مهران مریدی / میرملاس نیوز :
ورزش لرستان در خط پایان
یواش یواش به روزهای آخر سال نزدیک میشویم و بهار نمنمک از راه میرسد- بهاری که با خودش تازگی و سبزی میآورد و خزان و زمستان را پشت سر میگذارد اما خبری از این تازگی در ورزش لرستان نیست که نیست.
در اواخر سال ۹۱ در یاداشتی با عنوان “یک سال گذشت، ورزش لرستان رفت و برنگشت” به پارهای از مشکلها اشاره کردم که همانها در سالجاری هم وجود داشتند و بیگمان توشه آینده نیز هستند. راستش از بس در این موارد قلم زدهایم که برای خودمان هم ملالآور شده اما باز قلم یقهی کاغذ را میگیرد و بیاختیار از درد ورزش مینویسد.
****
ورزش لرستان در حالی نفسهای آخر سال ۹۲ را میکشد که باز هم در این سال، موفقیت آنچنانی بهدست نیاورد و فقط تقویمش پر شد. “روزمرگی و پول نداریم” رایجترین حرفی است که روزی چندین بار از اهالی ورزش استان به گوش میرسد و تمامی ندارد.
ورزشکارهای لرستانی در بیشتر رشتهها به فعالیت در تیمهای لیگی میپردازند اما دریغ از یک تیم لیگ برتری در استانی که توانایی داشتن تیمهای لیگ برتری زیادی دارد. والیبال، هندبال، هاکی، جودو، دوچرخهسواری، بوکس، کشتی، گلف، سوارکاری و… از جمله مهمترین رشتههای ورزشی هستند که لرستانیها حرف اول را در کشور میزنند اما استان خودمان فاقد تیم لیگی است. بیشتر این ورزشکارها بارها اعلام کردهاند که حاضرند با مبالغی خیلی پایین برای تیمهای لرستانی بازی کنند اما چه فایده که از داشتن هرگونه تیم معذوریم!
برخی هیأتها فقط دنبال گرفتن اعتبار از اداره کل ورزش و جوانان هستند اما در آن طرف مسوولان این اداره میگویند هیأتها بخش خصوصی هستند و باید اسپانسر جذب کنند که کمتر در این راستا گام برمیدارند.
در استان ما برخی منتظرند کسی مقامی بیاورد و بنر بزنند تا درخشش آنها را به اسم خودشان ثبت کنند اما حتی به استقبال آن ورزشکارها هم نمیروند! حتی برای کسانی که در میادین مختلف بینالمللی افتخار کسب میکنند از گرفتن یک مراسم تجلیل در پایان سال عاجز و کوچکترین کاری برای آنها صورت نمیگیرد.
شهرداریهای لرستان با ورزش و تیمداری بیگانه هستند و رغبتی برای هزینه در ورزش ندارند. کارخانههای بزرگی در استان وجود دارند که فقط ضرر آنها به مردم میرسد و وقتی اسم هزینه در ورزش میآید پنبه در گوش میگذارند و خودشان را به خواب میزنند. خیران زیادی هستند که در همه بخشها هزینه میکنند الا ورزش.
****
ورزش لرستان مشکلهای زیادی دارد که بیان همه آنها از حوصله این مطلب خارج است و گذرا به چند مورد اشاره کردیم.
به نظر نگارنده ورزش در استان ما با حرکت لاکپشتی به خط پایان رسیده و با خیال راحت در آن جلوس کرده و هرگز با این شرایط تغییر مدیریت در رأس ورزش لرستان هیچ دردی را دوا نمیکند.
با سلام و تبریک سال نو به همه میرملاسی های عزیز : شاید جناب آقای مریدی عزیز به بخش کوچکی از نا بسامانیهای ورزش اشاره فرمودند جهت استحضار عزیزان به نکاتی هر چند مختصر اشاره میکنم ۱= معمولا در ایران اسلامی ورزس را چسبیده های به ورزش اداره میکنند نه چکیده های ورزش !!
