معشوره و تلاش مسوولان

حشمت اله آزادبخت / میرملاس نیوز:

معشوره و تلاش برخی مسئولان

سال هاست مردم نگران کوهدشت برستیغ مپلِ انتظار، دست ها را سایه بان چشم ها کرده تا تونل های پیچ درپیچ از فرازوفرودها عبورکرده و مرهم رودخانه ی کشکان را بر دشت های زخمی این شهرجاری کنند. دشت هایی که سال هاست درچنگال بی رحم دیوخشک سالی ها گرفتارآمده با سفره های آب دلخوشی که درعمق دل آرزوهایشان خشکیده و به سمت ابرهای رحمت خداوندی دهان داغ بازکرده اند.والبته که این چندسطرکلیشه ای هم سال هاست ازبُن این قلم هوارمی شود و برای مخاطبانش ناآشنانیست. اما هرچه از کوه اندوهان برشانه های کزکرده ی این مردم بنویسم کم گفته ام که سال هاست زانو های لرزان کارگری برمیدان های پایتخت و صدای خفگی شان زیرآوار ساختمان های سربه فلک سعادت آبادها ورد زبان گوشه کنارشان کرده است. مردمی که بارتاریخی بزرگی را بردوش فرهنگ دور و دراز خود کشیده و هشت سال دفاع جانانه پهلوانان کمربسته اشان مقابل متجاوزان را برشناسنامه ی غیرت خویش مهرکردند. حالا مانده اند تا میان دو رودخانه ی سرکش سیمره و کشکان مقابل صدام ِتشنگی کمرهمت خم کنند.
تمام حرف این روزهای این مردم و مسئولانش این است که مشت آبی که مال خودمان و حق خودمان است و قرار است برصورت خواب آلود دشت های زخمی مان پاشیده شود از ما دریغ نکنید . خروشانی دو رودخانه که سال هاست همچنان از کنارپای ما شیهه می کشند ومی دوند تا سرخوشی را به باغات و جالیزهای سرسبز استان های پایین دست برسانند و…
از حرف های تکراری بالاکه بگذریم ، تلاش صمیمانه ی برخی مسئولان لرستان است که ازسوی عده ای نادیده گرفته شده تا از این آب گل آلود ماهی بگیرند. همه می دانیم که تا امروز زور نمایندگان خوزستان برزوربازوی تقلای مسئولان استان ما چربیده و می رفت و شایدهم می رود تا به پشتوانه ی نگاه برخی دولتمردان بالادست باز هم حرف ، حرف کرخه ای ها باشد و صدای اعتراض ما و این دشت خشکیده فدای یک تارموی سد نیرومندش شود که انگار تمام رودخانه های شمالی راخدا ساخته تا به دهان جنوبی گشادش بریزند و سیرنشود .اما به هرحال باید جانب انصاف را رعایت کرده و تلاش برخی مسئولان لرستان را به خاطر بازی ها و تعصبات جناحی نادیده نگرفت .دراین میان تلاش های شبانه روزی نماینده ی مردم کوهدشت درمجلس شورای اسلامی است که برخی سعی درپایمال کردن آن دارند . درست است آقای ملکشاهی را می گویم و اجازه دهید اول تکلیف خودم را برای همه روشن کنم که بنده به ایشان رای نداده و نخواهم داد و نیزدرجریان انتخابات طرف دار وی نبوده ام اما به عنوان یک خبرنگار می بینم که باشجاعت تمام از حق مردم کوهدشت و داشتن سدی به نام معشوره دفاع کرد و باجسارت تمام به رئیس جمهور و وزیر نیرو تذکرداد که مواظب باشند …وی به وزیر نیرو گفت ایجاد هرگونه نا امنی درلرستان به عهده ی شماست و استعفانامه اش را نوشت و با برپایی جلسات متعدد ، شبانه روز پیگیر برگرداندن حق مردمش شد و متن سخنرانی اش درصحن مجلس و اعتراض تندش نسبت به توقف طرح معشوره انکار ناشدنی است. سخن اینجاست که درتجمع دوشنبه ۲۵فروردین و راه افتادن مردم درخیابان ها ، متاسفانه عده ای نه برای اعتراض به توقف عملیات معشوره که آمده بودند تا مشت های عقده های سیاسی خود را به تخریب ملکشاهی گره کنند و باسردادن شعارهای نامربوط ، جوعمومی را به ضرر ایشان کشانده و دراین بازی سیاسی رقیب را از میدان ذهن مردم بیرون اندازند .اگر به برخی گردهمایی ها دربرخی کشورهای اروپایی توجه کرده باشیم می بینیم که بسیاری از مردم با دهان های چسب زده اعتراض خود را سهمناک تر از هیاهوهای بی اثرما پشت سکوتی خروشان نسبت به حق ازدست رفته ی خود فریاد می زنند و همین است که تجمعات به حق خود را همیشه مجوز می گیرند از طرفی اگر کمی وجدان آرام و چشم واقع بین وجود داشته باشد باید دست تمامی کسانی که برای بازگرداندن حق معشوره گامی برداشته اند را بوسه زد حالا هرشخص حقیقی یاحقوقی و از هرباند و جناحی که می خواهد باشد.و خالی از لطف نیست که گفته شود تصمیم ها و تبعیض های کورکورانه ی جناحی بیشترین سهم عقب افتادگی لرستان را تا به امروز به خود اختصاص داده است. نه تنها نماینده ی مردم کوهدشت که خیلی از مسئولان تلاش کردند و دراین میان باز هم تماس امام جمعه ی کوهدشت با وزیر نیرو و سخنرانی تند امام جمعه ی خرم آباد خطاب به وزارت نیرو را باید انگشت اشاره ی تحسین دراز کرد و نادیده انگاشتن شان دور از نگاه انسانی و وجدانی ست. ساعتی پیش از نوشتن این یادداشت با آقای ملکشاهی تماس گرفتم و وی گفت که باتمام توان پی گیرکار معشوره است و دست بردار موضوع نخواهد شد .وی از مردم خواست نگران نباشند و همه ی تلاش خود را به کارخواهد بست تا حق شان را به آن ها بازگرداند .
به هرحال معشوره یا درست تر سد ” تنگه ی گاشمار” چراغی ست که باید برشبستان مسجدِ استحقاقِ کوهدشت آویزان شود و قرار نیست کشکان هم چون خواهر دوقلویش ، سیمره ، کل بکشد و بدود تا نصیب آبادانی استان های پایین دست شود چراکه این رودخانه از کنار دشت هایی می گذرد ، تشنه ، با مردمی بی پروژه و بی کارخانه که توبره های نداری اشان را عمریست شیشه های سرخوشی پایتخت می شناسند با جوان هایی که درتمام زمینه های هنر و ورزش و نجابت حرف اول را می زنند اگر طناب نداری و بیکاری دست های ابهت شان را از پشت نبسته باشد. پس خداقوت مسئولان لرستان که چشم نگران و انتظاراین مردم به تلاش سخت کوشانه ی شماست چرا که :
هرآن کسی که دراین حلقه نیست زنده به عشق/ براو نمرده به فتوای من نماز کنید…