ یابیم که جاده بی معناست. باید کسی بیاید و کتاب بغض ما را ورق بزند. از نبض ما دریای حماسه هم بغض کرده است. شوخی نیست که جنگل سبز رشادت و عزت وقتی که سیه دلان مشغول تدفین شاخه­ های سبز بودند، صمیمانه گریست و بر غربت دلسوز آنها هزار ستاره خسته باریدن گرفتند بر سینه سترگ خاطرات سبز.

عید که می اید من با خودم می گویم مجید عزیز! باز موسم عید فرا می­رسد و تو در جمع ما نمی­باشی. چه لحظات سخت و طاقت فرسایی! آن روز تلخ، جاده حلبچه، پاترول فرماندهان، هیچگاه فراموش نمی­شود.

عجب عیدی داشتیم، از سر و صورت سفره هفت سین ما اشک و آه می­بارید.

مادرت به هیچ کس عید مبارکی نگفت. خواهرانت لباس نو نپوشیدند. حمید و امیر در جای جای خانه دنبال تو می­گشتند. همه اهل خانه دعا می­کردند زنگ تحویل سال جدید نواخته نشود. عید بی مجید، یعنی … تمام دوستان برای عید مبارکی به خانه ما آمدند ولی دیدن مادرت، پدرت، حمید، همانا و صدای گریه بلندمان همان. بیوفا چه بی خبر رفتی! برخیز جمع بچه­ ها منتظر توأند.

امسال هم عید در راه است ولی حال عید را نداریم. دیدن عید یادآور رفتن تو، مسعود محمد رضا، حمید صالحی و … است قبر تو که از ما دور است، یادگار تو برایمان تجلی توأست.

کاش امسال هم سفره هفت سین ما با اشک آغشته نشود. آخر تا کی گریه!

عید برایم من یاداور عیدی هایی که مرحوم پدر با تحویل سال بما می داد. مادرم هم مارا بغل می کرد و برای عاقبت بخیری مان تند و تند دعا می کرد.

عید برایم یاداور خنده های من و صادق اهنگران در شهر دزلی است که می خواند:ای لاله های خونین نوروزتان مبارک .

بگذریم عید هر چه بود و هست پیشاپیش برهمه مبارک باد

سلام ودرود خدا برشهدا وبازماندگان شهدا وعباس های دوران (جانبازان معزز). درود وسلام خدا برشما برادرعزیز ودوست داشتنی حاج بهزاد. ایدهم الله تعالی .
اولاً عرض خسته نباشید دارم خدمت شما وکسانی که باشما همکاری وهمفکری کردند واین وبلاگ را درست کردید. انشاالله خداوند به شما بازماندگان شهدا و عباس های این زمان عزت وسربلندی عطافرماید. کار، کاربسیار قشنگی بود که انجام دادید وحقیقتاً تمام بچه ها(رزمندگان ، جانبازان وسایردوستان) به اقتضای زمان هرکدام درگوشه ای ازاین مملکت پهناورمان به عناوین مختلف مشغول زندگی هستندومشکلات زندگی همانطورکه می دانید باعث شده که یکسری از خاطرات وکارهای انجام گرفته و….. در دوران جنگ تحمیلی برای خود کسانی که در آن دوران در وسط میدان بوده اند به فراموشی سپرده شود چه برسد به جوانان نسل های دهه هفتادببعد.
شما عزیز خدا ، کاری کردیدکارستون . واین کارشما هیچ وقت ازمنظر باریتعالی به دور نخواهد ماند وهمچون شهدا اجر شهدا را دارید واین یک افتخاربزرگی است برای شماها.
ثانی یک خواهش دوستانه دارم ازشما برادرعزیزم ، اگه ممکن هست وبراتون مقدوره بیشتر از خاطرات ودل نوشته های سردار سرافراز ، محبوب دلها، فرمانده به تمام معنای قلوب رزمندگان سپاه اسلام ، یادرگار ماندگار شهدا ، حاج حسن آقای عزیز استفاده کنید واین عکسی که درسایت میرملاس ازایشان زدید لطفا دیگه نزنید چون وقتی به این عکس نگاه میکنی ومی بینی که حاجی اینقدر پیر شده دل آدمی به درد میاد وقلب انسان می شکنه . درست است که گذر زمان انسان را پیرمی کند ولی مطمئاً باشید هیچ رزمنده ای دوست ندارد که فرمانده محبوب و دوست داشتنی خود را دراین حال ببیند.
ثالثا بقول دوست عزیزم آقای اسد آزادبخت ، شما بااین کارتان تونستید خیلی ازدوستان قدیمی را که به فراموشی سپرده شده بودند مجدداً به هم نزدیک کنید واین کاربسیارقشنگ وخوبی است که نزد خداوند نیز حتماً اجرمعنوی دارد.
رابعاً اگه ممکنه وبراتون مقدوره نسبت به جابجایی این وبلاگ ونصب آن در وبلاگ شهدا اقدام نمایید تا بچه ها به آسانی به آن دسترسی داشته باشند چون حقیقتاً دراین قسمت زیاددرمعرض دید رزمندگان نیست آنها بیشتر درقسمت شهدا ورود دارند وقسمت های دیگر سایت را (البته بنظر بنده ) کمتر ورود می کنند.
مانا وپایدار باشید .
پیشاپیش سال نو رابه تمامی رزمندگان وخانواده محترم شهدا وجانبازان وکلیه دوستان علی الخصوص شما بزرگوار تبریک وتهنیت عرض می نمایم انشاالله سال جدید سالی پرخیروبرکت وسال ظهور آقا امام زمان (عج) باشد. انشاالله.
التماس دعا .مارا دردعاهای خودفراموش نکنید.

یادم رفت بگم :
لطفا همه شما عزیزان من و بقیه دوستانی که شما رو به خاطر گردآوری خاطرات شهدای عزیز گاها به زحمت میندازیم و وقت و بی وقت مزاحم کار و استراحت شما میشیم ببخشید

ما جز شما منابعی نداریم و ناچاریم دست به دامان شما بشیم

خود من به شخصه خیلی خیلی از همه شما ممنون و متشکرم

سلام ودرود خدا برحاج بهزاد باقری عزیز وارجمند .یادگار و همزرم شهیدان از جنس جبهه وجنگ در عین حال آگاه وبافرهنگ .بدور از
افراط وتفریط وآگاه به زمانه واکنون با کوله باری از تجربه و دانایی همراه با خاطرات تلخ وشیرین آن ایام سخت که در سینه دارند الگویی
است برای نسل امروز وفردا .باشد که جوانان ونوجوانان از تجاربشان درسها گیرند .
واما حاج حسن .مرد مردان . مردسختی ها .مرد هنگامه آتش وخون .مرد ستیز وجنگ با دشمن وسردار بی ادعا وبی آلایش و گمنام
دوران آرامش .سلامتان باد .

ار