۲= برای رشد وتوسعه ورزش ابتدا به ساکن باید زیر ساختها را فراهم نمود که استان ما فاقد این فاکتور اصلی است
۳= باتوجه به اجرای اصل ۴۴قانون اساسی و خصوصی شدن ورزش در لرستان ازصنعت خبری نیست تا مثل اصفهان همسایه دو تیم در لیگ برتر داشته باشیم
۴=مسئولین تراز اول استان ما در سنوات گذشته میل و رغبتی به ورزش از خود نشان ندادند و گر نه حد اقل گهر دورود با حمایت مالی مسئولین و گرفتن چند بازیکن تراز اول میتوانست جایگاه بهتری داشته باشد
۵= معمولا در کشورهای تراز اول ورزش دنیا به تیمهای پایه اهمیت بیشتری داده میشود تا با استفاده از مربیان بزرگ بتوان رشد چشمگیری داشت و ستاره ها یکی پس از دیگری بمیدان آمده و باعث نشاط و رقابت سالم و از طرفی ایجاد انگیزه در نسلهای بعدی را بدنبال خواهد داشت
اما جناب مریدی عزیز تا زمانی مدیران چسبیده به ورزش برای حفظ میز ریاست خود صبح تا شب را با هزاران واسطه بدنبال نماینده ای گشته تا با تزریق بودجه قطره چکانی هم خود را حفظ کرده و نماینده را راضی نگهدارد نباید انتظار معجزه داشت . من از شما سئوال میکنم برادر محترم براساس کدام طرح استعدادیابی و پیکر سنجی توسط اداره کل ورزش لرستان نسبت به سامان دهی نسل جوان و سوق دادن آنان به ورزشگاه اقدام شده است ؟؟ بعضی توجوانان کوهدشتی با استعدادهای نا ب در رشته های کشتی والیبال ، کاراته و فوتبال حتی پول کرایه تاکسی امدن به ورزشگاه راندارند و هر ماه باید مبالغ هنگفتی را بابت اجاره سالن بپردازند !!! آنوفت ما انتظار معجزه داریم .؟؟ درسالهای نه چندان دور شهرستان کوهدشت در رشته کشتی از قهر مان جهان گرفته تا آسیا کلکسیونی از بهترین کشتی گیران را بدنیا معرفی نمود ولی امروزه بعلت نبود اسپانسر و اعتبار کافی و کم محلی مسئولین میرود تا ورزش بکلی به فراموشی سپرده شود آیا فقط دو شهرستان کوهدشت و الشتر توانائی یک تیم خوب ومنسجم والیبال را در لیگ برتر ندارند؟ بیم آن میرود استعدادهای ناب این استان غیر برخوردار به تماشاگرانی مات و مبهوت بر ای استانهای بر خوردار تبدیل شوند و یا به شهرهای دیگر مهاجرت نمایند !!!! مگر آرشی بیایه واکنه گری ده کارش . بامید آنروز ؟؟؟؟
سلام جناب آقای مرید
شما کلام را تمام واتمام حجت فرمودین اما فقط درمورد بوکس عرض کنم فقیر ترین وکم توقع ترین ومقام آورترین رشته ورزشی درلرستان بعد از کشتی بوکس بوده وهست حرف اول را درآسیا وجهان ازسال ۱۳۶۳تا کنون لرستان زده است عبدالرضا انصاری قهرمان آسیا درسال ۵۳ از لرستان شهرستان کوهدشت بود کیومرث عباسی -قاسم نعمتی – احمدنعمتی مسعود نعمتی -برادران کونانی (احمد-فریدون و فرشاد ) عضو تیم ملی بودند -حشمت اله آزادبخت -شهرام غلامی ایرج محمدی – علی مرادی -تیمور عباسی -محمود آزادبخت – حسن آزادبخت -علی محمد امرائی امیر میرتیموری هژبر میرتیمور فتح الله میرتیموری – احسان کاکاوند- شریفی علی وفائی – محمدرضا مرادی مقدم-میلادکونانی- محمدخاوری – رضا خاوری – اکبر گراوند – حمید عوض پو.ر- بهروز آزادبخت …. و…. اینها همه از قهرمانان نامدار بوکس استان وکشور بودند اما دریغ از یکبار تقدیر وتشکر از این همه عزیز
حتی حق مسلم دونفر از بوکسورهای ما که انتخابی تیم ملی بودند و به هرکدام مبلغ ۳۰۰۰۰۰تومان می خواستند بدهند وارد لرستان وکوهدشت شد اما به این عزیزان داده نشد
متاسفانه بوکس در لرستان درحال جان دادن است
واین همه فقط به علت عدم مدیریت بوکس درکشور وخصوصا درمرکز استان است ….ببخشید
دوستان عزیز، با سلام و آرزوی سالی موفق برای همشهریان عزیز، باید به عرض برسانم نجابت و وفاداری مردم این خطه قهرمان پرور باعث شده است که هر روز پسرفت کنیم.
چرا مطالبات خود را پیگیری نمی کنیم و منتظریم که فلان مسئول فلان وعده سرخرمن بدهد و سالها بگذرد و دریغ از حتی یک عمل کوچک!!
چرا منابع سنگ لرستان به یغما می رود و فقط کشته شده های جاده خرم آباد کوهدشت برای ما می ماند!
آیا نباید سهمی از این منابع خرج مردم منطقه شود؟!
از منابع گچ کوهدشت چه سهمی به مردم منطقه می رسد؟! کارخانه را فرضا کسی خریده است، آیا معدن را نیز باید سرجهازی داد؟!
برای گسترش صنعت توریسم چکار کرده ایم؟ می دانید برای استانهایی مانند گیلان و مازندران چند میلیارد سودآوری دارد؟
جنگلهای بلوط را چطور با دست خود نابود می کنیم؟!