[1]
می رسد این چشمه به رود آخرش
می گذرد هرچه که بود آخـــــــــرش
می وزد آن دست نوازش گرت
بر سر این زخم کبود آخـــــرش
مطمئن مطمئنــــــم دست تو
می شکند مرز و حدود آخرش
هیچ کسی رو به دل تنگ ما
پنجره ای را نگشود آخــــرش
هیچ کسی مثل تو ای خوب من!
حرف دلم را نســــرود آخـــــــرش
ای غزل! ای یار صمیمی بگو!
جان تو تقصیر که بود آخــرش